خاطرات پروین از مامان نصرت و جام هایش با پرسپولیس
به گزارش تابناک ورزشی، علی پروین با اشاره به خاطرات مادر و پدرش اظهار کرد: الان هم هر چهارشنبه می رویم بهشت زهرا و یک مقدار ازش (از مادر) گلایه می کنیم و یک مقدار هم می‌گوییم ما را دعا کن. هر چه داریم از پدر و مادر داریم.
وی درباره اینکه بهترین کادو را به چه کسی می‌دهد افزود: خب اول خانممان. تمام زحمات ما و بچه ها گردن او بوده. لیدای ما در سنگاپور به دنیا آمد. سال ۵۸ در سنگاپور بازی داشتیم که تحریم کرده بودند. حاج خانم ما تک و تنها بچه ها را اداره می کرد به غیر از محمد که خودم بودم. بهترین کادو را به حاج خانم بعد محمد پروین و لیدا و لادن پروین می دهم. الان که دو نوه هم داریم. دو داماد خوب هم داریم به نام آرش و حسام.
اسطوره پرسپولیس افزود: عشق به این چیزها می‌گویند که وقتی خانه می‌روی زن و بچه ات را می بینی دور هم هستند، عشق می کنی. این را می گویند عشق.
پروین درباره اینکه زمستان سال ۹۲ تیم دست او بود و به دنبال اسپانسر بود ولی یکباره تیم را از او گرفتند، گفت: آن زمان شانسی که آوردیم، پرسپولیس فقط ۵۰ هزار تومان پول داشت. البته رویانیان زیاد زحمت کشیده بود. در آن چند ماه خوب کار کردیم و دوم لیگ شدیم. الان کسی را داریم که تضمین بکند ۳۰ میلیارد بدهد. تیم اگر دست یک نفر باشد می تواند از بغلش پول درآورد و خوب می شود باشگاه را اداره کرد.
وی درباره اینکه آیا شده پخش مستقیم یک بازی را ببیند و با تماشای اشتباهات یک بازیکن بخواهد با یک هلی کوپتر به ورزشگاه برود تا این اشتباه را تذکر بدهد، اظهار کرد: خیر اصلا به خودم اجازه نمی‌دهم این کار را بکنم. وقتی در هیات مدیره بودم دو سه بار آقایان آمدند و گفتند دخالت کن که این کار را نکردم و نخواهم کرد. هر کسی مربی باشد خودش باید تصمیم بگیرد. من فقط نیمه اول مسابقات را می بینم اگر پرسپولیس گل بزند نیمه دوم را هم می بینم ولی اگر نیمه اول گل نزند دیگر نمی توانم نیمه دوم را ببینم چون اعصابم خراب می شود!
اسطوره پرسپولیس در خصوص اینکه کدام مربیان را بهترین مربیان پرسپولیس می داند، گفت: مربیان همین الان خوب کار می کنند. علی دایی به نظرم این تیم را 10 روز مانده به مسابقات گرفته که خوب درست کرده است. شوخی نیست. یحیی هم خوب کار می کند. استیلی و تارتار هم خوب هستند.
پروین درباره اینکه کدام یک از شاگردانش را دوست دارد، گفت: من به هیچکدام از شاگردانم زنگ نمی زنم ولی مجتبی محرمی را بیشتر از همه دوست دارم. البته همه را دوست دارم ولی مجتبی را بیشتر.
وی درباره اینکه چرا بعد ازموفقیت تیم ملی در پکن در مسابقات هیروشیما تیم موفق نبود، گفت: سئوال خوبی پرسیدید. من تا الان ۱۰ بار جواب داده ام ولی پس و پیش نوشته‌اند! ما آن موقع تیم را موقع تمرین تقسیم کرده بودیم که مثلا آقای کماسی ۲۰ دقیقه تیم را گرم کند. بعد از ۲۰ دقیقه ناصر ابراهیمی کار تاکتیکی کند و ۲۰، ۳۰ دقیقه آخر هم دست من بود تا کار قدرتی و فیزیکی کار کنم. نوبت ما که می شد ناصر ابراهیمی می گفت اینها (بازیکنان) خسته اند. چرا؟ چون ابطحی و فنونی زاده غر غر می کردند و به ناصر خان می گفتند. ناصر هم به من می گفت که اینها خسته اند. تیم ما اینطوری آماده نشد تا رفتیم قطر. آنروز که رفتیم قطر شام بخوریم، عراقی ها هم آمدند شام بخورند، دیدیم همه ترکه‌ای هستند! همانجا به ناصرخان گفتم مرخصیم! بعدها آن حرفها را درآوردند که اعتقاد به این حرفها ندارم. فوتبال همین است. آنجا من مقصر بودم که نتوانستم تیم را آماده کنم.
اسطوره پرسپولیس درباره برگزاری تمرینات پرسپولیس در تپه‌های داوودیه با پرویز کماسی خاطرنشان کرد: الان کشش مربیگری ندارم ولی اگر یک روز مربی شوم تپه های داوودیه را از دست نمی دهم. رازش این است که هفته ای یک روز می رفتیم آنجا و بازیکنان هممدیگر را قلمدوش می کردند. در آن یک روز همه کارها را می کردیم و قدرت بدنی را آماده می کردیم. الان هم اگر سرمربی شوم هم کماسی را می آورم هم ناصرخان را!
پروین درباره کم شدن اختلاف بین پیشکسوتان پرسپولیس و جمع شدن آنها دور هم اظهار کرد: به قول یکی از دوستان ما که مصاحبه کرده بود، نمی توان همه پرسپولیسی‌ها را دستیار کرد. پیشکسوتان پرسپولیس بیشتر از پیشکسوتان استقلال هستند و نمی شود همه را روی نیمکت جا داد! کجا جا بدهیم.
وی درباره اینکه اگر پرسپولیس را در اختیارش قرار بدهند، چه نسخه‌ای برای مشکلاتش دارد، گفت: باید اول دنبال این باشم که ۳۰ میلیارد تومان پول تهیه کنم. تنها مشکل پرسپولیس همین است. بازیکنان وقتی پول بگیرند، مجبور می‌شوند بدوند.
اسطوره باشگاه پرسپولیس در پاسخ به این سئوال که آخرین بار چه زمانی حالش خیلی خوب بوده است، تاکید کرد: همیشه حالم خوب است. هر روز سر حال و شنگول هستم.
پروین با بیان اینکه از بودن در خانه خودش لذت می‌برد، درباره ناکامی تیم ملی والیبال هم گفت: نمی دانم مشکلشان چه بود. من دیگر نگاه نکردم. نمی شود از مربی تیم ایراد گرفت ولی باید جوانگرایی می‌شد!
وی همچنین افزود: کُشتی را هم زیاد دوست دارم. وقتی سوریان در مسابقات جام جهانی باخت، اشک توی چشمهایم جمع شد. درست است که نایب قهرمان شدیم ولی مثل هر سال نبودیم.
پروین در پاسخ به این سئوال که چه زمان‌هایی از غم دریبل خورده است، گفت: من که در فوتبال زیاد دریبل خوردم. خبرهای غم انگیز و مرگ دوستان هم آمده و رفته. مثل ایرج جنگی یا نجفی که او هم درگذشت و خیلی غصه خوردم.
وی درباره خاص‌ترین روز زندگی‌اش تاکید کرد: همه روزها خوب است ولی قهرمانی در لیگ ۸۱ از ۱۰ قهرمانی بیشتر می‌ارزید. این بهترین عشق دوران قهرمانی من بود.
پروین که با شبکه ورزش گفتگو می‌کرد نظرش را بعد از شنیدن کلمات زیر بیان کرد:
* پرسپولیس: واقعا عشق می‌کنم.
* علی کفاشیان: آقای کفاشیان آدم خوشرو و خوش‌خنده‌ای است.
* علی کریمی: یک دریبل زن خوب که به حقش هم رسید.
* برانکو: الان خوبه.
* ناصر حجازی: خدا بیامرزدش. خیلی دعاش می‌کنم. تنها کسی هستم که بیشتر از همه سر خاکش می‌روم.
* امیر قلعه نویی: یک مدت شاگرد من بود. کار بلد و خوب.
کارلوس کی‌روش: خب مردم دوستش دارند ما هم دوستش داریم ولی نتیجه آنچنانی نگرفته برای تیم ما. هند رو بردن وو این تیمه -گوام- رو بردن رو که دیگه ... حالا ایشالا مرحله بعد موفق باشد.
* علی دایی: یکی از شاگردان من و افتخار ایران. افتخارات ایران همه‌اش برای دایی است.
پروین همچنین درباره اینکه گفته می‌شود قلعه نویی یک مدل از پروین است، گفت: او کارش را بلد است.
وی در پاسخ به این سئوال که از استقلالی‌ها کدام یک را قبول دارد، تاکید کرد: امیر (قلعه نویی) خوب است. مظلومی هم خوب است. مرحوم حجازی هم خوب بود. همینطور منصور پورحیدری.
اسطوره باشگاه پرسپولیس درباره روزنامه‌ها هم گفت: اگر روزنامه‌ها صحیح انتقاد کنند، مربیان می‌پذیرند. اگر انتقادشان بد باشد، هیچکس گوش نمی‌دهد. روزنامه‌ها انتقاد کنند ولی به زندگی شخصی کاری نداشته باشند. روزنامه‌ها انتقاد کنند و ایراد فنی بگیرند و بگویند چیدن بازیکنان را بلد نیستید که من نوکرشان هم هستم!
پروین در پایان درباره اینکه گفته بود دیگر هیچکس مثل علی پروین به دنیا نمی‌آید و آیا امکانش هست از بین بازیکنان جوان فعلی مثل سردار آزمون یکی مثل او شود، گفت: خدا کند بشود. هر جوانی خودش را نگه دارد، می‌تواند موفق باشد. ما هم دوست داریم اینطور شود. ما که بدمان نمی‌آید.
