رئیس انجمن علمی اخلاق اسلامی حوزه علمیه با تشریح مهمترین آسیبهایی که طلاب را تهدید میکند، گفت: حوزه علمیه باید در تربیت فضلا و علمای اخلاقمدار، فعال باشد.
آیتالله حسن رمضانی در گفتوگو با مهر، حفظ حرمت بزرگان دین را ضروری دانست و اظهار داشت: محققان، محصلان، طلاب و دانشجویان باید برای ترویج و توسعه ارزشهای اخلاقی حساب ویژهای باز کنند.
وی غرور علمی و کبر نفس در اعمال را از بزرگترین آسیبهای طلاب ارزیابی کرد و گفت: استاد معظمی مانند علامه حسنزاده آملی بارها به ما فرمودهاند که در مقابل اساتید، مباحثه و «ان قلتهای زائد» نیاورید و اگر ایرادی هم به نظرات بزرگان حوزه دارید در قالب طرح سوال باشد و تواضع در مقابل اساتید سبب رشد و تعالی انسان میشود.
رئیس انجمن علمی اخلاق اسلامی حوزه علمیه با تاکید بر اینکه وجه تمایز انسان و حیوان در فضائل اخلاقی نیز هست، افزود: به قول علما، اخلاق در تعریف ریاضی به مثابه عدد صحیح است که به ارقام وزن داده است، یعنی اخلاق به انسان وزن و اعتبار میدهد.
آیتالله رمضانی بر ضرورت رعایت اخلاق حرفهای در کسب و کار تاکید کرد و گفت: افراد اگر در شغل و حرفه خود بهترین تخصص و تجربه را داشته باشند اما از اخلاق و رفتار انسانی بیبهره باشند هیچ ارزشی ندارد.
جای بزرگان حوزه علمیه نباید خالی بماند
این استاد اخلاق حوزه در ادامه با بیان اینکه جای اساتید و بزرگان درگذشته حوزه علمیه واقعا خالی است، گفت: طلبههای جوان با کرامت نفس و اخلاق اسلامی جای خالی اساتید بزرگی مانند آیات عظام بهجت، آقا مجتبی تهرانی و... را پر کنند، چراکه اگر حوزه مزین به اخلاق و فضائل اسلامی نباشد آسیب میبیند.
استاد حوزه علمیه قم به تبیین و اهمیت جایگاه و ارزش اخلاق در اسلام پرداخت و گفت: انسان تنها با ضمیمه حسن خلق به مرحله انسانیت دست پیدا میکند.
رئیس انجمن علمی اخلاق اسلامی حوزه علمیه با بیان اینکه انسان در هر پست و مقامی که باشد و یا هر توانمندی و تجربهای که برسد بدون فضائل و مکارم اخلاقی کامل نیست، گفت: حوزه علمیه باید در تربیت فضلا و علمای اخلاقمدار فعال باشد.
آیتالله رمضانی یکی از راههای ترویج ارزشهای دینی را تکریم و نکوداشت بزرگان حوزه عنوان کرد و گفت: بسیاری از بزرگان و فقهای حوزه علمیه به دلیل تواضع و بزرگ منشی که داشته و دارند دوست ندارند برجستگیهای اخلاقی و علمیشان ترویج شود اما این وظیفه ماست که نگذاریم اجر و زحمات و خدمات علمی و معنوی آنها بیمزد بماند.
