وضعیت اضطراری در کمیته اضطرار/ نگاهی به بازخوردهای آلودگی تهران و حریق مازندران
پاییز ۱۴۰۴ برای تهرانی‌ها با دودی غلیظ‌تر از همیشه و آلودگی بیشتر هوا ادامه دارد.
کد خبر: ۱۳۴۲۱۶۶
کد خبر: ۱۳۴۲۱۶۶
| |
1207 بازدید
1207 بازدید
آلودگی هوا که شاخص آن (AQI) در روزهای اخیر به بیش از ۱۵۰ رسید و وضعیت "قرمز" را برای همه گروه‌های سنی رقم زد، بعدها به عدد ۲۰۰ هم رسید.
به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، ناوگان فرسوده خودروها و ضعف مدیریت شهری می‌دانند، بیش از ۹۵ روز ناسالم در سال جاری را به ثبت رسانده – دو برابر پارسال. رسانه‌های داخلی، با تیترهایی چون "تهران در مرز هشدار قرمز" و "آلودگی به مرز خطرناک رسید"، بر افزایش ۴۰ درصدی روزهای آلوده نسبت به ۱۴۰۳ تأکید کرده‌اند. ذرات معلق PM2.5، اصلی‌ترین آلاینده، با غلظت ۳۵ میکروگرم بر مترمکعب، خطر سکته قلبی، آسم و سرطان ریه را تا ۱۵ درصد افزایش داده است.
محور انتقادها
انتقادات، عمدتاً حول محور ناکارآمدی کارگروه اضطرار آلودگی هوا متمرکز شده؛ جلسه‌ای که علی‌رغم ورود شاخص به ۱۸۰ در نقاط جنوبی تهران، برگزار نشد و مدارس را باز نگه داشت. روزنامه جام جم گزارش داد که تا ۲۷ آبان، ۱۱۴ روز نامطلوب ثبت شده، در حالی که سال پیش ۷۴ روز بود. در شبکه‌های اجتماعی، پست‌هایی با هشتگ #آلودگی_هوا، دورکاری اجباری ادارات و قوه قضائیه را "پاسخ دیرهنگام" خوانده و به "بی‌توجهی به سلامت کودکان" اعتراض کرده‌اند. کاربران، با اشتراک تصاویر مه‌دودآلود پارک لاله و خیابان‌های خفه، از "مافیای خودروسازان" و "ناوگان فرسوده ۲۰ ساله" به عنوان مقصران اصلی نام برده‌اند.
اقتصاد آنلاین هشدار داد که هزینه‌های درمانی این آلودگی سالانه ۱۲ میلیارد دلار است، و آفتاب‌نیوز از "ردپای مافیای سوخت غیراستاندارد" سخن گفت. کارشناسان مانند عباس شاهسونی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اجرای قانون هوای پاک را "ناکام" توصیف کرده و سهم ۵۰ درصدی خودروهای فرسوده در انتشار ذرات معلق را برجسته کردند.
امروز هم رسانه ها به نقل از رئیس شورای شهر تهران نوشتند: اگر وزارت کشور مشکل آلودگی هوا را حل نکند، شورای شهر طبق قانون، این مسئولیت را انجام خواهد داد و دستگاه‌هایی که به وظایف خود عمل نکرده‌اند را به مردم معرفی می‌کند تا مورد بازخواست عمومی قرار گیرند. حداقل کار این است که برای مردم روشن شود که چه کسی انجام داده و چه کسی انجام نداده است.
واکنش هایی که با حریق شمال آمیخته شد
واکنش‌های اجتماعی، فراتر از آمار رفت؛ شرکت کنترل کیفیت هوا، ۲۱ روز ناسالم در آبان را تأیید کرد، که عمدتاً به PM2.5 نسبت دارد. این موج انتقادی، نه تنها به دولت، بلکه به شهرداری تهران و عدم فضای سبز کافی نیز رسید؛ جایی که قطع درختان در پارک‌ها، "نفس‌های آخر شهر" خوانده شد.در نهایت، آتش‌سوزی جنگلهای هیرکانی در چالوس نیز اتفاق زیست محیطی دیگری بود که با بیش از ۲۰ روز تداوم، سایه‌ای سنگین بر این بحران انداخت.
رسانه‌هایی، از گسترش حریق در ۴۰ هکتار و اعزام هواپیمای ایلوشین روسی و بالگردهای ترکیه گزارش دادند، اما انتقادات بر سهل‌انگاری انسانی (۸۰ درصد موارد) و کمبود تجهیزات متمرکز است. جهان صنعت، تفاوت با زاگرس را در تنوع زیستی هیرکانی برجسته کرد، و تیزنگر هشدار داد که احتمال آتش‌سوزی‌های بیشتر تا ۵ آذر بالاست.
سازمان حفاظت محیط زیست هم، نقش یونسکو را "مشورتی" دانست، اما کاربران با هشتگ #جنگلهای_هیرکانی، آن را "زخم عمیق بر پیکر طبیعت" خواندند و به "زمین‌خواری عمدی" مشکوک شدند.
اینها روایتی است برای بازخوانی، و تلنگر به نهادهایی که به راحتی از کنار این اتفاقات می گذرند و کسی به فکر تکرار نشدن آنها نیست. ضمن این که همین امروز هم مقصران جدی در موضوعات زیست محیطی وجود دارند که بی تفاوتی هایشان، مورد رسیدگی قرار نمی گیرد.
