به مناسبت روز جهانی معلولان:
سال به سال، دریغ از پارسال؛ چه خبر از وعده‌های بهزیستی؟
مگر می‌شود از یاد برد که سال گذشته در چنین روزی، رئیس این نهاد عریض و طویل پس از هشت سال از تصویب و ابلاغ «قانون جامع حمایت از حقوق معلولان»، دلایل اجرا نشدنش را ایرادات قانون خواند و خبر داد که بازنگری این قانون جامع در دستور کار نهاد متبوعشان است، ولی حالا که یک سال از آن روز می‌گذرد، نه خبری از بازنگری شده و نه اتفاق مشابه دیگری رخ داده است.
اگر امروز وقتی از خانه بیرون زدیم و یا زمانی که قصد برگشت به منزل داشتیم، کمی دقیق‌تر به دور و اطرافمان نگاه کرده و سعی کنیم محدودیت‌های رفت‌و‌آمد افراد دارای معلولیت ـ چه آنهایی که محدودیت‌های حرکتی دارند و چه کسانی که از حواسی مانند بینایی و شنوایی مواجهند محروم و... ـ را درک کنیم، قطعا بهترین روز جهانی معلولان در کشورمان رقم خواهد خورد.به گزارش «تابناک»، اگر پای درد دل افراد دارای معلولیت بنشینیم (نمونه‌اش را اینجا بخوانید)، لابه‌لای گلایه‌هایی که از مقرری اندک، دریافت نکردن حمایت مناسب، اجرا نشدن قوانین و موارد بسیارِ دیگر مطرح می‌کنند، گلایه از کم کاری نهادی که متولی «حمایت و توانبخشی» ایشان است، بیش از هر چیز برجسته به نظر می‌رسد؛ گلایه از سازمان بهزیستی یا همان مهمترین نهاد حمایتی دولتی که سال‌ها پیش، از ادغام سازمان‌های خیریه و حمایتی فعال در این بخش شکل گرفته و مأموریت‌‌هایی مشخص یافته اما کمتر موفقیتی به دست آورده است.
این در حالی است که اگر منصفانه به ماجرا بنگریم، حتما عوامل بسیاری در رسیدن بهزیستی به جایگاه امروز موثر بوده و نمی‌توان تمامی مشکلات عملکرد ادوار این نهاد را در مدیریت کنونی این مجموعه خلاصه کرد؛ همان گونه که نمی‌توان موفقیت‌های رقم خورده در این سازمان را هم تنها متعلق به این افراد دانست.
این در حالی است که اگر از عملکرد مدیران این مجموعه نیز به سادگی بگذریم، باز حق مطلب ادا نخواهد شد، چراکه مگر می‌توان هر روزه با گدایان خیابانی، کارتن‌خواب‌ها، معتادان، مبتلایان به بیماری‌هایی مانند ایدز، کودکان ریز و درشت دنیای کار، افزایش آمار طلاق و بسیاری دیگر از موارد مرتبط با مأموریت‌های از پیش تعریف شده این سازمان سر و کار داشت و وعده‌های مسئولان برای رفع آنها را به یاد آورد و در آخر این گونه نتیجه گرفت که همه امور به روال است و جای نگرانی ندارد؟
مگر می‌شود از یاد برد که سال گذشته در چنین روزی، رئیس این نهاد عریض و طویل پس از هشت سال از تصویب و ابلاغ «قانون جامع حمایت از حقوق معلولان»، دلایل اجرا نشدنش را ایرادات قانون خواند و خبر داد که بازنگری این قانون جامع در دستور کار نهاد متبوعشان قرار دارد، ولی اکنون که یک سال از آن روز می‌گذرد، نه خبری از بازنگری شده و نه اتفاق مشابه دیگری رخ داده است.
مگر می‌شود صف مشکلات ریز و درشتی را که توقع می‌رود بهزیستی تلاشی برای رفعشان انجام دهد، دید و از کنار موضع منفعلانه سازمان بهزیستی در قبالشان گذشت؟ چطور باید کودکان کار را در سطح شهرها دید، اطلاع داشت که قانون استخدام 3 درصد معلولان در دستگاه‌های دولتی بر زمین مانده، از مقرری بسیار بسیار ناچیز مستمری‌بگیران شنید، سکوت کر‌کننده سازمان در قبال اعمال نشدن قوانین ارتقای ایمنی خودروها را که معلولیت زاست، دید و از هیچ کدام از این موارد، کم کاری سازمان بهزیستی را نتیجه نگرفت؟
شاید اگر شعار مندرج روی بنر پشت سر آقای رئیس را تغییر داده و به جایش شعار امسال، «موانع را بشکنیم و درها را باز کنیم» بنویسیم، نشست هر ساله سازمان بهزیستی به مناسبت این متفاوت خواهد شد!
جالب اینجاست که گویا کسی هم به یاد نمی‌آورد همین مقام مسئول پارسال راه‌اندازی فروشگاه‌های زنجیره‌ای فروش محصولات معلولان را وعده داده بود که قرار بود کار نوینی در راستای توانمندسازی معلولان باشد؛ مقام دیگری از حذف یک ماده از قانون جامع خبر داده بود که قرار بود بحث کمبود و نداشتن اعتبارات برای استخدام معلولان را مرتفع کرده و پیرو آن وعده داده بود که تلاش می‌کنند تا قانون استخدامی معلولان از 3 درصد به 5 درصد ارتقا بیابد؛ یکی هم راهکاری برای ایجاد 26 هزار شغل ارائه کرده بود و هر کسی به زعم خود تلاش داشت تا بهترین دورنمای ممکن را برای خانواده بزرگ تحت حمایت بزرگترین نهاد حمایتی دولتی کشور ترسیم کند.
اینجاست که آنچه نقدا می‌توان از ارائه وعده‌های مختلف و پیگیری نکردنشان نتیجه گرفت، دور ماندن عملکرد سازمان بهزیستی از دید نهادهای نظارتی است که اگر غیر از این بود، قطعا پایش میزان تحقق وعده‌های ارائه شده توسط مسئولان این سازمان در یک سال اخیر برای رسیدن به ضرورت ایجاد تغییرات گسترده در مقوله حمایت از شهروندان احساس شده و بهزیستی در مسیری قرار می‌گرفت که بتواند بهترین پناه مددجویان باشد نه سازمانی عریض و طویل که ظاهرا نیازمند مددرسانی است!
برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:
لینک دریافت Toolbar تابناک
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۴۴
انتشار یافته: ۴
سازمان محترم بهزیستی اگر مددجویان خودرا بجای بیمه خدمات درمانی فعلی بیمه تامین
اجتماعی کند این عزیزان و خانواده هایشان از امتیازات حقوق بازنشتگی و مستمری و درمان رایگان در بیمارستان میلاد و ... بهره مند گشته و دعاگوی دولت و دولتمردان خواهند شد .
من از معلولان تحت پوشش این سازمان هستم.در سالهای گذشته هیچگونه سرویس یا خدمات در خور توجهی از این سازمان به معلولین ارایه نشده.
حدود 5 سال هست که پرونده های مارو به بخش خصوصی دادن تا دیگه حتی قیافه ماهارو نبینن. بخش خصوصی هم که اصلا با مسایل ما آشنا نیست و فقط دنبال گرفتن حق الزحمه ماهیانه خودشون بابت تعداد پرونده هایی که در دست دارن هستن!!!!!
پرونده من در یکی از همین مراکز به نام مددکاری کیمیا چندین سال فقط خاک خورد و هر بار که به این مرکز مراجعه کردم با نا امیدی به منزل برگشتم، زمانی هم که به بهزیستی مرکز ری مراجعه میکردم به من میگفتن باید به همون مددکاری بخش خصوصی بری و ما دیگه نمیتونیم برای شما کاری انجام بدیم.
(((حالا یکی به ما بگه با این سازمان به زیستی باید چه کار کنیم و اصلا به چه درد ما میخوره این سازمانی که روز به روز فقط طلب بودجه بیشتر میکنه اما 1 درصد هم خدماتش به معلولین افزایش پیدا نکرده!!!)))
"""تابناکیا جون مادرتون منتشر کنید، داریم غم باد میگیریم به خدا"""
بابا به همین سالماش نمیرسن چه برسه به معلولان! فایده سازمان بهزیستی این است که فقط حقوق کارمندانش را میدهد . هیچ هیچ حمایتی از معلولان نمیکند . هر دفعه که به سازمان مراجعه میکنیم تنها حرف آنها این است که سازمان بودجه نداره و تمام .قبلا بن میداده ولی سه ساله نمیده . چهار ساله درخواست وام مبلغ ناچیزی به مبلغ یک میلیون تومانی کردم که هنوز هیچ . سهمیه بنزین که هیچ . باطری سمعک که یک چیز بسیار واجب برای ناشنوایان است اون هم از دو سال پیش قطع کردند .
خوبه که چندتا کارمند نشستند حقوق میگیرند که به ارباب رجوعان بگویند چیزی نداریم و بودجه نداریم و از این حرفها .
درد دل بسیار است ولی گفتنش بی فایده .