مبادا «خودکشی» دو پسربچه دبستانی نگرانمان کند!

هرچه شنیدن خبر خودکشی دردناک و تلخ است، شنیدن سرایت این پدیده به طیف کم سالان، تلخی ماجرا را فزونی می‌بخشد؛ آنقدر که جا دارد از مسئولان بخواهیم اقدامی عاجل صورت دهند، بلکه دیگر شاهد توقف مرگ در ایستگاه نونهالی در کشورمان نباشیم.

به گزارش «تابناک»، در میان آمار و ارقام اتفاقات شومی که در جامعه رخ می‌دهد و هر چند سال یک بار مجال رسانه‌ای شدن می‌یابند، میزان شیوع خودکشی میان ایرانیان، آمار ناخوشایندی است که به ندرت منتشر می‌شود و خیلی کم مورد توجه قرار می‌گیرد، چون درباره رویدادی به شدت مذموم است.

به نوعی قبح این ماجرا موجب شده که کمتر کسی رغبت داشته باشد در این باره سخن بگوید یا شیوع این پدیده را مورد کنکاش قرار دهد؛ بنابراین، جای تعجب ندارد که ببینم آخرین آمار منتشره در این باره هم قدیمی هستند و هم در صحت و سقمشان محل تردید است؛ آماری که از گره خوردن روزانه 11 خودکشی در کشورمان به مرگ خبر می‌دهند و به مانند برخی آمار دردناک دیگر، هرگز از این اعداد و ارقام فراتر نمی‌روند و واکنشی به همراه ندارند.

اما هرچه همگی با این موضوع تلخ به نوعی کنار آمده‌ایم، باز شنیدن خبر خودکشی، به ویژه در طیف کم سالان برایمان هضم شدنی به نظر نمی‌رسد و به شدت دردناک است؛ خبری که در روزهای گذشته دو نمونه از آن روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت و آنقدر دردناک است که نمی‌شود از کنارشان به سادگی گذشت.

نخستین خبر را روزنامه اعتماد از غرب کشورمان مخابره کرد؛ خبر خودکشی «هاوری» کودک یازده ساله اهل اشنویه (آذربایجان غربی) که ظاهرا علت وقوع آن ریشه در درخواست مدرسه از این دانش آموز کلاس ششم ابتدایی داشته است.

آن گونه که در شرح این خبر آمده، پیکر بی جان این دانش آموز هنگامی توسط والدینش کشف شده که از کارگری در باغ‌های سیب حومه شهر به منزل بازشته بودند؛ زمانی که برای نجات جان پسر حلق آویز شده شان بسیار دیر بود و فرزند ارشدشان از این جهان رخت بربسته و به ابدیت پیوند خورده بود.

اهالي محله تاج‌الدين که در دو ماه، شاهد دومین خودکشی کم سالان بوده‌اند، درباره علت خودکشی هاوری می‌گویند که مادر داغ دار وی در مراسم تشییع فرزندش می‌گفته «صبح روز حادثه، هاوري به او و پدرش گفته بود كه مدرسه براي خريد تجهيزات از همه دانش‌آموزان پول خواسته و اگر آنها اين پول را ندهند، او خودش را خواهد كشت.» تا این حدس و گمان به وجود آید که این درخواست برای پدر و مادر کارگر این دانش آموز سنگین بوده و در نتیجه آنچه نباید، روی داده است.

البته مسئولان آموزش و پرورش اشنویه هنوز در این باره اظهار نظری مبنی بر تأیید یا تکذیب نداشته‌اند و تنها به این حد بسنده کرده‌اند که برای بررسی ارتباط خودکشی این دانش آموز با «هدیه به مدرسه» یک تیم تحقیقاتی تشکیل داده‌اند و به محض رسیدن به نتیجه، اطلاع رسانی خواهند کرد.

از رسانه‌ای شدن این خبر ساعاتی نگذشته بود که خبر رسید اتفاقی مشابه در تهران روی داده و پسر بچه دبستانی دیگری (که ده ساله و دانش آموز کلاس پنجم دبستان بوده) با حلق آویز کردن خود با روسری از میل بارفیکس، بدرود حیات گفته است؛ اتفاقی که در محله خلیج فارس رخ داده و علت وقوع آن توسط نیروی انتظامی در دست بررسی‌ست.

توالی این اخبار شوم و دقت در این نکته مهم که هر دو پسربچه دانش آموز مقطع ابتدایی بوده‌اند که ساعات زیادی از روزشان در مدرسه و با گروه همسالانشان سپری می‌شود، نگرانی ها در این باره را افزایش می‌دهد؛ آنقدر که جا دارد از مسئولان  آموزش و پرورش بپرسیم برای پیگیری این حوادث چه کرده‌اند و چه خواهند کرد و برنامه شان برای مقابله با اثرات شوم این اتفاق در مدارس این دانش آموزان چیست؟

آیا خودکشی دو دانش آموز ابتدایی به فاصله چند روز از آن دست اتفاقاتی نیست که می‌بایست درباره آن کنکاش کرد، نگران آثار شومش بود و در راستای مراقبت از دانش آموزان هم که شده، تیم های ویژه تحقیق و تفحص تشکیل داد و تلاش داشت با به کار گیری نظریات کارشناسان و حتی استخدام روان شناسان، به مقابله با شیوع این حوادث تلخ همت گمارد؟!