فرجام برائت از وحدت و به جان هم انداختن مسلمین چیست؟

به گزارش «تابناک»؛ در آستانه هفته وحدت مسلمین جهان به عنوان یکی از مهم ترین رویدادهای معار بنیان نهاده شده توسط مسلمانان، اخباری مبنی بر تلاش عده ای برای تفرقه افکنی و نهادینه سازی این تفرقه افکنی در تقویم ها منتشر شده و منشاء این تحرکات عجیب برخی شیعیان تندروی یکی از استان های جنوبی و برخی از جریان های تندروی سنی قابل تشخیص هستند.

فرقه هایی که بر شاخه هایی از درخت تنومند اسلام ناب محمدی نشسته اند و در حال بریدن هستند و در نیافته اند تنها اسباب سقوط خود را فراهم نمی سازند و این درخت که هزار و چند صد سال ریشه دوانده و شاخسارش سقف فلک را شکافته، بری از نابودی است. این جریان ها که ممکن است تصور کنند در حال هرس این درخت هستند، تنها مانعی برای تسریع در رشد این ابردرخت حیات بخش هستند که میلیاردها انسان سده ها در زیر سایه سارش یقین را یافته اند.

اینک از جانب برخی سنی مذهبانِ تندرو به ائمه هدی توهین هایی می شود که جفای بزرگ در حق پاک ترین مردانی است که زمین به خود دیده و بی شک در آن عالم بی پاسخ نخواهد ماند. از آن سو شیعیان تندرو نیز به خلفای سه گانه ایشان علی رغم فتاوای صریح مراجع مبنی بر حرمت توهین به ایشان، هتاکی می کنند و با ذکر احادیثی که صحت و سقمش می بایست بررسی شود، اتهامات عجیبی را با ادبیاتی بدتر متوجه ابوبکر، عمر و عثمان می نمایند.

این در حالی است که علاوه بر مراجع اعظام تقلید و به خصوص شخص رهبر معظم انقلاب که توهین به همسران رسول الله و همچنین خلفای اهل تسنن را حرام دانسته اند، برخی مفتی های اهل تسنن نیز در راستای وحدت فتاوای مشابهی داشته اند و توهین به اعتقادات شیعیان را جایز ندانسته اند؛ اتفاق مهمی که با تحرکات اخیر مبنی بر طراحی هفته برائت از وحدت در زمان برگزاری هفته برائت از مشرکین درصدد تخریبش برآمده اند و هرچند بی نتیجه است، اما شکل گیری چنین تحرکاتی خواه ناخواه خطرناک است.

با توجه به اینکه علمای حال حاضر اسلام به طور شفاف در باب وحدت سخن گفته و وحدت مسلمین را ضامن رشد و تعالی مسلمانان خوانده و یک امر ضروری تلقی کرده اند، آنچه از اصلِ بازیِ بی حاصلِ تبری از وحدت پراهمیت تر است، شناخت ریشه های چنین حرکت های تفرقه افکنی است که تمام خلاقیت شان را برای ارائه شیوه های جدید در مسیر ایجاد تفرقه میان امت واحد مسلمان به کار گرفته اند.

هرچند این خلاقیت ها بی فرجام است، اما در عین حال نباید از یادآوری این مسئله گریزان بود که تنها دشمنان این آیین انسان ساز، از یکپارچگی قدرت و اراده یک میلیارد و سیصد میلیون انسان موحد در هراسند و هیچ مسلمان دارای استدلال و درک نسبت به موقعیت کنونی اسلام در جامعه بشری حاضر نخواهد شد، در جهت حذف بخشی از این پیکره که در برخی حوزه های اعتقادی با ایشان اختلاف نظر دارد، گامی بردارد.