در مورد ابوقریب در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

تنگه ابوقریب محصول یک فیلمسازی شتاب‌زده و کم‌دقت نیست و در جای جای فیلم می‌توان دریافت که روی جزئیات فکر شده و این جزئیات ازآغاز تا پایان به هم متصل شده‌اند... هرچند ثبت درامی که به بخش‌هایی از آن اشاره شد، به تنهایی هنرمندی خاصی می‌خواهد، تبحر کارگردان در افزایش پیوسته سرعت فیلم و شتاب ریتمیک در صحنه نبرد است... بدین ترتیب، یکی از کم‌نقص‌ترین صحنه‌های نبرد در فیلم‌های جنگی در این فیلم ثبت شده است.

بازیگران همان ها هستند که در اکثر فیلم های جشنواره می بینی اما این بار لحن عامیانه آنان شکل پرخاش و گاه توهین آمیز در فیلم و به تماشاگر ندارد، لحن آنان مهر انسانی دارد؛ همان لحنی که بهرام توکلی در این فیلم به جنگ و قهرمانانش دارد. نه اعتراض می کنند نه شعار می دهند اما در انتهای فیلم تا شهید شدن آخرین رزمنده قلبت کیپ می گیرد و دلت می خواهد همیشه به یاد نوجوان به پا خاسته و به جا مانده فیلم باشی!