متن اولین سرود جمهوری اسلامی ایران:
شُد جمهوری اسلامی به پا
که هم دین دهد هم دنیا به ما
از انقلاب ایران دِگر
کاخ ستم گشته زیر و زِبَر
تصویر آینده‌ی ما
نقش مراد ماست
نیروی پاینده‌ی ما
ایمان و اتحاد ماست
یاریگر ما دست خداست
ما را در این نبرد او رهنماست
در سایه‌ی قرآن جاودان
پاینده بادا ایران
آزادی چو گل‌ها در خاک ما
شکفته شد از خون پاک ما
ایران فرستد با این سرود
رزمندگان وطن را درود
آیین جمهوری ما
پشت و پناه ماست
سود سلحشوری ما
آزادی و رفاه ماست
شام سیاه سختی گذشت
خورشید بخت ما تابنده گشت
در سایه‌ی قرآن جاودان
پاینده بادا ایران
اولین سرود ملی و رسمی جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب، براساس شعری از ابوالقاسم حالت و موسیقی محمد بیگلری‌پور ساخته شد. این سرود در فاصله زمانی سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۷۱ مورد استفاده بود، ولی به دلیل طولانی بودن (۲ دقیقه ۵۴ ثانیه) مناسب محافل بین المللی نبود به ویژه آن که درست در وسط سرود، ریتم به گونه می‌شد که شنونده فکر می‌کرد سرود تمام شده است، ولی چند ثانیه بعد دوباره ادامه می‌یافت.
سرود ملی کنونی از ۱۳۷۱ به این سو مورد استفاده قرار می‌گیرد و ۵۹ ثانیه است.
همان قبلی خیلی بهتر بود سر دادن مدالهای ورزشکاران ، مردم وسط سرود فکر می کردند سرود تموم شد که یدفعه بخش دومش شروع می شد 
