آیا حکام عرب به خود آمده اند؟!

سرویس اقتصادی ـ رخدادهایی که در تونس بر اثر مشکلات و معضلات اقتصادی پدیدار شد، بر بیانیه پایانی دومین نشست اقتصادی سران کشورهای عربی سایه افکند.
 
به گزارش «تابناک»، هشام مهران، کارشناس اقتصادی عرب در گفت وگو با شبکه المنار اظهار داشت: این بیانیه نشان از آن داشت که چالش های اقتصادی، اهمیت کمتری از چالش های سیاسی ندارد و شاید این را بتوان به عنوان چکیده بیانیه پایانی نشست اقتصادی کشورهای عربی در شرم الشیخ دانست.

گويا حکام عرب همچنان حاضر نيستند شيوه مستبدانه حکومت خود را به عنوان معضل اصلي بروز نارضايتي هاي مردمي بپذيرند و بهانه هاي اقتصادي را که معترضين با بهره از آنها، صداي خود را به جهانيان مي رسانند، ريشه اصلي مشکلات ارزيابي مي کنند.

اين در حالي است که ناآرامي هاي يمن، اردن و مصر هر سه با فاصله اندکي از انقلاب تونس رخ داد و آيا چنين رویدادهای به هم پيوسته اي، مي تواند تنها ريشه در مشکلات اقتصادي مردم داشته باشد؟ شايد هم حکام عربي از کنه ماجرا آگاهند، ولی تلاش دارند با روي آوردن به اصلاحات اقتصادي و تسهيل امور زندگی مردم، به نوعي به ملت هاي خود رشوه داده و آنها را ساکت کنند.

از سویی، بايد ديد اين بار ملت هاي مسلمان عربي، چگونه در برابر حکومت هاي دست نشانده و سازشکار خود مقاومت مي کنند.

برخی کارشناسان بر این بارورند که روند برخوردهای شدیدا خشن و امنیتی با اعتراضات سیاسی در کشورهای عربی و گرفتن کامل آزادی بیان در زمینه اعتراض به نحوه حکومت داری و سیاست خارجی در این کشورها، سبب شده که این بار موج اعتراضات مردمی، هرچند در حمایت از یک روند اصلاحات سیاسی ضد استبدادی اما در پوشش اعتراض به وخامت اوضاع اقتصادی صورت بگیرد تا در این میان، حاشیه امن بهتر و امکان تحرک بیشتری برای معترضین فراهم شود.

بنا بر این گزارش، در بیانیه پایانی این اجلاس دو مسأله اساسی دیده می شود:

نخست اینکه این بیانیه بر مسأله بیکاری و احتیاج مبرم به ایجاد فرصت های شغلی برای میلیون ها جوان بیکار در کشورهای عربی که هر آن آماده انفجار هستند، متمرکز شده بود.

و دوم آن که در میان کشورهای عربی، یک اجماع یا شبه اجماع در این باره وجود داشت که راهکار مقابله با بیکاری، اتکا به بخش خصوصی برای ایجاد فرصت های شغلی است.

بنابراین، همه برنامه هایی که در این نشست مطرح شد، هدف نهایی اش افزایش سرمایه گذاری میان کشورهای عربی برای جلوگیری از افزایش بیکاری بود.

این مسأله نشان می دهد که حکام عربی، علت ناآرامی های سیاسی و روند رو به گسترش اعتراضات مردمی به سیاست های خود را مشکلات اقتصادی نسل جوان پرتعداد خود می دانند و در تلاشند با افزایش سرمایه گذاری و سرانجام ایجاد اشتغال از این امر جلوگیری کنند.

حال آنکه هیچ محقق مغرضی نیز امروزه نمی تواند منکر موج بیداری جهان اسلام و نفوذ پیام انقلاب اسلام ایران در دیگر جوامع اسلامی و به ویژه عربی شود. شاید گاه آن رسیده که حکام دست نشانده جهان عرب، چشمان خود را بیشتر بازکنند و اندکی با خواسته های ملت های خود همراه تر شوند تا شاید در آینده، شاهد کاهش مشکلات جهان اسلام و قطع دست اندازی های بیگانگان بر منابع زمینی و استقلال مسلمین باشیم.