مهریه (فتاوای آیت الله العظمی مظاهری مدظله)
مهریه (فتاوای آیت الله العظمی مظاهری مدظله)
مظاهری: مسأله 1988- هر چيزى را كه ماليّت داشته باشد مىتوان مهر قرار داد، كم باشد يا زياد، عين باشد يا منفعت، حتّى تعليم قرآن و يا صنعت ديگرى را هم مىتوان مهر قرار داد، و در عقد دائم خوب است بيشتر از مهر السّنه حضرت زهرا عليها السلام (پانصد درهم) نباشد كه تقريباً دويست و شصت مثقال نقره مىشود.
مظاهری: مسأله 1990- اگر مرد مهر زن را در عقد معيّن كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد عقد صحيح است ولى مهر را بايد بدهد.
مظاهری: مسأله 1993- كسى كه ازدواج مىنمايد مهريه بر عهده خود اوست نه بر عهده ديگرى، مگر اينكه ديگرى نظير پدر ضمانت كرده باشد و آنچه در ميان بعضى از مردم معمول است كه مهريه عروس را پدر داماد مىدهد از اين قبيل است، ولى اگر در حال صغر، پدر يا جدّ، براى او عيال بگيرد و در آن حال صغير مال نداشته باشد بر عهده پدر يا جدّ است.
مظاهری: مسأله 1994- اگر چيزى نظير خانه، زمين، فرش و مانند اينها را مهر قرار دادند و بعد از مدّتى قيمت آن بالا رفت يا پايين آمد، قيمت فعلى آن ملاك است و اگر مهر را پول قرار داده باشند ارزش وقت عقد ملاك است مثلاً اگر ده هزار تومان مهر قرار داده باشند كه در زمان عقد قدرت خريدِ او ده مثقال طلا است، در وقت اداى مهر بايد قيمت ده مثقال طلا را بدهد و خوب است با يكديگر مصالحه نمايند. به عبارت ديگر مهريه اگر خانه و زمين و مانند اينها است، همان بايد ادا شود و اگر پول است، بايد به پولِ روز ادا شود و قدرت خريد مراعات گردد.
مظاهری: مسأله 1995- زوجه، بيش از آنچه كه در عقد ذكر شده حقّ مطالبه ندارد مگر آنكه به يكى از عقود لازمه زوج متعهد شده باشد چيز ديگرى علاوه بر مهر بپردازد.
مظاهری: مسأله 1996- اگر كسى زنى را به عقد خود در آورد و قبل از دخول فوت كند نصف مهر را مىبرد.
مظاهری: مسأله 1998- اگر زوج به غير از دخول مثلاً با انگشت بكارت زن را بردارد تمام مهر را بدهكار مىشود، چه زن راضى به اين كار باشد يا نباشد.
مظاهری: مسأله 1999- هرگاه زوج و زوجه اختلاف در پرداخت، يا نوع، يا مقدار آن و مانند اينها داشته باشند، بايد به حاكم شرع مراجعه شود.
مظاهری: مسأله 2000 - شيربها كه در ميان بعضى از مردم معمول است دين است كه بايد پرداخته شود.
مظاهری: مسأله 2001- آنچه شوهر براى زن تهيه مىكند، نظير طلا، لباس و مانند اينها، چه قبل از عروسى چه بعد از عروسى، چون تمليك نيست مال شوهر است و همچنين چيزهايى كه زن براى شوهر تهيه مىكند مال خود اوست، ولى اگر آن چيزها تلف شود هيچ كدام ضامن نيستند.
