نمایش فیلم‌های خط فرضی و گیجگاه
هفتمین روز از سی‌ونهمین دوره جشنواره ملی فیلم فجر با نمایش دو فیلم بلند سینمایی پیش رفت و فیلم‌های «خط فرضی» و «گیجگاه» به نمایش در آمد و از میان این آثار گیجگاه با مضمون کمدی به واسطه سوابق کارگردانش توجه بیشتری را به خود جلب کرده است.
به گزارش «تابناک»؛ سینمای رسانه‌ها در روز هفتم از سی‌ونهمین دوره جشنواره ملی فیلم فجر محل نمایش فیلم‌های «خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی و «گیجگاه» به کارگردانی عادل تبریزی بود. در این میان با وجود آنکه انتظار می‌رفت فیلم خط فرضی توجه بیشتری را به خود جلب کند، گیج گاه در ژانر کمدی با اقبال بیشتری از سوی تماشاگران و منتقدین مواجه شد.
برنامه سینماهای مردمی را از اینجا می‌توانید دانلود کنید
جزئیات تمام فیلم‌های سینمایی را از اینجا می‌توانید ببینید
خط فرضی
کارگردان: فرنوش صمدی
نویسنده: فرنوش صمدی
تهیهکننده: علی مصفا
بازیگران: سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، حسن پورشیرازی، آزیتا حاجیان، امیررضا رنجبران، صدف عسگری، محمد حیدری و
آیلین جاهد
خلاصه داستان: سارا به همراه همسرش حامد و دختر خردسالشان به یک عروسی در شمال ایران دعوت شده‌اند، اما حامد به دلیل مشکلات کاری نمی‌تواند آنها را همراهی کند و این سرآغاز اتفاقی است که زندگی سارا را دگرگون می‌کند.
معماری که در ایتالیا فیلمساز شد
فرنوش صمدی متولد 1362 معماری را نیمه رها کرد و به ایتالیا رفت تا در نهایت فارغ‌التحصیل آکادمی هنرهای زیبا رم ایتالیا شد. فیلمنامه‌های کوتاه او شامل «بیشتر از دو ساعت» نامزد نخل طلای کن و جایزه بزرگ ساندنس 2013 و «بچه» در بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه ونیز 2014 است.
گام‌های اول و حضور جهانی
صمدی اولین تجربه کارگردانی و نویسندگی خود را با فیلم کوتاه «سکوت» پشت سرگذاشت که نامزد نخل طلای کن 2016 شد. فیلم کوتاه «نگاه» دومین تجربه این کارگردان است که برای دریافت یوزپلنگ طلایی در جشنواره لوکارنو 2017 به رقابت پرداخت و به اسکار 2018 معرفی شد. صمدی از سال 2018 به عضویت دائمی آکادمی اسکار درآمد و به داوری در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی متعددی پرداخته است. متناسب با روحیه‌ام به سراغ موضوعات می‌روم
او در یکی از گفت‌وگوهایش درباره حضور در جشنواره‌های بین‌المللی می‌گوید تمام تلاش من برای فیلمسازی این نیست که حتما در جشنواره‌های مختلفی فیلمم دیده شود. به دنبال این نیستم که حتما روی موضوعات داغ جامعه حرکت کنم. مایلم هر چیزی که متناسب با روحیات و شرایط اطراف من و جامعه من رخ دهد با نگاهی متفاوت مورد توجه قرار دهم. «خط فرضی» اولین فیلم بلند سینمایی اوست که امسال در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
او درباره مسیر فیلمسازی‌اش تاکید کرده بود: تمام تلاش من برای فیلمسازی این نیست که حتما در جشنواره های مختلفی این فیلم دیده شود. به دنبال این نیستم که حتما روی موضوعات داغ جامعه حرکت کنم. مایلم هر چیزی که متناسب با روحیات و شرایط اطراف من و جامعه من رخ دهد با نگاهی متفاوت مورد توجه قرار دهم. به زودی هم یک فیلم بلند در ایران خواهم ساخت. اما متاسفانه اینجا توجه نمی شود و برای خودم هم سئوال است که چرا نمی‌بینند و اهمیت نمی‌دهند. موضوعاتی در سینما وجود دارد که هیچ ارتباطی با سینما ندارد.
هرچه گفت‌و‌گو بیشتر شود، دروغ‌ها کمتر خواهد شد
نشست پرسش و پاسخ فیلم «خط فرضی» ساخته فرنوش صمدی با حضور کارگردان، سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، آزیتا حاجیان، امیر رضا رنجبران، آیرین جاهد (بازیگر)، میثم مولایی (تدوین‌گر)، سارا خالدی (طراح لباس)، سیامک کاری‌نژاد (طراح صحنه) و با اجرای محمود گبرلو بعد از ظهر امروز، شنبه 18 بهمن ماه در مرکز همایش‌های برج میلاد شد.
فرنوش صمدی در ابتدا از اینکه اولین فیلم بلندش را در ایران و کنار هم‌زبانانش دیده، ابراز خوشحالی کرد.
در ادامه سحر دولتشاهی، درگذشت علی انصاریان را تسلیت گفت و برای مردم ایران آرزوی روزهای بهتر کرد.
پژمان جمشیدی، نیز درگذشت مهرداد میناوند و علی انصاریان را تسلیت گفت و افزود: ابتلای من به کرونا شایعه بود و خدا را شاکرم که در سلامت کامل به سر می‌برم. گاهی فکر میکنم که خوابم و منتظرم از رویا بیدار شوم و ببینم همه چیز خوب است و به روال سابق بازگشته‌ایم.
آیلین جاهد، بازیگر خردسال فیلم «خط فرضی» با ابراز خوشحالی از حضور در فیلم فرنوش صمدی گفت: قرار گرفتن کنار بازیگران این اثر سینمایی برای من افتخار بزرگی بود و امیدوارم که باز هم بتوانم با ایشان همکاری داشته باشم.
صمدی این فیلم را اولین اپیزود از سه گانه‌ای دانست که قصد دارد درباره دروغ بسازد و افزود: دروغ، پنهان‌کاری، عذاب وجدان و مکافاتی که انسان از دروغ دچارش می‌شود، از مضامینی هستند که قصد داشتم در این فیلم مطرح کنم. طرح فیلمنامه بعدی‌ام نیز درباره مردی‌ست که دروغ گفته اما بازهم با محوریت زنان است.
صمدی درباره داوری نشدن اثر خود در بخش کارگردانی گفت: من آدم بسیار خوش‌بینی هستم. در آیین‌نامه جشنواره نوشته شده بود کسانی که فیلم‌هایشان در جشنواره‌های خارجی حضور داشته در جشنواره فیلم فجر، به این دلیل که در حق باقی آثار اجحاف نشود، نمی‌توانند دراین رویداد شرکت کنند. این قانون جدید با رأی دبیر جشنواره پایه‌گذاری شد که فیلم‌ها حضور یافته در جشنواره‌های خارجی امکان حضور در جشنواره فجر را داشته باشند اما در دو بخش «بهترین کارگردانی» و «بهترین فیلم» داوری نشوند.
صمدی با اشاره به اینکه محوریت اصلی تمام آثار کوتاهش ناخواسته زنان و دروغ بوده است، افزود: مهم‌ترین بخشی که از فیلم‌های کوتاهم برای ساخت «خط فرضی» وام گرفتم همین محتوا و به تصویر کشیدن درام واقعی بود.
او در ادامه به این واقعیت اشاره کرد که فیلم کوتاه و بلند، دو دنیای خیلی متفاوت از یکدیگر هستند.
کارگردان «خط فرضی» گفت: متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا من خیلی نتوانستم با مخاطبانم برخورد رودررو داشته باشم. اما در اینستاگرام دیدم که مردم به نکاتی در فیلم دقت می‌کردند که حتی خود من شاید به آنها توجه نکرده بودم.
صمدی درباره حضور «خط فرضی» در جشنواره «فیلم تورنتو» توضیح داد: این قانون برای این جشنواره وجود دارد که فیلمساز می‌تواند فیلمش را به صورت «راف‌کات» بفرستد. این اتفاق رایجی است که در همه جای دنیا رخ می‌دهد.
او درباره انتقادها به فیلمش گفت: هر کسی مجاز است که فیلم را نقد کند و اگر در وب‌سایت‌های خارجی که اثر را نقد کرده‌اند جست‌وجو کنید، می‌بینید حدود بیست منتقد بنام، برای این فیلم نقد نوشته‌اند.
صمدی در پاسخ به این سئوال که آیا می‌توان زندگی را با کسی که دروغ گفته است، ادامه داد گفت: این قصه بر مبنای یک داستان واقعی است که برای یکی از دوستان من رخ داده است و من آن ماجرا را دراماتیزه کردم.
این کارگردان تصریح کرد: حرف من این بود که آدم‌ها بیشتر با یکدیگر صحبت کنند و این موضوع درباره همه مردم است. هرچه گفت‌و‌گو بیشتر شود، دروغ‌ها کمتر خواهد شد.
او قصه‌اش را جهانشمول عنوان کرد و افزود: من دوست ندارم چیزی را ایرانیزه کنم و به دنبال این هستم که تمام مردم جهان حرف من را بفهمند.
صمدی گفت: دروغ‌های فیلم ربطی به پایان‌بندی ندارد. پایان فیلم‌ها معمولا معضلات بزرگی هستند؛ اما برای من پایان «خط فرضی» به این شکل بود و پایان دیگری برایش متصور نبودم. در اپیزود بعدی نیز قصه سارا و حامد را تمام شده خواهید دید و من آن‌جا به آینده قصه اشاره میکنم.
جمشیدی درباره انتخاب این نقش گفت: من با نقش کمدی وارد عرصه سینما شدم و حضورم در نقش‌های جدی شاید برای مخاطب پذیرفته نباشد. به همین دلیل سعی کردم در نقش‌های جدی ولو کوچک حضور داشته باشم و دوست دارم کاراکترهایی را که فکر میکنم توانایی اجرایشان را دارم بازی کنم.
در ادامه حاجیان گفت: من در سنی هستم که نمی‌توانم در آثار سینمایی نقش محوری داشته باشم، برای همین ممکن است خیلی از نقش‌هایی که دوست ندارم را بپذیرم. به دنبال فیلم‌هایی هستم که حرفی برای گفتن داشته باشند.
جمشیدی در پاسخ به انتقاد یک خبرنگار که او را به «تلاش برای دیده شدن به هر قیمتی» متهم کرد، گفت: من نمی‌خواهم جواب این خبرنگار را بدهم. اما آنقدر که شما فکر می‌کنید دیده شدن برای من مهم نیست.
او به نقد مثبتی که در یکی از رسانه‌ها درباره بازی‌اش در «شیشلیک» منتشر شده بود اشاره کرد و گفت: در این مطلب از بازی من تعریف شده بود ولی خبر بعدی درباره فوت علی انصاریان بود و... برای همین می‌خواهم بگویم که زندگی برای من آنقدر ارزشمند نیست که صرفا برای دیده شدن کار کنم و کار کردن من به این دلیل است که سرگرم باشم.
گیجگاه
کارگردان: عادل تبریزی
نویسنده: ارسلان امیری، عادل تبریزی
تهیهکننده: میرولی‌اله مدنی
بازیگران: جمشید هاشمپور، حامد بهداد، باران کوثری، سروش صحت، فرهاد آئیش، بهرنگ علوی، امیرحسین رستمی، بیژن بنفشه خواه، نادر سلیمانی، محمد الهی، مریم همتیان، ایمان اسماعیل پور، حسن رضایی و رضا صفایی
خلاصه داستان: مهتاب به همراه پسر 10 ساله‌اش زندگی می‌کند. آشنایی آنها با حسن خشنود مسیر زندگی‌شان را عوض می‌کند.
کارگردانی در دل اجتماع
عادل تبریزی متولد 1362 مشهد و فارغ‌التحصیل سینما از دانشگاه سوره اصفهان است. او کار خود را با دستیار کارگردانی در سینما و تولید فیلم کوتاه آغاز کرد که از جمله فعالیت‌های او می‌توان به حضور در گروه کارگردانی فیلم «حکم» و «رئیس» مسعود کیمیایی و «نارنجی پوش» داریوش مهرجویی اشاره کرد.
تبریزی پس از سال‌ها فعالیت در این عرصه در نهایت امسال تصمیم به ساخت نخستین فیلم بلند خود گرفت. «گیجگاه» عنوان این فیلم است که به نوعی تبریزی با استفاده از نوستالژی دهه 70 قصه خود را در آن روایت کرده است. حسن خشنود مربی کاراته کتاب تطبیق شاهنامه فردوسی با فنون رزمی را که تالیف کرده به یکی از هنرجویانش هدیه می دهد اما پشیمان می شود و در پی پس گرفتن کتاب است.
تبریزی در یکی از گفت‌وگوهایش درباره فعالیت در سینمای اجتماعی می‌گوید در سینمای اجتماعی فیلمسازان حق دارند از معضلات و مشکلات حرف بزند. من در «گیجگاه» نگاهی اجتماعی داشتم که رگه‌هایی طنز دارد و من سعی کردم فیلمی بسازم که وقتی مخاطب آن را می‌بینید حال روحی خوبی پیدا کند. «گیجگاه» فیلم تلخی نیست حتی می‌توانم بگویم فیلم امید بخشی است. داستان «گیجگاه» به یک مساله‌ای که در گذشته و در مناسبات اجتماعی دهه هفتاد اتفاق افتاده نگاه روز اجتماعی دارد. در واقع این فیلم شبیه نگاه کردن به یک آلبوم قدیمی است که وقتی نگاه می‌کنی ممکن است آن آلبوم تلنگری به حال امروز خودت باشد.
«گیجگاه» را بدون حضور جمشید هاشمپور نمی‌ساختم
نشست پرسش و پاسخ فیلم «گیجگاه» به کارگردانی عادل تبریزی با حضور این کارگردان، باران کوثری، حامد بهداد، نادر سلیمانی، بهرنگ علوی، علی راد (بازیگران)، میرولی‌الله مدنی (تهیهکننده)، امید گل‌زاده (طراح چهره‌پردازی)، ارسلان امیری (فیلم‌نامه‌نویس) با اجرای محمود گبرلو عصر امروز شنبه هجدهم بهمن‌ماه در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای این نشست، رضا صفایی‌پور و محمد الهی از پیشکسوتان بازیگری که در سالن حضور داشتند مورد تشویق حضار قرار گرفتند.
عادل تبریزی با ابراز خوشحالی از اینکه این فرصت برای دیده شدن فیلمش فراهم شد، افزود: برای من نگاه مخاطب چه مثبت و چه منفی اهمیت دارد و از کسانی که به تماشای این اثر سینمایی نشستند تشکر میکنم.
میرولی‌الله مدنی، با تشکر از کادر درمان و حوزه سلامت، برای همکاری در برگزاری جشنواره گفت: تمام زحمات این فیلم بر دوش حنیف سروری بود که بدون حضور او این فیلم ساخته نمی‌شد.
در ادامه نادر سلیمانی، بیان کرد: در ابتدا از همه همکاران تشکر میکنم باید بگویم که «گیجگاه» برای من اتفاق مثبتی بود و بسیار دوستش دارم. فکر نمی‌کردم فیلم انقدر خوش ساخت شود.
حامد بهداد با تبریک به خانواده عادل تبریزی و موفقیت او، بیان کرد: همسر او در تمام این سال‌ها کنارش بوده و به عادل کمک کرد که فیلم اولش را بسازد.
او در ادامه از حضار درخواست کرد مادر عادل تبریزی و همسرش را که در سالن حضور داشتند، مورد تشویق قرار دهند. باران کوثری، نیز ضمن ابراز خوشحالی برای حضور در این پروژه گفت: دوست داشتم همه عوامل فیلم روی صحنه کنار ما باشند و دوست دارم به یاد درگذشت علی انصاریان دست بزنیم.
علی راد، درباره این پروژه سینمایی بیان کرد: «گیجگاه» تنها یک فیلم نیست، بلکه یک اثر هنری است که ستاره‌های پیشین سینما را در خود جای داده است.
ارسلان امیری نیز که به‌عنوان فیلم‌نامه‌نویس در این اثر حضور داشت، اظهار کرد: دشوار است که در سینما تا این حد احساس و شور را منتقل کرد؛ اما «گیجگاه» پر از حس و شور است. من نقش بسیار کمی در این فیلم داشتم و برایم باعث افتخار است.
در ادامه حامد بهداد پیام مکتوب جمشید هاشمپور را قرائت کرد، در بخشی از این متن آمده است: «عادل تبریزی کارگردان جوان، خوش ذوق و سرشار از انرژی است که آرزو میکنم افق روشنی در سینما در انتظارش باشد. تبریزی جوان پرشور و هیجانی است که سینما او‌را جادو کرده و سینما تمام وجودش را در بر گرفته. از همان ابتدایی که به دنبال نوشتن فیلمنامه و ساخت فیلم گیجگاه بود مرا هم در حریان گذاشت و به او قول دادم هر زمان که شرایط ساخت فیلمش مهیا شد، مرا کنار خود و فیلمش خواهد داشت و دوست داشتم کمک و حمایتش کنم. سختی و مرارت‌های زیادی را به جان خرید تا فیلم به مرحله ساخت رسید و گروهی همراه و بی نظیر با مدیریت و تدبیر و انرژی ناب حنیف سروری در نتیجه فیلم «گیجگاه» را به سرمنزل مقصود رساندند و در نهایت «گیجگاه» فیلمی شد بی ادعا، گرم، شیرین و قابل احترام. امیدوارم مخاطبان فیلم را دوست داشته باشند.»
بهداد پس از قرائت این متن، درباره حس‌اش از بازی در نقش بدل جمشید هاشمپور گفت: سال‌های بسیار زیادی از رسیدن ما به زبان ملی در سینما می‌گذرد. پرواضح است که سینما چه سیری را طی کرده تا به اینجا رسیده و این فراز و نشیب‌های گوناگون در سینما منعکس شده است. پس از این مسیر دشوار سینما تبدیل به فرهنگ شد و در سبد خانواده‌ها قرار گرفت.
او در ادامه به موج نوی سینمای ایران اشاره کرد و افزود: قهرمانانی چون قهرمان فیلم «کندو» پدید آمد و بعد از انقلاب شاهد شکل‌گیری دوباره سینما هستیم. سینما مختص توده مردم است و می‌خواهند که خودشان و هنرمندانشان را روی پرده ببینند.
بازیگر «گیجگاه» ادامه داد: جمشید هاشمپور هم بی‌شک یکی از ستاره‌هایی است که مردم را به سینما و تماشای فیلم دعوت کرد و دوباره قهرمان را در سینما تداعی کرد. این بازیگر یک سمبل و نماد است. قهرمانی که به‌سان «دن‌کیشوت» عمل می‌کند و چه افتخاری بالاتر از این که من بدل ایشان را بازی کردم.
تبریزی نیز در ادامه این نشست با اشاره به علاقه خود به سینما گفت: من یک بچه شهرستانی عاشق سینما در کوچه‌پس‌کوچه‌های مشهد هستم. مادر من پولی را کنار می‌گذاشت که من را هر ماه سینما ببرد. من تهران را از طریق سینما شناختم و به جامعه‌شناسی شهری رسیدم.
او درباره موسیقی فیلم «گیجگاه» توضیح داد: موسیقی حمید غلامعلی در تار و پود من رفته و من از روزی که فیلمنامه را شروع کردم می‌خواستم که ایشان باشد و برایم هیچ جایگزین دیگری وجود نداشت. هنگام نوشتن فیلمنامه هم ما صدای حمید غلامعلی را پخش می‌کردیم.
او درباره این صحبتش که مطرح کرده بود «گیجگاه» را بدون حضور جمشید هاشمپور نمی‌ساختم، گفت: در زمان ایده اولیه «گیجگاه» به خودم گفتم که اگر جمشید هاشمپور در فیلم بازی نکند، من این کار را نمی‌سازم.
تبریزی در ادامه درباره انتخاب دیگر بازیگران فیلم گفت: ایده اولیه را هم زمان با فیلمبرداری فیلم «هفت‌ماهگی» به کارگردانی هاتف علیمردانی به حامد بهداد گفتم و او پذیرفت که در فیلم حضور داشته باشد. از زمان شکل گیری ایده، بازیگران در کنار ما حضور داشتند. در ابتدا قرار بود که نگار جواهریان در کار بازی کند، اما به این دلیل که در ایران حضور نداشت، باران کوثری که بهترین انتخاب بعد از او بود برای این نقش انتخاب شد.
او با اشاره به هدفش از ساخت این فیلم بیان کرد: هدف من ساخت فیلمی سلامت با راهکارهای انسانی بود و فکر میکنم که یک خانواده به راحتی می‌تواند به تماشای این فیلم بنشیند و لذت ببرد. نوستالژیک بودن اثر برای ما در لایه‌های چهارم یا پنجم قرار داشت.
نادر سلیمانی دیگر بازیگر این فیلم درباره حضور در این اثر سینمایی گفت: کوتاهی و بلندی نقش برای من اهمیتی ندارد، اما آرزویم این است روزی برسد که از فریم‌های کارگردانان چیزی کم نشود و آثار سینمایی دچار سانسور نشوند.
بهداد درباره ماندگاری در تاریخ سینما نیز گفت: من درباره آینده قضاوتی درباره خودم ندارم. امیدوارم که حال عمومی مردم خوب باشد، سینما پر رونق باشد و خشم ریشه‌کن شود. سینما و رشد کردن در کنار هم چیزی است که برای من اهمیت دارد. اعتقاد من این است که ما وظیفه خودمان را انجام دهیم.
تبریزی درباره شانس گرفتن سیمرغ اظهار کرد: حس من این است که بازیگران ما در بخش بازیگری، احتمالا کاندیدای دریافت جایزه شوند. اگر مادرم نبود عشق سینما هیچ‌گاه در من شکل نمی‌گرفت و از مسعود کیمیایی سپاسگزارم که الفبای سینما را به من یاد داد.
بهرنگ علوی دیگر بازیگر فیلم «گیجگاه» گفت: قرار بود امروز علی انصاریان در سالن به تماشای این فیلم بنشیند و جای او بسیار خالی است. فکر میکنم جامعه ورزشی به عنوان یادبود برای ایشان ادای دین کرد، اما از ستاد جشنواره خواهش میکنم که در کنار جوایزشان سهم علی انصاریان را کنار بگذارند.
دل دماغ فیلم دیدن دارین؟