جای خالی یک مرد در پوستر جشنواره فیلم فجر

جشنواره سی و پنجم فیلم فجر با تمام محسنات والبته معایب آن به پایان رسید و فارغ ازضرورت عدم ورود به فضای احساسی و بدون منطق برای آسیب شناسی این جشنواره، بهتر است پس ازپایان این رویداد مهم حوزه فرهنگ و هنر داخلی نسبت به نقد اصولی جشنواره اهتمام بورزیم تا این آسیب شناسی برای آیندگان حداقل دستاوردی داشته باشد تا دیگر شاهد این اتفاقات سلیقه ایی در مهمترین رویداد فرهنگی و هنری و البته سینمایی نباشیم .

مهمترین ایراد وارده به این جشنواره فارغ از ایرادات کیفی و کمی آن بی اعتنایی مفرط جشنواره به اسطوره سینمای ایران عباس کیارستمی است وعدم کوچکترین اشاره ایی به آن زنده یاد در این رویداد ملی نشان از بدسلیقه گی برگزارکنندگان جشنواره داشته است.

 

منکر جایگاه زنده یاد علی حاتمی نیستم و بدون شک جای او در سینمای ایران بشدت خالی است اما برگزارکنندگان جشنواره می توانستند در سالیان آینده از تصویر آن بزرگوار در پوستر استفاده نمایند و هنوز متوجه نحوه منطق استفاده از تصاویر بزرگان سینمای ایران نشده ام که چگونه بدون نشان دادن آثار سینمایی این عزیزان در جشنواره فقط به استفاده از عکس و طراحی چهره های آن زنده یادان بسنده می گردد و آیا نمی توانستند در کنار رونمایی از پوسترآنان از فیلم های به روز شده (نسخه روز با استفاده از فن اوری های دیجیتالی) این مفاخر سینمایی نیز رونمایی می شد تا مفهوم استفاده از چهره های مطرح سینمایی برای مخاطبان جشنواره بیشتر مشخص می گردید؟

سال 95 با مرگ تراژدی گونه عباس کیارستمی سال تلخ سینمای ایران بود و با توجه به جایگاه ویژه آن زنده یاد در سینمای ایران و جهان قاعدتا برگزارکنندگان جشنواره می بایست از این جایگاه بطور شایسته تجلیل می کردند و عدم تجلیل از این جایگاه نشان از بدسلیقگی مفرط برگزارکنندگان جشنواره و عدم شناخت از مقتضیات سینمای ایران دارد و این بدسلیقگی زمانی بیشتر به چشم می آید که بیش از 90 جشنواره مهم سینمایی دنیا در جشنواره های خود به نحوی از جایگاه آن زنده یاد تجلیل می نمایند و حال درکشورآن زنده یاد و در مهمترین رویداد فرهنگی و هنری و سینمایی هیچ یادی از آن زنده یاد نیست و تنها سینمای هنر و تجربه در بخش غیر رقابتی این جشنواره پوستر اختصاصی خود را به یاد آن دردانه سینمای ایران مزین کرده است.

کپی برداری جشنواره فیلم فجر از جشنواره های خارجی در 2 سال اخیر در استفاده از چهره بزرگان سینما بر پوسترهای بخش اصلی جشنواره فی نفسه فاقد اشکال است اما ایراد اساسی زمانی خود نمایی می کند که برگزارکنندگان جشنواره بدون درک زمان و جایگاه مفاخر سینمای ایران و با نشاندن فقط طرحی از چهره بزرگان سینما و نه نمایش آثار آنان به نوعی سوابق فرهنگی و هنری این عزیزان را دچار خدشه می نمایند و گویا داریم عادت می کنیم به بسنده کردن تصاویر بزرگان این سرزمین بدون توجه به آثار ماندگار این عزیزان و نشان دادن آثار آنان برای نسل نوجوی علاقمند به سینما که عمدتا آثار بزرگان سینما را برپرده سینما ندیده اند (نسل دهه 70 بعد) یک ضرورت غیر قابل کتمان است!

جشنواره امسال فیلم فجر امسال با بی اعتنایی مفرط به راحتی از نام و یاد عباس کیارستمی بزرگ می گذرد و تنها دلیل این کار را استفاده مفرط جشنواره های داخلی از نام و یاد او ذکر می کنند و همچنین تقسیم کار با جشنواره جهانی فیلم فجر که به تازگی پوستر آن با عکس های برف کیارستمی رونمایی گردیده است!

 

و اتفاقا مشکل در همین عدم شناخت صحیح و جایگاه ویژه جشنواره فیلم فجر است که آنقدر این جایگاه مهم تقلیل یافته است که خود را با جشنواره هایی مقایسه می کند که در صورت عدم توجه به نام و یاد عباس کیارستمی کسی معترض آنان نمی شود (کارکرد فرامتنی جشنواره ملی فیلم فجر با هیچ جشنواره دیگری در این سرزمین قابل مقایسه نیست) و نبود هیچ نشانه ایی از عباس کیارستمی در مهمترین رویداد سینمای ایران نشان دهنده یک موضوع است و آن چیزی نیست بجز: عدم شناخت برگزارکنندگان (این شناخت اگر به فعلیت نرسد که دیگر شناخت نیست یک رفع تکلیف است!) از جایگاه مهم جشنواره فیلم فجر و به خصوص جایگاه ویژه عباس کیارستمی و آثارش در سینمای نوین ایران و جهان ... .