چرا میزبان جام ملت‌ها نباشیم؟

برگزاری اجلاس سران کشورهای غیرمتعد‌ها در تهران برای چند روزی همه نگاه‌ها را متوجه ایران کرد؛ صرف‌‌نظر از نتایج خوبی که این اجلاس برای سیاست کشورمان داشت، شیوه و مدیریت برگزاری این اجلاس مورد تحسین همه حاضران و آنهایی که این اجلاس را از صفحه جادویی دنبال می‌کردند، قرار گرفت و این اجلاس نشان داد، ایران توانمندی برگزاری نشست‌های بزرگ سیاسی را دارد، حتی اگر قرار به میزبانی ۱۲۰ کشور باشد.

به گزارش «تابناک»، این اجلاس فرصت خوبی شد تا در کنار بحث‌های سیاسی زیبایی تهران و ایران عزیز به تصویر کشیده شود و مهمانان از نزدیک شاهد مهمان نوازی ایرانی‌ها باشند.

میزبانی تورنمنت‌های جهانی هم می‌تواند معرف خوبی برای فرهنگ ایران و ایرانی و همچنین سطح پیشرفت کشورمان باشد، چرا که ورزش را همه دنبال می‌کنند؛ از کوچک گرفته تا بزرگ، از جوان تا پیر و از فرد عادی تا چهره سیاسی. کما اینکه دیدید و می‌بینید، چگونه کشور‌ها برای برگزاری تورنمنت‌های بین‌المللی از جمله مسابقات فوتبال تلاش می‌کنند. چند وقت پیش بود که کشورهای بسیاری برای برگزاری جام جهانی میزبان شده بودند و از همه اهرم‌ها برای به دست آوردن این امتیاز استفاده کردند که در ‌‌نهایت کشورهای برزیل، روسیه و قطر برای برگزاری سه جام جهانی معرفی شدند که البته بسیاری از کشور‌ها که در به دست آوردن این امتیاز ناکام ماندند، هنوز هم ناراحت هستند.

جام جهانی فقط برگزاری مسابقات فوتبال نیست. کشور میزبان جدا از درآمد کلانی که از توریست‌ها در جریان برگزاری مسابقات به دست خواهد آورد، تلاش خواهد کرد در مدت زمان برگزاری بازی‌ها، فرهنگ مردم سرزمین خود را به بهترین نحو به جهانیان معرفی کند که این معرفی اگر خوب صورت گیرد، بی‌گمان، می‌تواند نگاه‌ها را نسبت به آن کشور تغییر دهد و درآمدهای کلانی را در ادامه به همراه داشته باشد.

در حالی که در دهه‌های اخیر، شاهد برگزاری جام جهانی در کره جنوبی و ژاپن بوده‌ایم و اکنون قطر خود را آماده می‌کند تا جام جهانی ۲۰۲۲ را برگزار کند، ما از قافله عقب مانده‌ایم و هنوز نتوانسته‌ایم بلیت فروشی را اینترنتی کنیم و با نصب دوربین‌های مدار بسته، نظارت بر تماشاگران را افزایش دهیم. هنوز تماشاگران ما برای ورود به استادیوم، باید از سر و کول هم بالا بروند و آبخوری‌های نامناسب و سرویس‌های بهداشتی کثیف را تحمل کنند و همین‌هاست که سبب شده کنفدراسیون فوتبال آسیا، سهمیه فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا را کاهش دهد.

ما در گذشته‌ای نه چندان دور دو دوره جام ملت‌های آسیا را در تهران برگزار کردیم. شاید آن موقع خیلی‌ها آرزوی داشتن ورزشگاهی نظیر آزادی را داشتند. یک دوره میزبان بازی‌های آسیایی بودیم؛ اما امروز به جایگاهی رسیده‌ایم که در فوتبال اصلا میزبانی به ما نمی‌دهند و در فوتسال هم اراده‌ای برای برگزاری جام جهانی نیست، در حالی که ما یکی از بهترین‌های جهان در این رشته هستیم.

نمی‌توان اذعان کرد به دلیل کمبود نقدینگی در فوتبال استفاده از چنین شرایطی برای ما مهیا نیست، چون دولت سالانه چندین میلیارد تومان برای این فوتبال هزینه می‌کند و همچنین بودجه خوبی برای زیرساخت‌ها از سوی وزارت ورزش تعیین شده، مدیریت بر بودجه و خواست این مسأله می‌تواند همه موانع را از پیش روی بردارد، همان گونه که این اراده و خواست در برگزاری اجلاس سران غیر متعهد‌ها در تهران وجود داشت و دیدید که این اجلاس به چه زیبایی برگزار شد. چرا هیچ کس حاضر نیست در این فوتبال به تماشاگران سرویس دهد؟

چرا در قبال ده هزار تومان پولی که بایت بلیت از تماشاگران می‌گیرند، به سرمایه‌های اصلی این فوتبال خدمات نمی‌دهند؟ متأسفیم که به این پرسش‌ها این گونه پاسخ دهیم. پول فوتبال برای اشخاص هزینه می‌شود، نه خود فوتبال!