اگر غبار خوزستان به شمال تهران برسد!

دکتر «عليرضا مخبر دزفولي» در يادداشتي نوشت: يادش بخير! در دوران جنگ، اگر در ياد مسئولان مانده باشد، در دزفول؛ همان شهر نمونه که نماد مقاومت ملت شرافتمند ايران در برابر متجاوزان به ميهن عزيز اسلامي‌مان بود و فرزندان غيورش هم در جبهه‌ها پيشتازان تهاجم به دشمن شقي بودند، نزديک به دويست موشک 9 و 12 متري انباشته از مواد منفجره به زمين خورد که اهل فنون نظامي مي‌گفتند لرزش لحظه‌اي آن در هنگام برخورد با زمين، بيش از هشت ريشتر است؛ دروغ يا راستش با خودشان.
ولي آنچه همه مردم تجربه کردند، اين بود که هر کس در هر حالي بود، حس مي‌کرد علاوه بر صداي مهيب و وصف‌ناشدني آن در لحظه برخورد با زمين، تکاني که به شهر و مردمش مي‌داد، کوه را ويران مي‌کرد و چنين بود که در هر محلّي که موشک به زمين مي‌خورد تا ابعاد 150 متر از هر سو، خانه‌هاي مردم چنان صاف مي‌گشت که مي‌شد در آن زمين پياز کاشت!

اين همه نوشتم تا به ياد مسئولان بيندازم که بر مردم شريف و مظلوم خوزستان در دفاع هشت ساله چه گذشت و مسئولان هم چقدر حقّ حمايت از چنين استاني را پس از جنگ در تخصيص‌ها و بودجه‌بندي‌ها و حتّي سفرهاي استاني خوب ادا کردند!
بگذريم، خوزستان دلير که در جنگ‌ها و هجمه‌ها به ساحت ايران اسلامي همه به يادش مي‌افتند و دلير مردي مردان و زنانش و فارس و عربش را مي‌ستايند! و پس از رفع خطر، دوباره فراموشش مي‌کنند، اکنون نزديک به دو ماه تمام است که با پديده گرد و خاک و غبار‌هاي غليظ برخاسته از سوي کشور برادر و عزيزمان عراق! روبه‌روست و سلامت مردم مظلوم آن در خطر است. من نمي‌دانم آيا کنترل اين گرد و غبار غليظ، راهکار علمي دارد يا نه، که حتما دارد.
من نمي‌دانم آيا به رهبر انقلاب، گزارشي از وضع اسفبار خوزستان با گرد و خاکي که به شدّت هم شايع است كه آغشته به مواد راديواکتيو ناشي از بمباران جنوب عراق در جنگ کذايي نفت است، ارسال مي‌شود يا نه؟ آيا اگر اين غبار به شمال تهران مي‌رسيد ـ که اقامتگاه خدمتگزاران ملّت است ـ برخورد همين‌گونه بود؟