زنان؛ چرا هنر و ورزش آری، ورود به ورزشگاه نه؟
در طول ۴۰ سال گذشته بسیاری از معضلات فرهنگی و اجتماعی که می‌شد با کمی تدبیر و با ابزارهای مناسب حل شود با بی‌توجهی و استفاده بیجا از ابزار قدرت، پیچیده تر شده و تبدیل به مشکل نظام گردیده است.
از جمله این موارد می‌توان به حضور بانوان در عرصه های اجتماعی و هنری و ورزشی اشاره کرد؛ هر چند در بعضی مواقع در عرصه‌های هنر و ورزش با هوشیاری مسئولین حضور گسترده بانوان مایه افتخار نظام شده است اما مورد ساده‌ای مثل ایجاد سازوکار مناسب برای ورود خانم‌ها به استادیوم ها به خصوص در رشته فوتبال به معضلی طولانی تبدیل شده است.
در مورد حضور بانوان تماشاگر در ورزشگاه‌ها متاسفانه این خواسته به حق نیمی از جامعه ایرانی بعضا با سوء تدبیر مسئولین امر و گاهی با تنگ نظری نادیده گرفته شده و به صورت معضل اجتماعی در آمده و این در حالی است که حل ان به سادگی امکان‌پذیر بود.
به جز مخالفت‌های کمرنگ و مشروط برخی چهره‌های مذهبی که نمی‌شود به کل دین تعمیم داد، حضور خانم ها به عنوان تماشاگر در چند رخداد بین المللی فوتبال نشان داد که علمای دین و بزرگان نظام مخالفتی با اصل موضوع ندارند و ایراد اساسی کار در جای دیگری است؛ کمبودهایی که بیشتر در زیرساخت ها نهفته است.
این کمبودها را نه تنها می‌توان در کوتاه‌مدت حل کرد بلکه با استفاده از فضای به وجود آمده بسیاری از آرمان‌های نظام و انقلاب را نیز پیاده کرد و مانع بهره‌برداری بدخواهان شد.
طرح پیشنهادی روشن و مشخصی در این رابطه وجود دارد.
یک ) کلیه تماشاچیان با ثبت کد ملی و احراز هویت در صندلی‌هایی مستقر شوند که از طریق اینترنت خریداری کرده‌اند مانند سالن های سینما و تئاتر.
دو ) هر تماشاگر علاوه بر مسئولیت در برابر رفتار و عملکرد خود مسئولیت صندلی که خریداری کرده را نیز عهده دار می‌شود، در این صورت هرگونه واکنش منفی در حیطه صندلی ها از فحاشی و استفاده از الفاظ نامناسی تا پرتاب اشیا و غیره توسط خود خریداران کنترل می گردد.
سه ) با دوربین ها و اسکنرهایی که امروزه همه جا پیدا می‌شود و در دسترس است، رفتار تماشاگران توسط تیم‌های نظارتی کنترل و با اعمال مجازات متناسب با جرم انجام شده احتمالی، از تکرار آن جلوگیری شود.
چهار ) تماشاچیان خوش رفتار و دارای حسن اخلاق شناسایی و با اهدای هدایا تشویق شوند.
در این صورت با حذف افراد خاطی و هنجارشکن و تشویق افراد خوش رفتار به سرعت جو ورزشگاه‌ها به صورت سالم در اختیار همه افراد علاقه‌مندی قرار خواهد گرفت که هدف شان تنها لذت بردن از تماشای ورزش و تخلیه طبیعی و مفید هیجان های درونی در فضای مناسب باشد مانند آنچه در کشورهای پیشرفته اتفاق می افتد.
در فضایی مثبت با چنین جو پرنشاط و سالمی، خانواده‌ها هم رغبت می‌کنند که بازی‌ها ره از نزدیک تماشا کنند و اقتصاد ورزش فوتبال نیز یک تحول بزرگ را شاهد خواهد بود و صدها شغل نیز در این رهگذر ایجاد می‌شود که نظیر آن در همه کشورها قابل مشاهده است.
به فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش‌وجوانان پیشنهاد می کنم این طرح را با افزودن جزییات، در خصوص ورزشگاه های فوتبال به خصوص استادیوم آزادی که ظرفیت و امکانات اجرای آن را دارد به صورت آزمایشی اجرا کند و در صورت موفقیت به سایر اماکن ورزشی گسترش دهد تا انشاءالله بانوان کشور با رعایت شئونات به این خواسته منطقی خود برسند.
تمرد از قوانین اخلاقی حضور در ورزشگاه‌ها، باید مجازات‌های انضباطی از ممنوعیت از حضور در ورزشگاه از یک جلسه تا چند سال را در پی داشته باشد تا کسی به خود جرات شکستن انضباط حاکم بر حریم امن ورزشگاه به عنوان مکانی منزه و پاکیزه برای خانواده‌ها بدهد. در این زمینه چنانچه خلا قانونی وجود داشته باشد، مجلس و نمایندگان حساس آن به مسائل ورزشی می‌توانند با وضع قوانین جدید و به‌روز، مشکل را به آسانی برطرف کنند.
*سیدکاظم حیان ؛ رئیس هیات‌مدیره سرمایه‌گذاری نفت
