مکتوبهای که چهار سال دیر درج شد
اما در پاسخ به اتهام سقوط ورزش در دوران حضور علی آبادی، این اتهام را وارد نمی دانم. باید این را بپذیریم در بعضی از رشته ها مشغول پوست اندازی هستیم . وقتی یک تعدادی قهرمان داشتیم که چهار یا پنج دوره مدال آورده اند . طبیعی است که یک جوان زمان می خواهد تا جای قهرمان قبلی را پر کند.ما رشته هایی را داشته ایم که همیشه رو به رشد بوده اند، هم در رشته های تیمی و هم در رشته های انفرادی . قایقرانی یک نمونه موفق برای صدق گفتار ماست.
کیومرث هاشمی در یادداشتی که در خبر آنلاین منتشر شد، نوشت: شخصا هیچ گاه وعده چهارمی در بازی های گوانگجو را ندادم. قبل از این که بازیهای دوحه قطر انجام شود جلساتی را با فدراسیون ها گذاشتیم که اسنادش هنوز درمنزلم هست. هر فدراسیونی را خواستیم ، بحث کارشناسی کردیم تا پیش بینی کنند چند مدال می گیرند. این که توسط توسط چه کسانیمدال می گیرند و رنگ مدال چیست. پیش بینی ها حاکی از51 مدال بود.
آنجا دیگر پیش بینی ششم را نمی کردیم حالا هم پیش بینی رتبه کار بسیار سختی است. چون ما از وضعیت کشورهای دیگر خبر نداریم. همینطور اگر ما تلاش می کنیم ، تلاش خارجی ها چند برابر ماست. ولی اصلی که باید توجه کنیم این است که تعداد مدال را عزیزان در فدراسیون ها برای خود ترسیم کنند. مثلا فدراسیون تکواندو بگوید من اینقدر مدال می گیرم، فدراسیون کشتی بگوید و.... چون ما نمی دانیم در چین و کره و ژاپن و ... چه خبر است و با چه وضعیتی می آیند. اصلا در کدام رشته می آیند. به نظر من اگر یک مدال هم بیش از دوحه بگیریم یعنی پیشرفت.
ما در دوحه با کسب 48 مدال از 51 مدال پیش بینی شده ششم شدیم . دوره قبل از آن دهم بودیم و چهار پله رشد داشتیم . آن موقع پیش بینی نکرده بودیم که ششم می شویم یا یازدهم. می خواستیم پیشرفت کنیم و این بار هم نباید پیش بینی می کردیم.
وقتی محمد علی آبادی ابتدا قول سومی و بعد از مدتی قول چهارمی بازی های گوانگژو را به مردم داد بر اساس وضعیت کشورهای رقیب در بازی های دوحه بود. مثلا اگر دورهقبل کره بیست مدال طلا آورده بود گفته بود ما 21 مدال بگیریم وبالاتر از کره می ایستیم . ولی معلوم نیست گوانگژو شاهد چه اتفاقی می شویم ، اینکه رقیبان ما چه می کنند. به عقیده من این اشتباهی بزرگ است که برویم به سمت پیش بینی جایگاه مان. باید ملاک را کسب مدال های بیشتر بگذاریم. باید تلاش کنیم مدال های بیشتر و خوشرنگ تر بگیریم تا موفق تر باشیم.
اما در پاسخ به اتهام سقوط ورزش در دوران حضور علی آبادی، این اتهام را وارد نمی دانم. باید این را بپذیریم در بعضی از رشته ها مشغول پوست اندازی هستیم. وقتی یک تعدادی قهرمان داشتیم که چهار یا پنج دوره مدال آورده اند . طبیعی است که یک جوان زمان می خواهد تا جای قهرمان قبلی را پر کند.ما رشته هایی را داشته ایم که همیشه رو به رشد بوده اند، هم در رشته های تیمی و هم در رشته های انفرادی. قایقرانی یک نمونه موفق برای صدق گفتار ماست.
در بعضی رشته ها یک مقدار بالا پایین داشته ایم ولی نمودار کلی ما صعودی بوده است. البته این واقعیتی تلخ است که هرچه تلاش کنید اما فوتبال ناکام شود و به جام جهانی نرسد یعنی شکست مطلق چون جام جهانی همه چیز تحت تاثیر قرار می گیرد. ما در بازیهای آسیایی پوسان کره جنوبی دهم شدیم و نسبت به دور قبل که نهم شده بودیم یک پله نزول داشتیم اما فوتبال در آنجا نتیجه گرفت و همه چیز تحت الشعاع فوتبال قرار گرفت. اینها واقعیت هایی است که باید گفته شود و افکار عمومی بدانند، کاری هم نمی شود کرد!
آنجا دیگر پیش بینی ششم را نمی کردیم حالا هم پیش بینی رتبه کار بسیار سختی است. چون ما از وضعیت کشورهای دیگر خبر نداریم. همینطور اگر ما تلاش می کنیم ، تلاش خارجی ها چند برابر ماست. ولی اصلی که باید توجه کنیم این است که تعداد مدال را عزیزان در فدراسیون ها برای خود ترسیم کنند. مثلا فدراسیون تکواندو بگوید من اینقدر مدال می گیرم، فدراسیون کشتی بگوید و.... چون ما نمی دانیم در چین و کره و ژاپن و ... چه خبر است و با چه وضعیتی می آیند. اصلا در کدام رشته می آیند. به نظر من اگر یک مدال هم بیش از دوحه بگیریم یعنی پیشرفت.
ما در دوحه با کسب 48 مدال از 51 مدال پیش بینی شده ششم شدیم . دوره قبل از آن دهم بودیم و چهار پله رشد داشتیم . آن موقع پیش بینی نکرده بودیم که ششم می شویم یا یازدهم. می خواستیم پیشرفت کنیم و این بار هم نباید پیش بینی می کردیم.
وقتی محمد علی آبادی ابتدا قول سومی و بعد از مدتی قول چهارمی بازی های گوانگژو را به مردم داد بر اساس وضعیت کشورهای رقیب در بازی های دوحه بود. مثلا اگر دورهقبل کره بیست مدال طلا آورده بود گفته بود ما 21 مدال بگیریم وبالاتر از کره می ایستیم . ولی معلوم نیست گوانگژو شاهد چه اتفاقی می شویم ، اینکه رقیبان ما چه می کنند. به عقیده من این اشتباهی بزرگ است که برویم به سمت پیش بینی جایگاه مان. باید ملاک را کسب مدال های بیشتر بگذاریم. باید تلاش کنیم مدال های بیشتر و خوشرنگ تر بگیریم تا موفق تر باشیم.
اما در پاسخ به اتهام سقوط ورزش در دوران حضور علی آبادی، این اتهام را وارد نمی دانم. باید این را بپذیریم در بعضی از رشته ها مشغول پوست اندازی هستیم. وقتی یک تعدادی قهرمان داشتیم که چهار یا پنج دوره مدال آورده اند . طبیعی است که یک جوان زمان می خواهد تا جای قهرمان قبلی را پر کند.ما رشته هایی را داشته ایم که همیشه رو به رشد بوده اند، هم در رشته های تیمی و هم در رشته های انفرادی. قایقرانی یک نمونه موفق برای صدق گفتار ماست.
در بعضی رشته ها یک مقدار بالا پایین داشته ایم ولی نمودار کلی ما صعودی بوده است. البته این واقعیتی تلخ است که هرچه تلاش کنید اما فوتبال ناکام شود و به جام جهانی نرسد یعنی شکست مطلق چون جام جهانی همه چیز تحت تاثیر قرار می گیرد. ما در بازیهای آسیایی پوسان کره جنوبی دهم شدیم و نسبت به دور قبل که نهم شده بودیم یک پله نزول داشتیم اما فوتبال در آنجا نتیجه گرفت و همه چیز تحت الشعاع فوتبال قرار گرفت. اینها واقعیت هایی است که باید گفته شود و افکار عمومی بدانند، کاری هم نمی شود کرد!
