پشت پرده تکذیبیه و ادبیات سخیف روابط عمومی رسانه ملی/ خود افشایی ناخواسته!
انتشار خبر اشتباه پخش یک برنامه با اجرای فردی به نام م.س -با سوابق سوء استفاده از منابع مالی خیرین و بازداشت و ... در چند سال پیش- در تلویزیون و تکذیب آن با ادبیات عجیب روابط عمومی رسانه ملی، داستانی قابل تامل را از پشت پرده روایت می کند.
تابناک- حرف اول؛ واکنشِ فرد بی‌گناه در برابر اتهام ناروا، با واکنش فرد گناهکار، متفاوت و قابل تامل است. اولی ابتدا به لبخندی مردد دل می دهد و دومی، چون مارگزیده، از ترسِ سایه‌اش هم می‌لرزد و می آشوبد!
احتمالاً شما هم همداستان من باشید؛ آن‌گاه که تیری اتهام به سوی کسی نشانه می‌رود، بی‌آنکه هدفش آشکار باشد، اگر طرف مقابل بی‌گناه باشد، نخست لبخندی حیران تحویل می دهد، گویی در میان شوخی و جدی مانده است. بعد از لبخند است که احتمالا می گوید: حتما شوخی می کنی؟! سپس، چهره‌اش با همین تردید عجیبش، اما چون آینه‌ای شفاف، واقعیت را تا حدودی روشن می کند. این برخورد، یعنی احتمالا طرف بی گناه است.
اما آن که گناهش چون دانه‌های تسبیح در مشتش است، بی‌درنگ به دفاعی خشمگینانه متوسل می‌شود: «سند بیاور! چه کسی گفته؟ اگر راست می‌گویی، مدرک را رو کن!» این توفانِ بی‌امانِ پرسش‌ها، خود گواهی است بر این که اتهام، به هدف خورده است.
حرف دوم؛ رسانه‌ای که بر پایه‌های استوارِ حقیقت بنا شده، چون کوهی استوار در برابر تندبادها می‌ایستد؛ اما آن‌که بنیانش بر خاک‌های سستِ توجیه است، با هر نسیمی به لرزه می‌افتد!
این قاعده در بسیاری از رفتارهای ما جلوه می‌کند. صدا و سیما، به‌عنوان رسانه‌ای ملی، اگر بر مدار اصول و اعتماد به نفس حرکت کند، آن‌گاه که خبری نادرست—مانند انتساب برنامه «اردوگاه م.س» به آن—در فضای مجازی منتشر می‌شود، با متانتِ پادشاهی خردمند، تکذیبیه‌ای روشن و مستدل منتشر می‌کند و از همکارانش می‌خواهد به منابع موثق تکیه کنند. اما اگر به جای پاسخگویی شفاف، به زخم‌های کهنه‌اش پناه ببرد و مدیر روابط عمومی‌اش با زبانی زهرآگین، منتقدان را «قلم‌فروش» و «پروژه‌بگیر» بنامد، آن‌گاه آشکار می‌شود که خود نیز می‌داند کارش بر مدار حق نمی‌چرخد. این‌گونه برخوردها، چون آتشی که از ترسِ تاریکی روشن می‌کنند، فقط تاریکیِ اعتبارشان را آشکارتر می‌کند.
حرف سوم؛ زبانِ تند، پرده‌دری است از درماندگی؛ و تأخیر در پاسخ، نشانه‌ای است از تردید!
ادبیات زمخت مدیرکل روابط عمومی صداوسیما—که مدعی شد «قلم‌فروشان، رئیس سازمان را نشانه گرفته‌اند»—بی‌آنکه بخواهد، روایتگرِ دو واقعیت تلخ است: نخست، آشفتگیِ درونیِ سازمان، و دوم، خشمِ ناشی از فرارِ مخاطبانِ میلیونی. گویا روابط عمومی عمداً چند ساعت تأخیر کرد تا انتقادات بالا گیرد و بهانه‌ای برای عقده‌گشایی بیابد. اما این «پیروزیِ ساختگی»، چه ارزشی دارد؟ تکذیبیه‌نویسی، کارِ هر رسانه‌ای است؛ اما تبدیلِ آن به «حماسه‌ی مقاومت»، فقط پرده‌برداری از بحرانی است که دیگر پنهان نیست.
حرف چهارم؛ اگر روزی برنامه‌سازانِ صداوسیما، به جای حلقه‌های دوستانه، به استانداردهای حرفهای پایبند بودند، امروز مجبور نبودند با الفاظِ زشت، از کمبودهایشان بگریزند!
آقایان به منتقدان می‌گویند «قلم‌فروش» و «پروژه‌بگیر». اما خودشان بهتر می‌دانند که امروز قلم‌ها و برنامه‌ها در کدام بازار سیاه معامله می‌شوند. برنامه‌های بی‌مایه‌ای که با پول، آنتنِ رسانه‌ی ملی را تصاحب کرده‌اند، گواه این ادعاست. اگر امروز پول و پارتی داشته باشید، می‌توانید هر برنامه‌ای—ولو بی‌هویت—را روی آنتن بفرستید. پس این ادبیاتِ تحقیرآمیز، این تأخیر عمدی، و این جشنِ پیروزیِ واهی، همه نشان می‌دهد که باید نگرانِ آینده‌ی صداوسیما بود.
حرف آخر- رسانه‌ی ملی، گاه چنان در باتلاقِ خودساخته فرو رفته که حتی یک خبر اشتباه، و پشت بندش تکذیب‌نامه‌اش هم بهانه‌ای حماسه سازی می شود!
دوستان، با تحریفِ تحلیل—و مقایسه‌ی منتقدان با دشمنانِ دوران جنگ اخیر—سعی کردند آنها را «لجن‌پراکن» جلوه دهند. اما رسانه‌ای که از یک اتفاق ساده و از یک اشتباه برآمده از هر دلیلی، برای خود «حماسه» می‌سازد، و ان را دستاورد برای خود – و نه اشتباه منتقدان- توصیف می کند، در واقع ناخواسته، فریاد می‌زند که خودم هم می‌دانم کجای کارم .
و کاش رسانه ملی بداند که حتی اگر منتقدان و ناشران خبر، علیه سازمان دشمنی می کنند، برخورد و شیوه روابط عمومی و وعواملش در این کارزار رسانه ای، بسی دشمنانه تر و کینه ورزانه تر است.
منشأ این جنجال، تنها یک خبر مبهم بود و صداوسیما، در بهترین حالت، یک تکذیبیه دیررس منتشر کرد. حماسه ای در انسو رخ نداده است. نهایتا اشتباهی در این سو جریان داشته است.
زوالِ رسانه‌ی ملی، زخمی است که به آسانی التیام نمی‌یابد. آن اردوگاه (برنامه م. س)را فعلا می شود رهایش کرد، اما این اردوگاه (رسانه ملی) را دریابید.
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
غیر قابل انتشار: ۳
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱۵
صدا و سیمای قهرمان ؟!!! خود گویی و خود خندی به به چه هنرمندی پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۵:۲۸ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۸
فقط موضع گیری از روی احساس و جو کسی مگه مخاطب این صدا و سیمای میلی هست؟ پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۵:۲۷ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۸
چقدر آگاهی شما صدا وسیمای میلی جلیلیون پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۵:۲۷ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۸
فوران اندیشه و آگاهی همین پست هست بررسی خبرها و مطالبی که تابناک آن ها را منتشر می کند نشان دهنده این است که این رسانه در حال پوشاندن ضعف های خبری و تحلیلی خود را از طریق یک کلید واژه و یک نفرت پراکنی می باشد و با درگیر کردن خود در این موضوعات، سعی در مرجع نشان دادن خود می نماید: کلید واژه سوپر انقلابی و نفرت از صدا و سیما. خودتون شایعه و حاشیه میسازین و بعد خودتون به توی سایه ی این شایه سازی به صداسیما هجمه میکنین.من کاری به عملکرد صداسیما ندارم اما این خباثتی که شایعه سازها دارن خیلی منزجر کنندس. صداسیما هم در جواب اون شایعه سازها اقدام کرده حالا چرا شما به خودتون میگیرن خدامیدونه
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۳:۵۵ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۸
علتش اینه که تابناک روزی نیست مطلبی در نقد عملکرد صدا و سیما منتشر نکنه و اتفاقا این مقاله تابناک بیشتر به عملکرد خود تابناک شبیه تره تا صدا و سیما ناشناس
| | ۲۰:۰۷ - ۱۴۰۴/۰۵/۰۸
دوست عزيز جواب شايعه و شايعه سازي عربده كشي و هتاكي و اتهام زني نيست ، همانگونه كه نويسنده مقاله نوشته روابط عمومي سازمان ميتوانست به جاي خود ستايي و هوچي بازي ، با ادبيات متناسب با يك نهاد فرهنگي مسئله رو توصيح و شبهه را برطرف سازد ، فارغ از همه بحث ها بحث ناکارآمدی صداوسیما است. واین از ناکارآمدی تعدادی از مسئولین وومدیران آنحاست که بدون رزومه رسانه ای و هنری قابل قبول در آنجا به کار گرفته شده اند .باید از بحث خوب و بد بودن خارج شویم شاید هم آدمهای خوبی باشند ولی ایا شایستگی پستی را که به آنها واگذارشده از نظر توانایی های رسانه ای و رزومه ای دارند؟خودشان برای هرکار کوچک که بخواهند بیرون سپاری کنند از افراد بدون رابطه ووسفارش نشده کلی رزومه و نمونه کار مبی خواهند سوال این است که ایا خودشان رزومه قابل قبول این مدیریت ها را دارند ؟ صدا و سيماي قهرمان ؟!خود شيفتگي كاذب ! تابناک عزیز...زیاد جوش نزنیدسیمای جلیلی ..اگر خودش را به اسمان هم برساند
در چشم ملت ایران
همان سیمای جلیلی بوده و هست وخواهد بود
سیمای جلیلی یعنی سیمایی که جزء تنفر و تفرقه و دعوا ...چیزی دیگر ندارد
در پایان متن تکذیبیه احساس کردم جای یک کلمه خیلی خالی بود : « تکبیر» رسانه میلی متعلق به گروه قلیلی هست که خزیده عملا رسانه ملی کشور را از مدار مردم خارج کرده طوریکه خانواده ها اصلا نگاش نمی کنند چون توهین به شعور بیننده میکنه !!!! سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.
نظرسنجی
آیا موافق ساخت بمب اتم هستید؟