پرسش اساسی این روزهای افکار عمومی ایران:
این مجلس چقدر با زمانه‌اش تناسب دارد؟
بسیاری از ما، چندین سال است که سرمان به سیاست گرم و بلکه داغ است، اما کداممان می‌توانیم از ده سال اخیر، سه قانون و بانیان آن را به یاد بیاوریم؟ این فاجعه نیست؟ شما در مجلس چند مرد بزرگ می‌بینید؟ چند مصوبه مهم و راهگشا؟
یکی از پیشرفت‌های برخی سیستم‌های قانون‌گذاری، معلوم بودن افرادی است که تصویب یک قانون را پیگیری کرده‌اند؛ برای نمونه، روشن است که در ایالات متحده، سناتور آلفونسو داماتو در سال 1996، طرح تحریم علیه صنعت نفت ایران را پیگیری کرد و به سرانجام رساند و با نام وی یعنی قانون داماتو مشهور است. چنین رویه‌ای باعث می‌شود که عملکرد نمایندگان پارلمان‌ها به خوبی قابل ارزیابی باشد. اگر قانونی خوب و مفید نوشته شود، آقا یا خانم نماینده می‌تواند به مردم نشان دهد که برای آنها چه کرده است و از سوی دیگر، هیچ نماینده‌ای به خود جرأت نمی‌دهد به سراغ قوانین پوچ و آزاردهنده‌ای برود که هیچ سودی برای ملت ندارند.
اگر کمی تاریخ بدانیم، می‌دانیم که مثلا وقتی آیت‌الله مدرس، هشتاد، نود سال پیش در مجالس حضور داشته، چه کرده است، مدرس با قانون 1919 مخالفت کرد، استیضاح رضاخان را پیگیری کرد و ... .
این مسأله درباره مرحوم مصدق هم صادق بوده و مشخص است که وی در مجلس چه مسائلی را پیگیری کرده است.
از روزگار مصدق تاکنون شصت سال گذشته است؛ اما آیا نمایندگان مجلس ما به اندازه شصت سال پیشرفته‌تر شده‌اند؟ نماینده سال 1391 باید نسبت به نماینده دهه 1330 رفتار مدرن‌تر و پیشروتری داشته باشد. اگر قرار است کشوری در مسیر تعالی باشد، باید انسان دهه 90 به مراتب متعالی‌تر از انسان دهه 30 باشد.
برخی که تکلیفشان روشن است. نسبت به دهه 30، مهندس و پزشک و دانش‌آموز و دانشجوی ما ترقی کرده؛ اما پرسش جدی این است که آیا مدیر ما مترقی‌تر از یک مدیر دهه 30 است؟ آیا حقوقدانان ما مترقی‌تر از دهه 30 هستند؟ و فراتر از اینها، شما مدرس را مترقی‌تر می‌بینید یا نمایندگان کنونی مجلس را؟
«تاريخ گورستان نخبگان و اشراف است»؛ این جمله ویلفردو پاره‌تو، اندیشمند ایتالیایی را بپذیریم یا نپذیریم، این را نمی‌شود انکار کرد که تاریخ را تا اندازه بسیاری مردان بزرگ ساخته‌اند. مردان بزرگ بوده‌اند که باعث ترقی کشورها شده و یا با اشتباهات خود ... .
بسیاری از ما، چندین سال است که سرمان به سیاست گرم و بلکه داغ است؛ اما کداممان می‌توانیم از ده سال اخیر، سه قانون و بانیان آن را به یاد بیاوریم؟ این فاجعه نیست؟ شما در مجلس چند مرد بزرگ می‌بینید و چند مصوبه مهم و راهگشا؟
نه این که قانون نوشته نشده است، بلکه قانون خوب کمتر نوشته شده و بدتر از آن، این قوانین هم به یکباره و اتفاقی و واکنشی و البته هیأتی و محفلی نوشته شده‌اند. اگر این گونه نیست، نام ببرید قوانینی را که در مجلس هشتم، فراکسیون اصولگرایان پیگیری کرد یا آنهایی را که فراکسیون اقلیت پیگیری کرد. شما پدر و مادر کدام قوانین را می‌شناسید؟
شاید گزاف نباشد اگر بگوییم، فراکسیون‌ها و دار و دسته‌هایی که تا امروز در مجلس بوده‌اند، نهایتا محفلی برای دور هم بودن بوده‌اند و همین شده که هر روز خبر از تشکیل یک دسته جدید می‌شنویم، در حالی که تصمیمات مجلس در قالب محفل‌های کوچک گرفته می‌شود؛ محافلی که به دلیل بی‌تفاوتی دیگر نمایندگان به راحتی مجلس را به گروگان گرفته‌اند. یک روز استیضاح، یک روز حکمیت، یک روز قول شرف و دیگرانی که به ریش ملت می‌خندند!
دو هفته از کار مجلس در سال 91 نگذشته، خبر تشکیل دو فراکسیون جدید را شنیده‌ایم. فراکسیون حمایت از تولید ملی و کار ایرانی و فراکسیون خلیج فارس!
راستی چه شده که نمایندگان عزیز به یکباره یادشان آمده که تولید مهم است؛ خلیج فارس مهم است و ...؟!
شما در مجلس کنونی ایران، چند مرد بزرگ را می‌شناسید؟
