انتشار جزئيات پاسخ ايران و اعلام حضور معاون رايس در مذاکره با جليلي
در آستانه مذاکرات نمايندگان «1+5» با جليلي، رسانههاي غربي در اقدامي که به نظر با هدف تحت تأثير قرار دادن اين مذاکرات انجام شده، جزئياتي از پاسخ ايران به بسته را منتشر کردند.
همزمان اعلام شد: «ويليام برنز»، معاون وزير امور خارجه آمريکا و مسئول پرونده ايران در اين وزارتخانه، روز شنبه ۲۹ تير ماه، در مذاکرات نمايندگان گروه «1+۵» با سعيد جليلي، دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران در سوئيس به عنوان ناظر شرکت ميکند.
در نشست روز شنبه، نمايندگان کشورهاي گروه «۵+۱»، يعني آمريکا، روسيه، بريتانيا، فرانسه، چين و آلمان و همچنين خاوير سولانا، مسئول روابط خارجي اتحاديه اروپا حضور دارند.
يک مقام رسمي دولت آمريکا که نامي از او برده نشده است، با اعلام خبر حضور ويليام برنز در اين نشست به خبرگزاري «آسوشيتدپرس» گفت که او تنها براي «شنيدن مذاکرات» در اين جلسه حضور خواهد داشت و قرار نيست مذاکره جداگانهاي با دبير شوراي امنيت ملي ايران داشته باشد؛ اين نخستين بار است که يک مقام بلندپايه دولت آمريکا در جلسه مذاکره با نماينده ايران حضور مييابد.
علي انصاري، استاد دانشگاه «سنت اندروز» بريتانيا و متخصص مسايل ايران، در اين باره به راديو فردا ميگويد: «گمان کنم نشانه خوبي است که جورج بوش، اجازه داده است تا يکي از ديپلماتهاي ارشد آمريکايي در اين مذاکرات حضور داشته باشد. اين اقدام جالبي است، ولي بايد صبر کنيم ببينيم در اين ديدار چه اتفاقي ميافتد.»
در همين حال، روز سه شنبه، ۲۵ تير ماه، سايت فرانسوي «نوول آبزرواتور»، متن نامهاي را منتشر کرد که ظاهرا پاسخ ايران به بسته پيشنهادي غرب است كه به دنبال آن، خبرگزاري «رويترز»، اعلام کرد که برخي مقامات ديپلماتيک اروپا، نامه منتشر شده را تأييد کرده و گفتهاند اين نامه، همان پاسخ منوچهر متکي، وزير امور خارجه ايران است که نيمه تير ماه به خاوير سولانا داده شده بود.
در سالهاي اخير، تنها مذاکره رسمي ميان مقامهاي ايراني و آمريکايي، سه دوره مذاکرات سال گذشته دو کشور، بر سر مسائل امنيتي عراق بوده است. روابط سياسي ايران و آمريکا از حدود سي سال پيش و در پي تسخير سفارت آمريکا در ايران، قطع شد.
«ويليام برنز» به عنوان سومين مقام عاليرتبه وزارت امور خارجه، در حالي در جلسه مذاکره با ايران حضور مييابد که در هفتههاي اخير، تنش در روابط آمريکا و ايران افزايش يافته است.
ايران در پاسخ يازده روز پيش خود به بسته پيشنهادي قدرتها گفته است که براي کنار گذاشتن برنامه اتمياش، ديگر وارد مذاکراتي نخواهد شد که در آن از بالا به ايران نگاه ميشود، بلکه خواهان مذاکره براي يک معامله جامعتر صلح و امنيت است.
ماه گذشته، خاوير سولانا، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا در تهران، بسته مشوقهاي پنج عضو دايم شوراي امنيت و آلمان را تحويل مقامهاي جمهوري اسلامي داد که هدف آن، قانع کردن ايران به تعليق بخشهاي حساس برنامه اتمياش در ازاي دريافت امتيازات تجاري و غيرتجاري از جمله گسترش راکتورهاي اتمي براي مقاصد صلح آميز است، اما ايران در پاسخ خود سخني درباره درخواست اين کشورها براي تعليق غنيسازي اورانيوم نگفته است.
در نامه سه صفحهاي متکي که به زبان انگليسي نگاشته شده، آمده است: ما هيچ قصدي براي تغيير اين مسير نداريم.
متکي نوشت: زمان مذاکره از موضع نابرابر و نگاه از بالا به پايان رسيده است و اشاره کرد که فقدان اعتماد ما نسبت به رفتار فريبنده برخي قدرتهاي بزرگ در ذهنيت استعماري پس از جنگ جهاني دوم ريشه دارد.
وي نوشت: جهان تغيير کرده است... مردم ايران بدون درخواست کمک از ديگران، طرحهايي را براي پيشرفت کشورشان تدارک ديدهاند.
امروز خبری مبنی بر حضور نماینده ی وزارت امور خارجه ی آمریکا در مذاکرات ایران و گروه 1+5 در ژنو منتشر شده است. البته در این خبر تاکید شده که این نماینده تنها برای شنیدن نظرات ایران و نه برای مذاکره و یا دیداری دو جانبه در این نشست حضور می یابد.در این حال بسیاری از منابع از این امر به عنوان عقب نشینی آمریکا یاد کرده و یا آن را نشانه ای در پیشرفت رابطه ی آمریکا با ایران دانسته اند.ولی به نظر نگارنده؛ این امر تنها یک بازی حساب شده ی سیاسی است که آمریکا می توانند از این امر در چند زمینه سود ببرد.در ابتدا به افکار عمومی میزان تمایل آمریکا بر مذاکره و راه حل های دیپلماتیک نمایش داده می شود و حسن نیت آمریکا در این امر مورد تایید همگان قرار می گیرد.ولی این در حالی است که ایران هیچ تغییری در موضع خود نداده و پیش شرط تعلیق را نپذیرفته است و به نظر می رسد که در این نشست هم موضع ایران تغییری نخواهد کرد. پس آمریکا با اطلاع از این امر تنها در احتمالا آخرین نشست های مذاکرات و زمانی که از عدم پیشرفت مذاکرات اطمینان دارد با حضور این نماینده ؛ پا فشاری خود بر حل دیپلماتیک را بر همگان آشکار می سازد تا توپ را به زمین ایران انداخته و کم کاری در زمینه ی راه حل دیپلماتیک را به گردن ایران بیاندازد. با این شیوه افکار عمومی شکست مذاکرات را کاملا از چشم ایران دانسته و آمریکا را متهم به کار شکنی و کم کاری نخواهند کرد.در ضمن این امر تاثیر زیادی در تبلیغات انتخاباتی حزب جمهوری خواه نیز خواهد داشت. به گونه ای که مذاکره ی مستقیم با ایران را که از شعار های آقای اوباما می باشد را زیر سوال خواهد برد و بی نتیجه بودن این سیاست را به آمریکاییها یاد آور خواهد شد.پس با این بازی سیاسی دولت جمهوری خواه از فشار افکار عمومی و رسانه ای خواهد کاست و در پیشبرد مراحل بعدی اقدامات خود راحت تر گام خواهد برداشت که شاید توجیه هر گونه اقدام غیر دیپلماتیک برای افکار عمومی آسان تر شده است.پس به نظر می رسد هم اکنون نوبت به مذاکره کنندگان ایرانی است که با هر گزینه ای راه مذاکرات را نبسته تا بتوانند از این امر جلوگیری کرده و بار دیگر توپ را به زمین حریف پرت کنند!







