نظریه "کاهش عینی هماهنگشده" که توسط راجر پنرز (ریاضیدان نوبلیست) و استوارت هامِروف ارائه شده، ادعا میکند آگاهی از فروپاشی تابع موج کوانتومی در ریزلولههای پروتئینی درون نورونها ایجاد میشود.
به گزارش تابناک به نقل از ایتنا این ریزلولهها به عنوان داربست سلولهای عصبی عمل میکنند و ممکن است اطلاعات کوانتومی را با استفاده از پدیده "درهمتنیدگی" منتقل کنند - پدیدهای که در آن ذرات بدون توجه به فاصله، به صورت آنی بر یکدیگر تأثیر میگذارند.
شواهد آزمایشگاهی از این ایده حمایت میکنند:
• تزریق داروهای تثبیتکننده ریزلولهها به موشها، زمان بیهوشی آنها را ۶۹ ثانیه افزایش داد.
• پژوهشها در دانشگاه آلبرتا نشان داد حالتهای کوانتومی در ریزلولهها تا ۵ نانوثانیه پایدار میمانند.
• مطالعات دانشگاه فلوریدا مرکزی انتشار مجدد فوتونها را تا ۱ ثانیه ثبت کردند.
چالشهای نظریه:
• منتقدان استدلال میکنند مغز گرم و مرطوب برای پدیدههای کوانتومی ناپایدار است.
• اثرات مشاهدهشده ممکن است با فرآیندهای بیولوژیکی کلاسیک توجیه شوند.
• هنوز شواهد مستقیمی از ارتباط کوانتومی در آگاهی انسان وجود ندارد.
پیامدهای شگفتانگیز:
اگر این نظریه درست باشد:
۱. هر لحظه آگاهی ممکن است با ذراتی در دوردستهای کیهان درهمتنیده باشد
۲. فوتوسنتز گیاهان که از همدوسی کوانتومی استفاده میکند، الگویی برای مغز انسان خواهد بود
۳. تحریک ریزلولهها ممکن است اختلالات هوشیاری را درمان کند
راههای پیش رو:
پژوهشگران در حال توسعه اسکنرهای تراهرتز غیرتهاجمی هستند تا:
• تشدید ریزلولهها را از طریق جمجمه ردیابی کنند.
• الگوهای الکترومغناطیسی هوشیاری را در بیهوشی و خواب نقشهبرداری کنند.
• ارتباط سیگنالها با ادراک را بررسی نمایند.
اگرچه این نظریه هنوز به اثبات نهایی نرسیده، اما دادههای جدید هر سال بر شکاف بین ذهن و ماده میکاهند. مایک ویست، عصبشناس دانشگاه ولزلی تأکید میکند: «اگر ذهن پدیدهای کوانتومی باشد، درک ما از هوشیاری بیماران کما یا حیوانات را متحول خواهد کرد و عصری جدید در شناخت انسان آغاز میشود.»
