کاهش زمان درمان کرونا با ترکیب دو دارو

به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا از وب‌سایت رسمی "موسسه ملی سلامت"(NIH) آمریکا، نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که ترکیب داروی ضدالتهابی "باریسیتینیب"(Baricitinib‎) با داروی ضد ویروسی "رمدسیویر"(Remdesivir)، زمان بهبود افراد بستری شده مبتلا به کووید-۱۹ را کاهش دهد.

این آزمایش بالینی، دومین بررسی است که موسسه ملی سلامت در پروژه موسوم به "ACTT-۲" انجام می‌دهد تا درمان‌هایی را که برای افراد بستری شده مبتلا به کووید-۱۹ ارائه می‌شوند، ارزیابی کند. رمدسیویر، یک داروی ضد ویروسی است که شرکت داروسازی "گیلیاد"(Gilead) آن را تولید می‌کند. باریسیتینیب را نیز شرکت داروسازی "ایلای لی‌لی اند کامپنی"(Eli Lilly and Company) ارائه داده است و در بیش از ۷۰ کشور جهان، برای درمان بزرگسالان مبتلا به نوع متوسط تا پیشرفته روماتیسم مفصلی به کار می‌رود.

فرضیه پژوهشگران این است که از آنجا که بسیاری از نشانه‌های شدید کووید-۱۹، از یک واکنش التهابی ضعیف ناشی می‌شوند، شاید یک روش درمان که برای هدف قرار دادن التهاب طراحی شده است، بتواند برای این بیماران سودمند باشد. نخستین نتایج این پژوهش، ابتدا در ماه سپتامبر اعلام شد.

آزمایش ACTT-۲ که از هشتم مه سال جاری آغاز شد، ۱۰۳۳ شرکت‌کننده از هشت کشور را در بر داشت. با آغاز این پژوهش، شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی، باریسیتینیب یا رمدسیویر را دریافت کردند.

ترکیب باریسیتینیب و رمدسیویر در این پژوهش، میانگین زمان بهبودی بیماران بستری شده مبتلا به کووید-۱۹ را کاهش داد و آن را از هشت روز به هفت روز رساند. این بررسی نشان داد بیمارانی که طی دوره بستری شدن خود، به تهویه اکسیژن با جریان بالا و به صورت غیرتهاجمی نیاز دارند، بیشترین سود را از این درمان می‌برند. میانگین زمان بهبودی این بیماران، از ۱۸ روز به ۱۰ روز کاهش یافت. به علاوه پس از دریافت این دو دارو، بیماری شرکت‌کنندگان در پانزدهمین روز این پژوهش، به صورت قابل توجهی بهبود یافت. دریافت‌کنندگان این دو دارو، عوارض جانبی کمتری را نیز مشاهده کردند.

پژوهشگران هشدار می‌دهند که مقایسه این درمان کووید-۱۹ با داروهای دیگری مانند دگزامتازون، بدون انجام دادن پژوهش‌های بیشتر، دشوار است. این نتایج نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد باریسیتینیب به همراه رمدسیویر می‌تواند برای برخی از بیماران مبتلا به کووید-۱۹، سودمند باشد و ترکیب آنها این ارزش را دارد که مورد بررسی‌های بالینی بیشتری قرار بگیرد.

این پژوهش، در "New England Journal of Medicine" به چاپ رسید.