کلیات

اتحادیه عرب با نام کامل اتحادیه کشور‌های عربی (به عربی: جامعة الدول العربیة) یک سازمان بین‌المللی منطقه‌ای شامل کشور‌های عمدتاً عربیِ جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا  (منطقه ژئوپلیتیکی منا) است (۲۲ کشور عربی زبان شامل ۱۰ کشور آفریقایی و ۱۲ کشور آسیایی). این اتحادیه در ۲۲ مارس ۱۹۴۵ با ۶ عضو مؤسس مصر،  عربستان،  عراق،  سوریه،  لبنان، و فرااردن (که در ۱۹۴۶ به اردن تغییر نام داد) بنیان نهاده‌شد و یمن نیز چند روز بعد در ۵ مه ۱۹۴۵ به آن پیوست. این اتحادیه ۲۲ عضو اصلی و ۴ عضو ناظر دارد؛ اتحادیه ای که عضویت سوریه در آن از نوامبر ۲۰۱۱ به حالت تعلیق درآمده است. نبیل العربی دبیر کل کنونی اتحادیه عرب است.

مشخصات جغرافیایی

وسعت اتحادیه عرب ۱۳٬۱۳۰٬۶۹۵ کیلومتر مربع است که هشتاد درصد آن یعنی ۱۰٬۵۰۴٬۵۵۶ کیلومتر مربع بیابان و بقیه آن حدود ۲٬۶۲۶٬۱۳۹ کیلومتر مربع نیمه بیابانی و نسبتاً خشک است.

هدف از تشکیل

علت وجودی چنین اتحادیه‌ای مانند اتحادیه کشور‌های آمریکایی اشتراک در فرهنگ و مذهب بود. زیرا اعراب نه تنها از نظر زبانی بلکه از نظر مذهب، مسلمان هستند. پس از اخراج نیرو‌های فرانسوی از سوریه و تشکیل دولت یهودی اسرائیل عامل دیگری نیز بر لزوم همکاری کشور‌های عربی افزوده شد.

قرار دادن حزب الله در گروه های تروریستی

این اتحادیه به دلیل اصرار‌های عربستان سعودی در سال ۲۰۱۶ حزب‌الله لبنان را گروهی تروریستی اعلام کرد، وزیر خارجه عراق به این امر اعتراض کرد و افزود این تصمیم به نفع اسرائیل است.

کشور‌های عضو

عربستان سعودی،  بحرین،  امارات متحده عربی،  سودان،  جیبوتی،  کومور، سومالی،  فلسطین،  اردن،  مراکش،  لیبی،  عراق،  لبنان،  سوریه،  تونس،  الجزایر،  قطر،  عمان،  کویت،  مصر،  موریتانی و  یمن کشورهای عضو این اتحادیه هستند.



کشور‌های ناظر

کشورهای  ونزوئلا،  اریتره،  برزیل و  هند به عنوان ناظر اتحادیه عرب فعالیت می کنند.

زبان‌های رایج

از ۲۲ کشور عربی، ۸ کشور بیش از یک زبان رسمی (علاوه بر عربی) دارند و ۱۹ کشور هم علاوه بر زبان‌های رسمی، زبان‌های مهم و پر گویش دیگری هم دارند. با این حال زبان رسمی اتحادیه و نقطه اشتراک همه این کشورها همان زبان عربی است.