سوره طلاق سوره شصت و پنجم قرآن است و در مدینه نازل شده و دارای 12 آیه است. سوره طلاق بر اساس روایات معتبر ترتیب نزول نود و نهمین سوره نازل شده از آسمان وحی است. این سوره در سال هفتم هجرت در مدینه نازل شده است. پیش از آن سوره انسان و بعد از آن سوره بینه نازل شده است. با استقرار حکومت اسلامی در مدینه به تدریج احکام و مقررات دینی تشریع شد تا فرهنگ و آداب و رسوم مسلمانان را که هنوز تحت تأثیر قوانین و فرهنگ جاهلیت بود، تغییر دهد. حقوق زنان و به خصوص قوانین طلاق یکی از چالش برانگیزترین مسایل اجتماعی مسلمانان بود که بیشتر احکام آن در سوره بقره آیات 242 - 226 قبلاً بیان شده بود. از آنجا که تغییر فرهنگ مردم در روابط خانوادگی و مسائل زناشویی از مشکلترین مراحل تغییر فرهنگ عمومی است، در این سوره ضمن تکرار و یادآوری مجدد احکام مذکور و افزودن چند قانون جدید، به مؤمنان گوشزد میکند که هنگام طلاق همسران خود کینهها و آداب و رسوم جاهلی را فراموش کنند و ضمن رعایت تقوا تنها به آنچه خدا در این زمینه دستور داده، عمل کنند. این سوره از دو گفتار تشکیل شده است؛ گفتار اول: اهمیت رعایت تقوا و عمل به فرمانهای خدا دربارهٔ زنان مطلقه(آیات 1-7) گفتار دوم: ضرورت عمل به فرمانهای خدا و رعایت احکام دینی (آیات 8-12). این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر میشنوید و همزمان میتوانید روخوانی کنید.