ایران و آمریکا به احتمال زیاد توافق می‌کنند/ ترامپ اگر توافق میخواهد باید حق غنی سازی ایران را به رسمیت بشناسد
عضو پیشین شورای اطلاعات ملی آمریکا می‌گوید به احتمال زیاد توافقی حاصل خواهد شد. ترامپ شدیداً میخواهد چیزی را به عنوان دستاورد خود معرفی کند و ادعا کند که بهتر از برجامی است که دولت اوباما به آن رسید.
به گزارش سرویس بین الملل تابناک، دور چهارم گفت‌و‌گو‌های ایران و آمریکا روز شنبه ۲۱ اردیبهشت در مسقط عمان پایان یافت.
عباس عراقچی وزیر خارجه ایران بعد از دور چهارم گفت‌و‌گو‌ها با آمریکا گفت: دور چهارم مذاکرات نسبت به ۳ دور گذشته جدی‌تر و صریح‌تر بود.
وی گفت: می‌شود الان گفت که در مورد موضوعاتی اختلافی بیشتر بحث شده و مواضع به‌هم نزدیک شده و می‌شود این دوره را رو به‌جلو ارزیابی کرد.
عراقچی افزود: احتمالا دور بعدی مذاکرات با فاصلۀ یک هفته و یک روز کم و زیاد برگزار خواهد شد.
وی در ادامه گفت: از نظر ما غنی‌سازی حتما باید ادامه پیدا کند؛ البته ممکن است برای اعتمادسازی در سطح آن به‌مدت کوتاهی محدودیت ایجاد شود. اصل ادعای ممنوعیت غنی‌سازی اصلا قابل مذاکره نیست.
عراقچی گفت: به طرف مقابل گفتیم اظهارات ضد‌ونقیض به مذاکرات کمکی نمی‌کند و باید این روش را اصلاح کند. به آنها گفتیم اگر این موضوع را تکرار کند ماهم ناچارا همان کار را خواهیم کرد.
از طرف دیگر یک مقام ارشد آمریکایی بعد از دور چهارم مذاکرات به سایت آکسیوس آمریکا گفت: «توافق حاصل شد که مذاکرات برای ادامه کار بر روی عناصر فنی ادامه یابد. ما از نتیجه امروز دلگرم شده‌ایم و مشتاقانه منتظر جلسه بعدی خود هستیم که در آینده نزدیک برگزار خواهد شد.»
در خصوص این موضوع، خبرنگار تابناک گفتگویی با پروفسور «پل پیلار» استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا انجام داده که در ادامه آمده است.
«پل پیلار» یکی از سردبیران نشریه نشنال اینترست و عضو ارشد مرکز تحقیقات امنیتی دانشگاه جورج تاون و نیز مرکز سیاست‌های امنیتی ژنو است. وی در سال ۲۰۰۵ پس از ۲۸ سال فعالیت در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده از سازمان اطلاعات مرکزی (DCI) بازنشسته شد و پس از آن به عنوان استاد مهمان در برنامه مطالعات امنیتی در دانشگاه جورج تاون حضور یافت.
مناصب ارشد دولتی پیلار، شامل افسر اطلاعات ملی خاورنزدیک و آسیای جنوبی، رئیس واحد‌های تحلیلی در CIA در حوزه‌های خاورنزدیک، خلیج فارس و آسیای جنوبی، معاون رئیس مرکز ضد تروریستی DCI و دستیار اجرایی مدیر اطلاعات مرکزی بوده است. پروفسور پیلار همچنین در شورای اطلاعات ملی به عنوان یکی از اعضای اصلی گروه تحلیلی آن فعالیت می‌کرد. وی کهنه‌سرباز جنگ ویتنام و افسر بازنشسته ارتش ایالات متحده نیز هست.
پل پپلار دارای مدرک افتخاری از کالج دارتموث، لیسانس فلسفه از دانشگاه آکسفورد و کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه پرینستون است. کتاب‌های پل پیلار عبارتند از: «مذاکره برای صلح: خاتمه جنگ بعنوان یک روند چانه‌زنی (۱۹۸۳)»؛ «تروریسم و سیاست خارجی ایالات متحده (۲۰۰۱)»؛ «اطلاعات و سیاست خارجی ایالات متحده: عراق، ۱۱ سپتامبر و اصلاح اشتباهات (۲۰۱۱)» و «چرا آمریکا جهان را اشتباه می‌فهمد: تجربه ملی و ریشه‌های سوءبرداشت (۲۰۱۶)».
*دور چهارم مذاکرات ایران و آمریکا در مسقط عمان به پایان رسید. بعد از این دور از گفتگوها، عباس عراقچی، وزیر خارجه ایران، اعلام کرد «در مسائل مورد اختلاف با آمریکا، فاصله کمتر شده و این دور از مذاکرات رو به جلو بود.» ارزیابی شما چیست؟
اظهارات وزیر خارجه ایران و اینکه مذاکرات تا دور چهارم ادامه یافته، نشان میدهد که واقعاً کاهشی در شکاف‌ها وجود داشته است. احتمالاً هنوز توافق نهایی نزدیک نیست. مذاکرات برجام نشان داد که برای رسیدن به یک توافق واقعی، چقدر جزئیات باید بررسی شود و چقدر زمان می‌برد.
*این دور از مذاکرات در حالی برگزار شد که سخنان ترامپ رئیس جمهور آمریکا و استیو ویتکاف در خصوص ضرورت برچیدن برنامه غنی سازی ایران بر این دور از مذاکرات سایه افکنده بود. ایران اعلام کرده بود اصل غنی سازی قابل مذاکره نیست. عراقچی بعد از دور چهارم مذاکرات اعلام کرده «از نظر ما غنی‌سازی حتما باید ادامه پیدا کند؛ البته ممکن است برای اعتمادسازی در سطح آن به‌مدت کوتاهی محدودیت ایجاد شود.» حال که طرف‌های ایرانی و آمریکایی از مذاکرات ابراز رضایت کرده‌اند آیا معنای آن این است که آمریکا اصل غنی سازی را پذیرفته و مساله سطح و میزان غنی سازی است؟
احتمالاً هنوز ابهامات کافی در طرف آمریکایی وجود دارد که زود باشد بگوییم آمریکا اصل غنی سازی را پذیرفته است. با این حال، ترامپ و مشاورانش بالاخره خواهند فهمید—اگر تاکنون متوجه نشده باشند—که اگر بخواهند هرگونه توافق هسته‌ای با ایران داشته باشند، باید غنی سازی محدود اورانیوم توسط ایران را بپذیرند.
*به نظر می‌رسد نتیجه مثبت دور چهارم مذاکرات، شکست مذاکرات را غیر محتمل ساخته و موفقیت آنرا بسیار محتمل کرده است. ارزیابی شما چیست؟
به احتمال زیاد توافقی حاصل خواهد شد. ترامپ شدیداً میخواهد چیزی را به عنوان دستاورد خود معرفی کند و ادعا کند که بهتر از برجامی است که دولت اوباما به آن رسید.
*در سفر ترامپ به کشورهای عربی خلیج فارس (عربستان، قطر و امارات) گویا طرحی عربی برای پایان جنگ غزه مطرح خواهد شد. آتش بسی که منجر به پایان جنگ و آزادی اسرا خواهد شد و گویا طرف آمریکایی هم از آن حمایت خواهد کرد. اگر چنین شود و توافق با ایران نیز میسر شود، آیا این موضوعات به تنش بیشتر نتانیاهو با ترامپ منجر خواهد شد؟
هم اکنون تنش قابل توجهی بین نتانیاهو و ترامپ وجود دارد، و ابتکار مذاکره با ایران ارتباط زیادی با این موضوع دارد. دولت نتانیاهو با هر توافقی با ایران مخالف است، زیرا بخشی از سیاست آنها حداکثر خصومت و انزوای ایران است. بنابراین، دستیابی به یک توافق هسته‌ای با ایران، تنش با نتانیاهو را بیشتر خواهد کرد. اسرائیل همچنین هر کاری که بتواند برای خرابکاری در مذاکرات انجام خواهد داد.
اگر ترامپ به حمایت بی قید و شرط خود از نتانیاهو در مسائل مربوط به غزه و فلسطینیان ادامه ندهد، این موضوع منبع دیگری برای تنش بین آنها خواهد بود. مسیر دقیق ترامپ در این موضوعات هنوز روشن نیست، و او همچنان سعی خواهد کرد به صهیونیست‌های مسیحی و دیگر پایگاه‌های سیاسی اش که از اسرائیل حمایت بی، چون و چرا می‌کنند، نزدیک شود. اما سیاست دولت نتانیاهو در پاکسازی قومی از طریق بمباران و گرسنگی دادن، ممکن است حتی برای ترامپ هم بیش از حد باشد.
*برخی معتقدند اولین سفر خارجی پرزیدنت ترامپ به کشورهای عربی ثروتمند خلیج فارس به معنای اولویت عربستان (در مقایسه با اسرائیل) در سیاست منطقه‌ای آمریکاست. آیا با این ارزیابی موافق هستید؟
عربستان سعودی مقصد اولین سفر خارجی ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری اش در سال ۲۰۱۷ بود، بنابراین این موضوع کاملاً جدید نیست. ترامپ جذب ثروت می‌شود و بی پروا منافع شخصی خود را با امور دولتی ترکیب می‌کند، که این امر به ویژه در روابط با کشورهای عربی خلیج فارس مشهود است. هدیه قطر—یک فروند هواپیمای ۷۴۷ که ظاهراً برای استفاده شخصی ترامپ حتی پس از پایان ریاست جمهوریاش در نظر گرفته شده (برخلاف قانون و قانون اساسی آمریکا) —آخرین نمونه از این نوع فساد است.
*برخی منابع خبری اعلام کرده بودند که ترامپ در سفر به منطقه نام خلیج عربی را به جای نام خلیج فارس مطرح خواهد کرد. هنوز این موضوع نهایی و قطعی نشده است. سازمان ملل عنوان کرده این موضوع تاثیری بر اطلاق نام خلیج فارس نخواهد داشت و آنها از نام رسمی آن یعنی «خلیج فارس» استفاده خواهند کرد. تاثیر چنین نامگذاری چه خواهد بود؟ آیا در سطح محافل دانشگاهی و تحقیقاتی نیز می‌تواند اثیرگذار باشد و آنها نیز از نام مجعول استفاده کنند؟
البته ترامپ نمی تواند دیکته کند که یک پهنه آبی خارجی چگونه نامیده شود، مگر در اسناد رسمی دولت آمریکا. محافل علمی و پژوهشی بعید است که از او در این مورد پیروی کنند، اگرچه ممکن است (هرچند احمقانه به نظر برسد) ترامپ با قطع کمک‌های پژوهشی به دانشگاه‌هایی که از اصطلاح «خلیج عربی» استفاده نکنند، حملات خود به دانشگاه‌های آمریکایی را گسترش دهد.
باید به خاطر داشت که ترامپ زمانی سعی کرد آسوشیتدپرس را تنبیه کند—با محروم کردن آنها از برخی رویداد‌های کاخ سفید که معمولاً در آن حضور داشتند—وقتی که AP از عبارت «خلیج آمریکا» برای «خلیج مکزیک» استفاده نکرد.
ترامپ اگر توافق میخواهد نه تنها حق غنی سازی را باید به رسمیت بشناسد بلکه باید برای زیان های خروج یکجانبه از برجام رسما عذرخواهی کرده و جبران خسارت کند 
| 
چشم اوامر دیگه ای باشه الان این اسم خودشو گذاشته تحلیلگر سیاسی والا مردم عادی بهتر تحلیل میکنن 
| اینها را از کجا پیدا میکنید؟ وارونه تحلیل میکنی جناب تحلیلگر !اونی که توی فشار هست و توافق میخواهد ترامپ نیست ...
بدون سرمایه گذاری آمریکا در ایران هیچ کشوری با ایران معامله نخواهد کرد و هیچ سرمایه گذاری ای در ایران انجام نخواهد شد.ایران از بازارهای جهانی حذف شده.
اگر ته آرزوی آقایان رفع تحریم برای فروش نفت به چین است، فاتحه ما خوانده است...
من مانند میلیون ها ایرانی دیگر به پیشرفت های کشورهای خلیج فارس و ترکیه حسودیمون میشه...
| من دارم از حسرت میترکم | اصلا روی اروپا بویژه فرانسه حساب نکنید درست میشه هنوزم نمیدونیم چرا ترامپ از برجامی که انقد امتیاز داده بودن خارج شد تعلیق به جای حذف و ماشه و صدبیست تایید کردن برجام این همه بازرسی دیگه چی میخواستید سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.