به گزارش «تابناک»، ناشنوایان و کم شنوایانی که در حال حاضر در کشور زندگی میکنند، جدا از کمبودهایی که در حوزه رسیدگی به مشکلات و تأمین نیازهای اولیه شان مثل تهیه سمعک و اقدامات درمانی اولیه دارند، اکنون با موجی از بی توجهی و نا آشنایی مسئولان با شرایط جسمانی خود نیز دست و پنجه نرم میکنند و همین درد و رنج آنها را در جامعه دو چندان کرده است.
هرچند در برهههای زمانی مختلف و به واسطه اقدامات متعدد مسئولان اجحاف و بی عدالتی در حق این گروه از معلولان جامعه بروز کرده و ثابت شده است که هم مسئولان و هم عامه مردم نسبت به دشواریهای زندگی این افراد و نیز نوع برخورد با آنها با اشکال اساسی رو به رو هستند، اقدام اخیری که در نمایشگاه بین المللی قرآن در مصلی بزرگ امام خمینی (ره) رخ داد، حکایت جدیدی بود که اوج فاصله میان مسئولان و این معلولان را نشان داد.
در همین رابطه، در روزهای اخیر و در نمایشگاه بین المللی قرآن کریم، اتفاقی رخ داد که باور آن در ذهن هر شخص مسئول و غیر مسئولی که آشنایی اندکی با سبک و نوع زندگی ناشنوایان و کم شنوایان دارد، سخت است.
در این نمایشگاه و هنگامی که گروهی از دختران ناشنوا و کم شنوای انجمن ناشنوایان تهران برابر هماهنگیهای قبلی و با روزها تمرین و آماده سازی، قصد اجرای سرود در صحن اصلی نمایشگاه را داشتند، از سوی مسئولان اجرایی نمایشگاه موآخذه شدند و با بیان اینکه نوع حرکات ناشنوایان شبیه به حرکات موزون است، از اجرای آن جلوگیری شده است.
در همین باره، مربی این گروه از ناشنوایان و کم شنوایان در ویدئویی که در فضای مجازی دست به دست میشود، گفت: بعد از اجرای دو سرود در مورد امام رضا (ع) و ماه مبارک رمضان به ما اطلاع دادند که دیگر سرود اجرا نکنید، چون حرکات و اشاره شما برابر حرکات موزون است. این در حالی است که این حرکات اتفاقاً معنوی و در برابر زبان صحبت کردن آنها بود.
این مربی افزود: با اینکه مردم و حاضران از این دو اجرا استقبال کردند، مسئولانی که با زندگی ناشنوایان چندان آشنایی ندارند، حقوق این افراد را آن هم در ماهی که قرار است با هم مهربان باشیم پایمال کردند.
نگاهی کوتاه به یکی از اجراهای این گروه از دختران ناشنوا و کم شنوا که اتفاقاً با حجاب کامل روی صحنه رفته بودند، نشان میدهد که این افراد با حرکات دست خود در حال بیان عبارات سرودی هستند که از طریق بلندگو در صحن پخش میشود و این حرکات در میان ناشنوایان و کم شنوایان در واقع همان زبان ارتباطی آنهاست.
قطعاً این افراد برای اجرای چنین سرودهایی در نمایشگاه بین المللی قرآن با توجه به محدودیتهای جسمی، ساعتها و روزها تمرین کرده اند و تلاش فراوانی برای آماده سازی آنها از سوی مربی شان صورت گرفته است.
اینکه مسئولان اجرایی نمایشگاه این اجرا را حرکت موزون ببینند و با دستوری سختگیرانه از اجرای دوباره آن و نیز اجرای سرودهای جدیدتر جلوگیری کنند، نشان روشنی از چند موضوع مهم غم انگیز در جامعه کنونی است که بی شک شرایط زندگی را برای این افراد سختتر خواهد کرد.
مسئولان با این تصمیم خود به خوبی عدم آشنایی و درک خود را از نوع و سبک زندگی و زبان ارتباطی ناشنوایان به جامعه و این افراد نشان دادند و اثبات کردند که هنوز پس از دهها سال شعار حمایت از معلولان، در جامعه ایرانی مسئولانی وجود دارند که با الفبای حمایت از ناشنوایان نیز بیگانه هستند.
این اتفاق که حتماً خسارات روحی فراوانی به این دختران ناشنوا و کم شنوا وارد خواهد کرد، همچنین نشان داد که در میان مسئولان و متولیان حوزه فرهنگ کشور، مدیرانی هستند که مرز و تفاوت میان حرکت موزون و زبان ارتباطی ناشنوایان را نمیدانند و چه بسا با نوع سخن گفتن ناشنوایان که در آن استفاده از حرکات دست اجتناب ناپذیر است، نیز امکان تحریک شدن و پاره کردن افسار اخلاق را دارند.