شکایت از حاج منصور ارضی ها به چه معناست؟!

روند رفتارهای تفرقه افکنانه و تبدیل خودی به غیر خودی، از زاویه نگاه یک جریان خاص هر روز گسترده تر شده و دایره انقلابی بودن از دید برخی گروه ها در حاکمیت، آنقدر تنگ شده است که به حامیان سنتی خود نیز رحم نکرده و یک به یک در حال از دم تیغ گذراندن آنان هستند.

به گزارش «تابناک»، هنوز چند روزی از شکایت دفتر رئیس جمهور از مداح مشهور اهل بیت در پایتخت نگذشته است که گروه های گوناگونی ـ که اتفاقا از هواداران دولت در این دو دوره بوده اند ـ به شدت به این مسأله انتقاد کرده و برخی دیگر از مداحان نیز به انتقاد از سیاست های بخشی از ارکان دولت و به ویژه رئیس دفتر رئیس جمهور پرداخته و او را به دلیل برخی اظهارات و رفتارهایش نکوهش کردند.

این در حالی است که انتقادات کنترل شده این افراد و گروه ها، عمدتا کنترل شده و ضمن تفکیک شخص دکتر احمدی نژاد از برخی رفتارها و تفکرات خاص حاشیه ایشان بوده و در بیشتر این انتقادات، عموما تلاش شده که شخصیت وی تطهیر شده و اصل انتقادات به سمت دیگری جهت داده شود و دقیقا همین مسأله است که نشان می دهد، آستانه تحمل این جریان تا چه میزان پایین است که حتی انتقاد نزدیکترین حامیان دولت را نیز برنمی تابند!

بنا بر این گزارش، افرادی چون حاج منصور ارضی ـ که قطعا به عنوان یک مرجع سیاسی برای برخی از گروه های اجتماعی به شمار می رود ـ در حیطه توان خود؛ چه در انتخابات سال 84 و چه در انتخابات سال 88، به حمایت از آقای احمدی نژاد پرداخته و دست کم در یک جبهه به عنوان سرباز انجام وظیفه کردند، ولی اینک دفتر رئیس جمهور، گویا به دنبال تسویه حساب با چنین افرادی است؛ تسویه حسابی که حکایت از نگاه کلانتر دفتر رئیس جمهور دارد، چرا که به نظر می رسد، دفتر رئیس جمهور با مواضع اخیر خود و با نشست و برخاست های خود در محافل خاص، به دنبال تغییر دادن گروه های اجتماعی حامی دولت است.

 این جریان خاص در دولت به شکل های گوناگون تلاش می کند تا دولت را از بدنه متدین و مومن جامعه جدا کرده و به نوعی، دولت را با تفکرات خاص شوونیستی و عرفان های انحرافی و البته سکولار پیوند دهد؛ مسأله ای که البته تنها از ناحیه دفتر رئیس جمهور نیست و از سوی بالاترین مقامات دولت نیز مورد تأیید است.

چنین رفتاری از سوی دفتر رئیس جمهور با فعالان رسانه ای همسو با رئیس جمهور نیز در جریان است و زمانی که آنان از حسین شریعتمداری که پرچمدار حامیان رسانه ای دولت بود، شکایت می کنند، این تغییر آشکار هدایت شده از دفتر رئیس جمهور، بیشتر خود را نمایان می سازد.

بدین ترتیب، برخی جریانات دولتی، هنگامی که می کوشند به تلویح و صراحت بگویند که مخالف شریعتمداری و حاج منصورها هستند، یعنی اینکه آنان دیگر نمی خواهند، این افراد در زمره حامیان آنان باقی بمانند و همان دگرگونی است که به تدریج در حال شکل گیری است؛ شاهد مثال های بسیاری در این باره هست و هر روز نیز از این باغ بری می رسد.

البته این هشدار و تحذیر بدان معنا نیست که هر مداح، روزنامه نگار یا صاحب تریبونی، اخلاقا مجاز به استفاده از هر لحن و ادبیاتی برای ابراز مخالفت یا بیان انتقادات خود باشد؛ چه، همان گونه که بارها تأکید شده، در چهارچوب گفتمان مذهبی و اخلاقی مسلمانان، برگزیدن نیکوترین واژگان و استفاده از متین ترین ادبیات برای بیان انتقادات و دیدگاه ها توصیه شده است.

این تذکر از آنجا اهمیت پیدا می کند که قطعا با توهین و بیان سخنان رکیک، نه تنها نمی توان کمکی به بهبود اوضاع کرد، بلکه تنها معضلی به معضلات و مشکلی بر مشکلات جامعه افزوده خواهد شد و اتفاقا فرد یا جریان مورد انتقاد را در موضع مظلوم نمایی قرار خواهد داد؛ همان رخدادی که درباره نقد بخشی از جریانات چپ در کشور روی داد و دهان منتقدین منصف را نیز بست.