تهدید به ترور مقامات سیاسی ایران از منظر حقوق بین الملل؛ «منشور» چه می‌گوید؟
بر اساس عرف بین المللی مبنی بر ممنوعیت تهدید و ترور شخصیت‌های رسمی و مذهبی و برخی قواعد مندرج در اساس‌نامه رم (۱۹۹۸) تحریک مستقیم به ارتکاب قتل و ترور در صورتی که همراه با قصد جنایتکارانه و مخاطب معین باشد و ابعادی فراتر از ترور یک شخص پیدا کند، قابلیت پیگرد کیفری دارد و مصونیت عاملان این اقدامات را زائل می‌کند.
به گزارش سرویس بین الملل تابناک، مسعود پزشکیان؛ رئیس‌جمهور ایران در گفتگویی با «تاکر کارلسون»، مجری آمریکایی گفته است: من در جلسه‌ای بودم که درباره راه‌های پیشرفت صحبت می‌کردیم، اما به لطف اطلاعات جاسوسان‌شان، تلاش کردند محل جلسه را بمباران کنند. اما همانطور که قبلاً گفتم، مرگ هر کس به اراده خداوند بستگی دارد؛ و دوباره تأکید می‌کنم که ما از شهادت و فداکاری در راه مردم و استقلال خود نمی‌ترسیم.
این در حالی است که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در خلال جنگ مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران در شبکه اجتماعی تروث سوشال مدعی شده بود: «ما دقیقاً می‌دانیم که به اصطلاح "رهبر معظم" کجا پنهان شده است. او هدفی آسان است، اما آنجا در امان است. ما قصد نداریم او را از بین ببریم (بکشیم)، حداقل فعلاً نه.» او همچنین در ادامه مدعی شده بود «تسلیم بی‌قیدوشرط.»
در واقع تلاش آمریکا برای ترور مقامات سیاسی ایران در راستای حمایت از تروریسم دولتی است. نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در این زمینه اعلام کرده بود: آمریکا و رژیم صهیونیستی علناً مقام معظم رهبری را تهدید به ترور کرده‌اند. این اقدام جنایتکارانه نمونه بارزی از تروریسم دولتی است که نباید اجازه داده شود حتی قبح چنین تهدیدی ریخته شود.
نمایندگی ایران افزود: این نقض فاحش حقوق بین‌الملل و منشور را به دبیر کل، رئیس شورای امنیت و رئیس مجمع عمومی متذکر شد تا به وظیفه قانونی خود در مقابله با چنین اظهارات تحریک‌آمیز و جنایتکارانه‌ای عمل کنند.
باید توجه داشت که تهدید به ترور شخصیت‌های سیاسی و دینی بویژه مقامات عالیرتبه یک کشور عضو سازمان ملل متحد، نقض صریح قواعد آمره حقوق بین الملل به شمار می‌آید.
در حقوق بین‌الملل، ترور به عنوان یک عمل غیرقانونی شناخته می‌شود. در بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل این مسئله ذکر شده است که: «کلیه اعضا در روابط بین‌المللی خود از تهدید به زور یا استعمال آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری و یا هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد، خودداری خواهند کرد».
بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل بیان می‌دارد که تهدید به زور یا استعمال آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی ممنوع است. این ممنوعیت شامل ترور شخصیت‌های سیاسی نیز می‌شود.
از طرف دیگر، ترور شخصیت‌های سیاسی نقض آشکار حقوق بشر است. اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق زندگی تأکید دارند، و ترور به عنوان نقض این حق بنیادین تلقی می‌شود.
بر اساس عرف بین المللی مبنی بر ممنوعیت تهدید و ترور شخصیت‌های رسمی و مذهبی و برخی قواعد مندرج در اساس‌نامه رم (۱۹۹۸) تحریک مستقیم به ارتکاب قتل و ترور در صورتی که همراه با قصد جنایتکارانه و مخاطب معین باشد و ابعادی فراتر از ترور یک شخص پیدا کند، قابلیت پیگرد کیفری دارد و مصونیت عاملان این اقدامات را زائل می‌کند.
از سوی دیگر تهدید به ترور مقامات سیاسی (دینی) ایران، در تعارض با قوانین بین‌المللی نظیر «کنوانسیون چهارم ژنو»، «پروتکل الحاقی اول» و اصول حقوق بشردوستانه مبنی بر مصونیت شخصیت‌های دینی و رهبران عالی مذهبی و ماده ۲۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی می‌باشد که هرگونه تحریک به خشونت و قتل بر مبنای دیدگاه سیاسی یا باور مذهبی را اکیداً ممنوع و غیرقانونی می‌داند و عملا، آمران و حامیان چنین جنایاتی به دلیل تهدید صلح و امنیت جهانی قابل تعقیب در محاکم بین‌المللی می‌باشند.
در میثاق حقوق مدنی و سیاسی، در بند ماده ۲۰ مطرح شده است که: «هرگونه دعوت به کینه ملی یا نژادی یا مذهبی که محرک تبعیض یا مخاصمه یا اعمال زور باشد، به موجب قانون ممنوع است.» این ممنوعیت ناظر بر بعد دینی رهبر انقلاب است؛ چرا که در جامعه دینی، مرجعیت در عصر غیبت، بالاترین جایگاه دینی و اجتماعی است. اگر کسی چنین تهدیدی را انجام دهد، در حقیقت موجب ایجاد و ترغیب نفرت و کینه دینی و مذهبی گردیده است و این در میثاق ممنوع است.
بر این اساس ایران باید این نقض فاحش حقوق بین‌الملل را از مراجع حقوقی بین المللی دنبال کند تا با چنین اظهارات تحریک‌آمیز و جنایتکارانه برخورد حقوقی صورت گیرد.
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.