آتش نشانی یعنی سازمانی تخصصی که به ساز مدیران می‌رقصد!

لباس آتش نشانی به تن دارد و از مشهد آمده و قرار است به هرجایی که فکر می‌کند ممکن است صدای او را شنیده و کمکی به حل مشکلات نمایند، سرکشی کند؛ این گزارش بر اساس سخنان آتش نشانی با سه دهه سابقه کاری تنظیم شده و قرار نیست به هیچ پرسشی پاسخ بگوید بلکه می‌خواهد سوال بیافریند؛ سوالی مثل اینکه چرا سازمانی که متولی امداد است، به امداد نیازمند دارد؟!

به گزارش «تابناک»، در زیر و بم آتش سوزی خیابان جمهوری تهران که منجر به جان باختن دو بانو شد، یکی از مدیران آتش نشانی اذعان داشت که سه تن از نیروهای ایشان در فرایند امداد و نجات، مصدوم شده‌اند؛ این یعنی یک جای کار ایراد دارد وگرنه نباید در یک آتش سوزی هم نردبان باز نشده و جان باخته داشته‌باشیم و هم آتش نشانان که برای کمک به سایرین رفته‌اند، آسیب ببینند.

علی بلوری فرد که سی سال از سی و شش سال خدمتی خود را در آتش نشانی سپری کرده، در این باره گفت: استخدام برخی افراد با پارتی بازی و دادن سهم استخدامی به برخی نهادها، آتش نشانی را از افراد علاقمند و مناسب برای این کار محروم کرده تا جایی که برخی از نیروهای خدماتی هم توانسته‌اند لباس آتش نشانی به تن کرده و برخی از فارغ التحصیلان رشته‌های متفاوت و یا حتی افرادی که حداقل های بدنی مورد نیاز برای این شغل را ندارند هم آتش نشان شده‌اند. این روند موجب می‌شود که تخصص کنار مانده و کم کاری نیروهای تحمیل شده به سیستم، اثرات بدی روی سایرین بگذارد.

وی افزود: علاوه بر اینها، آتش نشانی از کمبود امکانات به شدت رنج می‌برد و گاه تلاش می‌شود که با ابتکار، برخی کمبودها جبران شود که بیشتر مشکل آفرین می‌شود. آتش نشانی مشهد در دوره مدیریت قبلی از این دست ابتکارها بسیار داشت و مسئولان حتی ایستگاه سه آتش نشانی شهر را فروختند که در آن مجتمع تجاری دایر شود و به جای آن مرکزی روبروی چهار مدرسه تاسیس کردند!

سخنان این آتش نشان کهنه کار زمانی شگفت زده مان می‌کند که بدانیم در اقدامی سوال برانگیز، آتش نشانی مشهد برخی ایستگاه‌های خود را به صورت مناقصه به بخش خصوصی سپرده است؛ اقدامی که یکی دو سال از آن می‌گذرد ولی هنوز کسی چرایی این واگذاری را درک نکرده و نمی‌داند!

بخش خصوصی زیرمجموعه ما نیست و مستقیما با مدیرعامل در ارتباط است

مسعود ظهوریان، معاون عملیات آتش نشانی مشهد در این باره گفت: در راستای خصوصی سازی و کاهش حجم بدنه دولت، در نیمه دوم سال 90 چهار ایستگاه به بخش خصوصی سپرده شده و مقرر شده است که تا پنج سال تجهیز و نگهداری با ایشان باشد و بعد از این زمان، همه تجهیزات به آتش نشانی خواهد رسید.

وی در پاسخ به این سوال آیا با خصوصی سازی هزینه های آتش نشانی که گفته می‌شد برای اطفای هر آتش سوزی تا 600 هزار تومان می‌رسید، کاهش خواهد یافت؟، گفت: هزینه کلی ما افزایش هم یافته چراکه بخش خصوصی سود هم می‌خواهد؛ یعنی به آیتم های شکل دهنده هزینه، سود بخش خصوصی هم افزوده می‌شود. البته هزینه تجهیز یک ایستگاه کوچک شاید به یک تا یک و نیم میلیارد هم برسد و عدد کوچکی نیست.

ظهوریان در پاسخ به این پرسش که چرا به رغم افزایش هزینه، برخی ایستگاه ها واگذار شد، گفت: به الزام قانونی خصوصی سازی در سازمان ما این گونه نگاه شد و این تصمیم هیات مدیره بود نه من و امثال من. معاون خدمات شهری شهرداری، یکی از مدیران شهرداری، مدیر کل بیمه ایران، مدیر اسبق بحران استانداری و یکی از اعضای شورای شهر در این هیات حضور دارند و تشخیص ایشان بوده که این اتفاق رقم بخورد.

معاون عملیات درباره چگونگی حساب و کتاب خدمات این ایستگاه ها ابراز بی اطلاعی کرد و افزود: این ایستگاه ها زیر نظر عملیات نیستند و هیچ اطلاعی از عملکردشان ندارم  چون مستقیما با مدیر عامل کار می‌کنند؛ حتی اگر تغییری در شیف‌شان صورت گیرد هم بنده در جریان قرار نمی‌گیرم اما کمتر مشکلی بوجود آمده است.

ظهوریان در ادامه با تاکید بر کمبود پرسنل و تجهیزات در آتش نشانی مشهد، در قیاس بخش خصوصی با مجموعه خودشان می‌گوید: در کار ما می‌بایست هر شیفت 24 ساعته کاری با 48 ساعت استراحت همراه شود تا فرصت بازیابی روحی و روانی و جسمی پرسنل فراهم آید اما کمبود پرسنل موجب شده که شیفت‌های ما 24-24 انجام شوند که به لحاظ مالی و منظور شدن اضافه کاری، خوب است اما فرساینده و خسته کننده است در حالی که در بخش خصوصی -که البته آنها هم دوره دیده آتش نشانی مشهد هستند و نیروی سازمان به شمار می‌آیند که به بخش خصوصی سپرده شده‌اند،- شیفت 24-48 حاکم است ولی مزایای کمتری وجود دارد.

نباید بمیریم تا تجربه کسب کنیم!

اگر به سخنان این مدیر، کمبودهایی مانند وجود تنها سه ماشین نردبان در کلانشهر مشهد را اضافه کرده و کمبود امکانات اطفای حریق در عمق و ارتفاع را اضافه کنیم، نه تنها چرایی به  کار گیری بخش خصوصی، ولو به بهانه خصوصی سازی، برای مان حل نشده باقی خواهد ماند، بلکه نوع نظارت بر این بخش برایمان عجیب خواهد بود.

اما اگر از این سوالات و ابهامات بگذریم، چرایی اتخاذ چنین تصمیمی در مشهد و تکرار نشدن آن در دیگر شهرها، حکایت از اداره این نهاد مهم و حیاتی به سلیقه مدیران حاکم بر آن را دارد؛ به عبارت بهتر، این گونه به نظر می‌رسد که روند امور آنچنان سلیقه‌ای و دل‌بخواه است که چگونگی اداره آتش نشانی در هر شهر و به تبع آن، کیفیت خدماتی که ارائه می‌دهد، می‌تواند متفاوت باشد!

اگر به این موارد، پیچیده شدن انواع حوادث به مرور زمان و لزوم بکارگیری تجربه سایرین را بیافزاییم، اداره شهری و سلیقه‌ای چنین نهادی چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ آیا غیر از این است یک معنای آن، لزوم تجربه کردن اتفاقات مشابه در نقاط مختلف کشور است؟ اگر پای مشکلات بزرگ و بحران ها در میان باشد، آیا باید هربار جان داد تا تجربه کسب کرد یا اگر تجهیز انسانی و امکاناتی ایستگاه ها با دشواری هایی روبروست، دست کم می‌توان با تاسیس نهادی مانند سازمان همیاری های آتش نشانی های کشور، تجربیات را منتقل کرد؟

اینجاست که به نظر می‌رسد حرف های بلوری فرد هرچند ساده به نظر می‌رسند، اما به شالوده و بنیان دردی اشاره دارند که آتش نشانی را فراگرفته؛ نهادی که می‌بایست سایرین را نجات دهد اما خود به نوعی نیازمند امداد و نجات است؛ اگر دیده شود!

برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:

لینک دریافت Toolbar تابناک