برگی از تاریخ؛
با شجاعت گفت: «فقط می خواهم سر به تنت نباشد!» + یک سند
در حوالى غروب 27 رمضان 1356 ق. مطابق با دهم آذر 1316 ش. سه جنايتكار و خبيث به نام هاى جهانسوزى، خلج و مستوفيان نزد او آمده و چاى سمى را به اجبار به او دادند و چون ديدند از اثر سم خبرى نيست، عمامه سيد را در حين نماز از سرش برداشته، برگردنش انداختند و آن فقيه بزرگوار را به شهادت رساندند. مشهد اين فقيه فرزانه در شهر كاشمر زيارتگاه عاشقان معرفت و شيفتگان حقيقت است.
آیت الله سيد حسن مدرس در سال 1278 ﻫ. ق. (حدود 1240 ش) در روستای کچوی اردستان به دنیا آمد و در دهم آذر 1316 به شهادت رسید.
به گزارش «تابناک»، این مرد خستگی ناپذیر، در جوانی به قمشه و اصفهان رفت و به حوزه علمیه وارد شد. بعد به نجف رفت و هفت سال در درس ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی حاضر شد. پس از بازگشت به اصفهان در مدرسه «جده کوچک» فقه و اصول تدریس کرد. در جنبش مشروطه به مشروطه خواهان پیوست و از موسسان «انجمن ملی» در اصفهان بود. در دوره دوم مجلس شورای ملی ـ که پس از استبداد صغیر بر پا شد ـ به عنوان یکی از پنج مجتهد طراز اول به نمایندگی از علما شرکت کرد.
خواجه نورى در كتاب بازیگران عصر طلایى درباره مدرس مى نویسد، در رژیم مشروطه آن دوره قدرت معنوى فقط در دست سه طبقه بود:
نخست روحانیون و دوم، نمایندگان مجلس و سوم لیدرهاى حزب و مدرس هم در مركز اولى بود و هم در قلب دومى و هم لیدر سومى این بود كه اطرافیان سیاسى و كسانى كه سیاست خاصى را پیشه داشتند، دریافتند با چه حریف كاردان و ورزیدهاى روبه رو هستند كه بر خلاف تصور نه تنها آرام و منزوى نیست، بلكه بر عكس مرد مبارزه و سیاستمدارى نابغه است مدرس، همراه دکتر مصدق، از معدود نمایندگان مجلس پنجم بود که با انقراض سلسله قاجاریه و به سلطنت رسيدن رضاخان مخالفت کرد.
مدرس در مجلس ششم هم به نمایندگی از مردم تهران شرکت کرد، ولی در پایان این دوره مجلس، رضا شاه که انتخابات با نظر او انجام می‌شد، مدرس را از نمایندگی محروم کرد. اعتراض مدرس به جایی نرسید و کمی پس از گشایش مجلس هفتم، به دستور رضا شاه دستگیر شد.
نقل است که رضاخان با عصبانیت به او گفته بود: «سید تو از جان من چه می خواهی؟» و این شیرمرد سالخورده گفته بود: «هیچ، فقط می خواهم سر به تنت نباشد.»
در جريان دستگيري وي، سرتيپ درگاهى، رئيس شهربانى تهران كه دشمنى خاص با مدرس داشت، در شب دوشنبه، شانزدهم مهر ماه 1307 به همراه چند پاسبان مسلح به منزل مدرس رفته، پس از مضروب و مجروح كردن اهل خانه و زير كتك گرفتن شهيد مدرس، وى را سر برهنه و بدون عبا دستگير و به قلعه خواف تبعيد كردند. آن شهيد والامقام، به رغم اوضاع مشقت بار، دوران تبعيد را با روحى شاداب گذراند و پس از 9 سال اسارت در قلعه خواف به دنبال اجراى نقشه رضاشاه روانه كاشمر شد.
در حوالى غروب 27 رمضان 1356 ق. مطابق با دهم آذر 1316 ش. سه جنايتكار و خبيث به نام هاى جهانسوزى، خلج و مستوفيان نزد مدرس آمده و چاى سمى را به اجبار به او دادند و چون ديدند از اثر سم خبرى نيست، عمامه سيد را در حين نماز از سرش برداشته، بر گردنش انداختند و آن فقيه بزرگوار را به شهادت رساندند؛ مشهد اين فقيه فرزانه در شهر كاشمر زيارتگاه عاشقان معرفت و شيفتگان حقيقت است.
سخن را با كلامى از امام خمينى ـ قدس سره ـ درباره شهيد مدرس به پايان مى بريم:
«... در واقع شهيد بزرگ ما مرحوم مدرس كه القاب براى او كوتاه و كوچك است، ستاره درخشانى بود بر تارك كشورى كه از ظلم و جور رضاشاهى تاريك مى نمود و تا كسى آن زمان را درك نكرده باشد، ارزش اين شخصيت عالي مقام را نمى تواند درك كند».
و به این ترتیب، در تير ماه سال 1372، مجلس شوراي اسلامي، برای بزرگداشت سالروز شهادت آيت الله مدرس، در ماده واحده‌اي، سالروز شهادت مدرس را به نام «روز مجلس» به تصويب رساند.
به گزارش «تابناک»، این مرد خستگی ناپذیر، در جوانی به قمشه و اصفهان رفت و به حوزه علمیه وارد شد. بعد به نجف رفت و هفت سال در درس ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی حاضر شد. پس از بازگشت به اصفهان در مدرسه «جده کوچک» فقه و اصول تدریس کرد. در جنبش مشروطه به مشروطه خواهان پیوست و از موسسان «انجمن ملی» در اصفهان بود. در دوره دوم مجلس شورای ملی ـ که پس از استبداد صغیر بر پا شد ـ به عنوان یکی از پنج مجتهد طراز اول به نمایندگی از علما شرکت کرد.
خواجه نورى در كتاب بازیگران عصر طلایى درباره مدرس مى نویسد، در رژیم مشروطه آن دوره قدرت معنوى فقط در دست سه طبقه بود:
نخست روحانیون و دوم، نمایندگان مجلس و سوم لیدرهاى حزب و مدرس هم در مركز اولى بود و هم در قلب دومى و هم لیدر سومى این بود كه اطرافیان سیاسى و كسانى كه سیاست خاصى را پیشه داشتند، دریافتند با چه حریف كاردان و ورزیدهاى روبه رو هستند كه بر خلاف تصور نه تنها آرام و منزوى نیست، بلكه بر عكس مرد مبارزه و سیاستمدارى نابغه است مدرس، همراه دکتر مصدق، از معدود نمایندگان مجلس پنجم بود که با انقراض سلسله قاجاریه و به سلطنت رسيدن رضاخان مخالفت کرد.
مدرس در مجلس ششم هم به نمایندگی از مردم تهران شرکت کرد، ولی در پایان این دوره مجلس، رضا شاه که انتخابات با نظر او انجام می‌شد، مدرس را از نمایندگی محروم کرد. اعتراض مدرس به جایی نرسید و کمی پس از گشایش مجلس هفتم، به دستور رضا شاه دستگیر شد.
نقل است که رضاخان با عصبانیت به او گفته بود: «سید تو از جان من چه می خواهی؟» و این شیرمرد سالخورده گفته بود: «هیچ، فقط می خواهم سر به تنت نباشد.»
در جريان دستگيري وي، سرتيپ درگاهى، رئيس شهربانى تهران كه دشمنى خاص با مدرس داشت، در شب دوشنبه، شانزدهم مهر ماه 1307 به همراه چند پاسبان مسلح به منزل مدرس رفته، پس از مضروب و مجروح كردن اهل خانه و زير كتك گرفتن شهيد مدرس، وى را سر برهنه و بدون عبا دستگير و به قلعه خواف تبعيد كردند. آن شهيد والامقام، به رغم اوضاع مشقت بار، دوران تبعيد را با روحى شاداب گذراند و پس از 9 سال اسارت در قلعه خواف به دنبال اجراى نقشه رضاشاه روانه كاشمر شد.
در حوالى غروب 27 رمضان 1356 ق. مطابق با دهم آذر 1316 ش. سه جنايتكار و خبيث به نام هاى جهانسوزى، خلج و مستوفيان نزد مدرس آمده و چاى سمى را به اجبار به او دادند و چون ديدند از اثر سم خبرى نيست، عمامه سيد را در حين نماز از سرش برداشته، بر گردنش انداختند و آن فقيه بزرگوار را به شهادت رساندند؛ مشهد اين فقيه فرزانه در شهر كاشمر زيارتگاه عاشقان معرفت و شيفتگان حقيقت است.
سخن را با كلامى از امام خمينى ـ قدس سره ـ درباره شهيد مدرس به پايان مى بريم:
«... در واقع شهيد بزرگ ما مرحوم مدرس كه القاب براى او كوتاه و كوچك است، ستاره درخشانى بود بر تارك كشورى كه از ظلم و جور رضاشاهى تاريك مى نمود و تا كسى آن زمان را درك نكرده باشد، ارزش اين شخصيت عالي مقام را نمى تواند درك كند».
و به این ترتیب، در تير ماه سال 1372، مجلس شوراي اسلامي، برای بزرگداشت سالروز شهادت آيت الله مدرس، در ماده واحده‌اي، سالروز شهادت مدرس را به نام «روز مجلس» به تصويب رساند.
سندی از برگزاري مجلس ختم مرحوم مدرس از سوی حسين فاطمي در اصفهان
به شماره 291002936 در تاريخ 1320 ش.
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۴۸
زنده باد مدرس/ مرده باد استبداد مدرس یکی بود و دیگر نخواهد بود مثل مدرس....ننگ باد بر آن نمایندگانی که سوکند وکیل الرعایی می خورند ولی وکیل الدوله می شوند... و تازه وقتی وظیفه وکیل الرعایی انجام میدهند سر مردم منت می گذارند..بابا جون دندت نرم داری وظیفت رو انجام میدی... یادش گرامی واقعل جای امثال مدرس در مجلس خالی است کاش امروز یک نماینده مثل مدرس داشتیم! من عاشق شجاعتش بودم اما خاک برسرم که ماه قبل مسابقه فوتبال کاشمر بودم وبه بارگاهش نرفتم چون نمی دونستم کجا دفنه روحش شاد راهش پر رهرو باد درود خدا بر این مجتهد عالیقدر که در سیاست نیز اسمی ماندگار از خود بیادگار گذاشت پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۱:۰۶ - ۱۳۸۹/۰۹/۱۰
دوستانی که امتیاز منفی دادند، منکر کدام بعد مدرسند؟ مجتهد بودنش یا سیاستمدار بودن؟ البته قریب به یقین آنها با شخصیت استبدادستیزی مدرس مشکل دارند. یادش گرامی باد و خوشا بحال او که در مقابل ظالم دوران خود ایستاد همچون امام حسین (ع ) شربت شهادت نوشید. واقعا مجلس ما از وجود چنین عزیزانی خالی است صلوات بر روح بزرگمرد تاریخ مشروطه ایران خدا مدرس را بيامرزد. فاطمي را هم بيامرزد. اگر مدرس ها باشند مجلس در راس امور است، نه الان که .... س از ترور نافرجام ایشان گفته بود به کوری چشم دشمنان مدرس زنده است خیلی با شجاعتش حال میکنم کسی که رهرو حسین (ع) باشه به جز این انتظار نیست روحش شاد امروز جای مدرس ومصدق در این مجلس چقدر خالیست؟ ياد و خاطره آيت ا... مدرس گرامی و کاش نمايندگان به اصلاح مردم يک ذره از جسارت و همت ايشان ياد گرفته و صرفا گفتمان شان شعار و شعارو... نباشد س از ترور نافرجام ایشان گفته بود به کوری چشم دشمنان مدرس زنده است خیلی با شجاعتش حال میکنم کسی که رهرو حسین (ع) باشه به جز این انتظار نیست روحش شاد سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست.(شهید مدرس) آیا الان اینطور است؟
سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست.(شهید مدرس) آیا الان اینطور است؟
مدرس به لهجه ی مخصوص به رضاخان گفت: "می خوام کو تو نباشی" این را برای این گفتم تا معلوم شود مدرس دیپلمات ورزیده ای بود و هرگز به آن جسارت و نسنجیده نمی گفت. امروز هم مدرس داریم ولی نه در مجلس بلکه در دانشگاه و در ......همه جا اینها همه قطره ای ازخون شهید بزرگوار هستند .فقط متاسفانه طبق معمول تاریخ ما بعد از سالها مردم انها را میشناسند اگر نمونه انهارا بنویسم از تر ستان منعکس نمیکنید مرحوم مدرس مردي بزرگ بود نماينده واقعي مردم بود هر چه مي خواست براي كساني بود كه او را به مجلس فرتاده بودند مي خواست او نماينده واقعي ملت بود. شريف - راستگو - درستكار - و با ايمان- اگر آن روز ما مدرس را داشتيم .الان خدا را شكر 290 نماينده در مجلس داريم كه همه !!!!!!!!!! مثل مدرس نماينده واقعي مردم هستند نه نماينده دولت و حكومت
درود بر مدرس ها و مصدق ها و فاطمی ها و بازرگان ها و ... که هرگز نام نیک آنان و امثالهم از تاریخ پر افتخار آزادی در سرزمین آزادی و اندیشه ایران پاک نخواهد شد...