خطرناکترین مسیرهای مدرسه در دنیا
يونسکو همواره مي گويد پيشرفت در ارتباط و اتصال کودکان به مدارس اتفاق مي افتد. اما در بعضي از مناطق جهان به دليل صعب العبور و خطرناک بودن مسير خانه تا مدرسه بسياري از دانش آموزان تصميم به ترک تحصيل مي گيرند. با اين حال تصاوير منتشر شده از اين مناطق به خوبي نشان مي دهد که بعضي از دانش آموزان چهقدر براي مدرسه رفتن مصمم هستند.
۵ ساعت سفر در کوهها برای رسیدن به مدرسه. احتمالا این مدرسه دورترین و صعبالعبورترین مدرسه دنیاست که در منطقه «گولو» چین قرار دارد.
مسيرسنگلاخ و يخبندان دانش آموزان در منطقه «زانسکار» هند براي مدرسه رفتن. مسير آنها اينجا از رشته کوههاي هيمالياست تا به مدرسه شبانهروزيشان برسند.
اين دانش آموزان اندونزيايي در منطقه « ليبک» قرار دارند و بايد براي مدرسه رفتن از روي اين پل معلق و آسيب ديده رد شوند.
هیجان در ارتفاع ۸۰۰ متری و عبور از رودخانه ریونگرو، مسیر۴۰۰ متری کودکان این منطقه از کلمبیا برای رسیدن به مدرسهشان است.
سرويس مدرسه کودکان منطقه «بلدانگا» هند نيز اين شکلي است و تا رسيدن به مدرسه بايد به اين شکل کنار هم بنشينند.
دانش آموزان شهر «پانگوراگان» اندونزي براي مدرسه رفتن هر روز سوار اين قايق چوبي مي شوند تا از درياچه عبور کنند.
دختران شهر «گاله فورت» در سريلانکا نيز بايد از چنين مسيرخطرناکي رد شوند تا به مدرسه برسند.
حدود ۱۰ متر پائینتر از این میلهها، رودخانه سوماترا اندونزی جریان دارد و دانش آموزان باید به این سختی، عرض رودخانه را طی کنند و به مدرسهشان در آنسوی سوماترا بروند.
دانش آموزان يک مدرسه ابتدايي در استان «ريزال» فيليپين هم با سوار شدن برروي يک تاير خودشان را به مدرسه مي رسانند.
دانش آموزان منطقه «ژانگ جيوان» در جنوب چين براي مدرسه رفتن بايد از اين نردبان چوبي و خطرناک بالا بروند که احتمال هر خطري برايشان وجود دارد.
دانش آموزان منطقه « ريائو» اندونزي براي مدرسه رفتن بايد کلي قايقراني کنند.
هیجان در ارتفاع ۸۰۰ متری و عبور از رودخانه ریونگرو، مسیر۴۰۰ متری کودکان این منطقه از کلمبیا برای رسیدن به مدرسهشان است.
عبور از اين پل شکسته در سرما و يخبندان کار هر روز دانش آموزان يکي از شهرهاي استان «سيچوان» چين است.
این دانش آموزان در شهر «پیلی» چین باید ۱۲۵ مایل در کوهها سفر کنند تا به مدرسه برسند. مسیر هم گاهی همینقدر نفسگیر و سخت میشود.
دانش آموزان يک مدرسه ابتدايي در استان «ريزال» فيليپين هم با سوار شدن برروي يک تاير خودشان را به مدرسه مي رسانند.
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۷۰
انتشار یافته: ۶۷
تصویر عکسهای یازده ودوازده منو یاد بازی منچ و مار و پله انداخت.یادش بخیر.بابل-برنج سادات-جمشید حسینی يا نمي دونيد هر مايل چقدره يا اينكه دانش آموزي حدودا 230 كيلومتر پياده راه بره تا برسه به مدرسه با فكر شما جور در مياد125 مايل چه معنا داره؟
آدم حسابی تو این کشورها این همه درآمد خو مثل آدم بیا یه مدرسه درست کن که بچه ها این مسیرها رو هر روز نرنانگار بازی کامپیوتریه باید مراحل رو کامل کنی تا برسی وگر نه GAME OVER می شی
این مسیرها هیجان دارد نه خطرخطر مسیر خانه تا منزل در کشور ما با مساله آدمربایی و تصادف و اعتیاد و مزاحمت های دیگر است
من هم بچه بودم مجبور بودم هشت کیلومتر در برف و سرما پیاده روی کنم تا به مدرسه برسم. ولی در مقابل بعضی از این تصاویر بالا کم میارم. در ایران هم موارد هیجان انگیز زیادی وجود دارد . انگشتان بریده کودکان طفل معصوم را از یاد برده اید ؟! 
نظرسنجی
آیا به عنوان زن حاضرید با مهریه 14 سکه «بله» را بگویید؟