
این سند اشاره میکند که وضعیت امروز خاورمیانه دیگر «آنقدرها هم که تیترهای خبری نشان میدهند بحرانی نیست»، چرا که ایران به عنوان «مهمترین عامل بیثباتی در منطقه» در دو سال گذشته و «از زمان ۷ اکتبر ۲۰۲۳ با اقدامات اسرائیل و همچنین عملیات چکش نیمهشب ترامپ علیه برنامه هستهای ایران، به شدت ضعیف شده است.
به گزارش سرویس بین الملل تابناک، استراتژی امنیت ملی آمریکا در دولت ترامپ منتشر شده است. سند راهبرد امنیت ملی، که رؤسای جمهور معمولاً یکبار در هر دوره منتشر میکنند، بیانیهای رسمی از اولویتهای جهانی ایالات متحده ارائه میدهد.
رئیسجمهور دونالد ترامپ قصد دارد طبق سند جدید امنیت ملیاش، ایالات متحده حضور نظامی بزرگتری در نیمکره غربی حفظ کند تا در آینده با مهاجرت، مواد مخدر و افزایش قدرتهای رقیب در منطقه مقابله نماید.
بر اساس این سند تازه، دونالد ترامپ قصد دارد حضور نظامی آمریکا در نیمکره غربی را افزایش دهد تا با مسائل مهاجرت، قاچاق مواد مخدر و افزایش نفوذ قدرتهای رقیب در منطقه مقابله کند.
این سند ۳۳ صفحهای با انتقادهای صریحی نسبت به اروپا همراه است و آن را در حال زوال تمدنی میداند، حال آنکه به خاورمیانه و آفریقا توجه کمتری کرده است.
به گزارش یورو نیوز، در این سند ۳ بار به طور صریح به نام ایران اشاره شده و ادعا شده که این کشور به عنوان «مهمترین عامل بیثباتی در منطقه» است؛ اینکه ترامپ جلوی تبدیل درگیریهای منطقهای به جنگهای جهانی را گرفته است و در پایان درگیری اسرائیل و ایران در ماه ژوئن نقش داشته است.
این سند اشاره میکند که وضعیت امروز خاورمیانه دیگر «آنقدرها هم که تیترهای خبری نشان میدهند بحرانی نیست»، چرا که ایران به عنوان «مهمترین عامل بیثباتی در منطقه» در دو سال گذشته و «از زمان ۷ اکتبر ۲۰۲۳ با اقدامات اسرائیل و همچنین عملیات چکش نیمهشب ترامپ علیه برنامه هستهای ایران، به شدت ضعیف شده است.
براساس این سند امنیت ملی بهروزشده، که توسط کاخ سفید منتشر شده است، آمریکا دیگر خاورمیانه را عامل غالب در شکلدهی به سیاست خارجی خود نمیداند.
این سند میگوید: «روزهایی که خاورمیانه در برنامهریزی بلندمدت و اجرای روزانه سیاست خارجی آمریکا غالب بود، خوشبختانه به پایان رسیده است؛ نه به این دلیل که خاورمیانه اهمیت خود را از دست داده، بلکه به این دلیل که آن عامل مزاحمت همیشگی و که روزگاری منبع بالقوه یک فاجعه قریبالوقوع بود، دیگر نیست.»
این سند همچنین یادآوری میکند که آمریکا زنجیرههای تأمین انرژی خود را متنوع کرده و وابستگی اقتصادی داخلی به تحولات سیاسی خاورمیانه را به میزان قابل توجهی کاهش داده است.»
مطابق این سند: «به جای آن، منطقه خاورمیانه بهطور فزایندهای به محلی برای سرمایهگذاریهای بینالمللی و مقصدی جذاب برای صنایع مختلف فراتر از نفت و گاز — از جمله انرژی هستهای، هوش مصنوعی و فناوریهای دفاعی — تبدیل میشود.»
همچنین در این سند قید شده است که منافع اساسی آمریکا حکم میکند که «منابع انرژی خلیج فارس به دست دشمنان مطلق نیفتد، تنگه هرمز باز بماند، دریای سرخ برای کشتیرانی باز باشد، منطقه به پایگاه پرورش یا صادرکننده ترور علیه منافع آمریکا یا خاک این کشور تبدیل نشود و اسرائیل همچنان امن باقی بماند.»
در سند تازه آمریکا آمده است که تهدیدها در خاورمیانه «باید هم از جنبه ایدئولوژیک و هم نظامی مدیریت شوند، بدون اینکه آمریکا وارد دههها جنگ بیثمر «ملتسازی» شود. علاوه بر این، منافع آمریکا ایجاب میکند که توافقهای ابراهیم به کشورهای بیشتری در منطقه و دیگر کشورهای مسلمان گسترش یابد.»
کاخ سفید معتقد است درگیری اسرائیل و فلسطین به مراحل نزدیک به حل و فصل رسیده است. امنیت اسرائیل همچنان اولویت آمریکا است، اما مسیر سیاسی کنونی، طبق این استراتژی، به زودی امکان تغییر از رویارویی به گسترش توافقهای ابراهیم به کشورهای دیگر و تبدیل منطقه به «محلی برای شراکت، دوستی و سرمایهگذاری» را فراهم میکند.
سوریه، که همچنان «یک مشکل» است، باید با حمایت آمریکا و دیگر شرکا به بازیگری پایدار و سازنده تبدیل شده و «مکان شایسته خود» در منطقه را بازیابد.
در برخی نقاط جهان، بهویژه آسیا، ترامپ انتظار دارد کشورها همچون متحدانی مطیع رفتار کنند. اما در بیشتر نقاط دیگر، آنها باید در برابر ارادهٔ اقتصادی و نظامی آمریکا سر فرود آورند.
در این راستا، در خصوص خاورمیانه در این سند آمده است: ما میخواهیم از تسلط هر قدرت متخاصمی بر خاورمیانه، منابع و گذرگاههای آن و جنگهای بیپایان در این منطقه جلوگیری کنیم. با حمایت ایالات متحده و کشورهای عربی و همچنین اسرائیل و ترکیه، سوریه میتواند جایگاه طبیعی خود را به عنوان یک بازیگر مثبت و جداییناپذیر در منطقه تثبیت و بازیابی کند.
این سند در جایی، ایدهٔ مداخلهجویانهٔ تشویق کشورها به پذیرش «تغییرات دموکراتیک یا اجتماعی که با سنتها و تاریخهایشان تفاوت گسترده دارد» را رد میکند؛ چیزی که مورد پسند روسیه، چین و پادشاهیهای خاورمیانه است.