آقای روحانی افراد دارای معلولیت چشم انتظار تدبیرند

هرسال 12 اذرماه به عنوان روزجهانی افراد دارای معلولیت گرامی داشته می‌شود، از بس مراسمات نمایشی در سازمان بهزیستی به برکت مدعیان عدالت دیروز رونق گرفته است که سروته و خلاصه مراسم روزجهانی معلولین در نهایت به گرفتن چند عکس و پوستر تبلیغاتی و آن هم با کشاندن افراد دارای معلولیت به زیر دوربین‌ها ختم می‌شود و البته مدیرانی از جنس عدالت، مرتب از ارائه خدمات کاغذی حرف‌ها می‌زنند و گزارش‌های صوری به خورد مخاطبان می‌دهند، ولی در این میان جماعت دارای معلولیت تحصیل کرده و مطلع به اوضاع اسف بار مدیریتی در تنها سازمان متولی معلولین حتی در روز جهانی معلولین هم زانوی غم در بغل گرفته و در درون خود به این بی‌عدالتی‌ها و فرصت‌طلبی‌ها غصه‌ها می‌خورند.

قوانین مرتبط با افراد دارای معلولیت را مرور کنیم، ازقانون 16 ماده‌ای حمایت از افراد دارای معلولیت گرفته تا قوانین مربوط به بازنشستگی و اشتغال معلولین، همگی دربندهای تشریفاتی قابلیت اجرا ولی در قسمتهای عملی به وعده و وعید خلاصه می‌شوند.

قانون بازنشستگی افراد داری معلولیت مصوب سال 67 باگذشت 25 سال از تصویب قانون اجرایی نشده است و این یعنی اینکه برخلاف قانون، افراد دارای معلولیتی که با 20 سال سابقه خدمت می‌بایست عزت مندانه بازنشسته می‌شدند، بخاطر سوء مدیریت‌ها و بی‌توجهی‌ها ناچار گشته‌اند با تحلیل‌های جسمی و روحی مضاعفی روبرو شوند.

درمورد مناسب سازی اماکن عمومی عطف ماده 2 قانون حمایت از حقوق معلولین، تنها کافی است وزیرمحترم رفاه گشتی در معابر عمومی و ادارات دولتی زده باشند تا متوجه شوند که افراد دارای معلولیت برای حضور در جامعه تنها با مانع معلولیت روبرو نبوده، بلکه با مانع بزرگ عدم تناسب سازی اماکن عمومی و فضاهای اداری نیز روبرو هستند.

البته روی کاغذ مدیران محترم ادعا می‌کنند که مثلا" 30 درصد در این مورد پیشرفت داشته‌اند درحالی‌که این 30 درصد مناسب سازی شده نیز دارای مشکل می‌باشند؛ سند این ادعای بنده شیب‌های ورودی غالب بانکها و ادارات دولتی است که ویترینی و تزئیناتی طراحی شده‌اند و حتی عبور از این قسمت برای افراد سالم بخاطر شیب تند و لغزندگی خطرساز می‌باشد، چه برسد به افراد دارای معلولیت.

در قسمت مدیریتی سازمان بهزیستی همین بس که بنده به عنوان یک فرهنگی دارای معلولیت با 20 سال سابقه خدمت از زمان مدیریت آقای فقیه، جرات نمی‌کنم که به تنها سازمان متولی افراد دارای معلولیت مراجعه و درمورد مشکلات خودم و یا افراد دارای معلولیت عرض حال نمایم!

هرکس با هر درصد معلولیت یک‌بار برحسب تقدیر سروکارش به سازمان بهزیستی بیفتد، بواسطه نوازشهای خدمتگزاران منادی عدالت به چنان درکی واقف می‌شود که عطای این دوستان را به لقایشان بخشیده و... .

آقای روحانی من آدم ناسپاسی نبوده و تفاوت خدمت‌ومنت را تشخیص می‌دهم؛ سازمان بهزیستی یادگار شهیدانی چون فیاض بخش‌ها است که بارویکرد دستگیری از محرومین و افراد دارای معلولیت شکل گرفت ولی امروز محرومین و معلولین در این سازمان تحقیر می‌شوند و عملا" با نگرشهای غیرواقع بینانه و غیرکارشناسانه، طرد می‌شوند. اگرهم حقوق ناچیزی از بیت‌المال بدانها تعلق گرفته باشد، مدیران مشکل مدار همین خدمات ناچیز را نیز لطف خود محسوب می‌نمایند که با اما و اگرهایی امکان تداوم دارد وگرنه... .

آقای روحانی تنها سازمان متولی معلولین برخی از مدیرکل هایش به توان افراد دارای معلولیت ایمان ندارد و آنها را نیروهای ضعیفی باور دارند که وجودشان در سازمان، انرژی فراوانی را به زعم این مدیران هدر می‌دهد؛ تکدی پروری در سازمان بهزیستی به دلایل رویکرد پوپولیستی رایج گشته است. متاسفانه طیفی از مدیران سازمان بهزیستی که در نقش مددکار و کمک دهنده ظاهر گشته‌اند، خودشان مددجوی واقعی و نیازمند کمک هستند؛ روان آشفته‌ای دارند، تفکر تیمی بر ایشان حاکم  است و... . خدارا خوش نمی‌آید که افراد دارای معلولیت ابزاری در دست این دست افراد باشند.

مخلص کلام اینکه: "من لم یشکرالمخلوق لم یشکرالخالق"، سازمان بهزیستی در کنار بی‌عدالتی‌های موجود کارکردی، از پتانسیل خدمت به افراد دارای معلولیت و محرومین نیز بهره مند می‌باشد و اگر با درایت و تدبیر، شایستگان متولی امور افراد دارای معلولیت بشوند، قطعا" افراد دارای معلولیت نیز با این سازمان آشتی نموده و قدردان متولیان خود خواهند بود.
 

پاورقی مهم : بنده خیلی دلم می خواست که به عنوان یک وبلاگ نویس ارزشی ودارای معلولیت جسمی حرکتی این مرقومه را به جناب علی ربیعی وزیرمحترم رفاه وتعاون اجتماعی ارسال نمایم ،ولی تداوم کارکرد غالب مدیران دولت مدعی عدالت! باگذشت بیش از سه ماه امید محرومان وافراد دارای معلولیت را کم سو نموده است وهمچنان آقای ربیعی بامدیران حامی افراط گرایی احساس راحتی می نمایند وانگار عصر اعتدال وتعقل و تکریم ارباب رجوع درحوزه وزارتی برادر ربیعی هنوز موردتوجه نمی باشد وبخاطرهمین کارکردهای نه چندان مطلبوب برادرربیعی ،یادداشت حاضر را تقدیم دکترروحانی می نمایم.

 

حسن فاتحی