کلیات

هومئوپاتی، (Homeopathy) یا همسان‌درمانی یک شیوه شبه‌علمی است که توسط ساموئل هانمن در سال ۱۷۹۶ میلادی ابداع شد. مطالعات گسترده نشان می‌دهد که درمان‌های مبتنی بر هومئوپاتی به اندازهٔ پلاسیبو کارا هستند و نه بیشتر؛ که این موضوع بیان‌گر آن است که هر اثر مثبتی پس از درمان تنها به خاطر اثر پلاسیبو و نقاهت طبیعی بیمار پس از بیماری است.

بنا به ادعای طرفداران آن، هومئوپاتی یک روش درمانی بر اساس ایدهٔ «همانند، همانند را شفا می‌دهد.» است که با تحریک دستگاه ایمنی بیمار با دارو‌های هومئوپاتی، فرد را به سمت بهبودی سوق می‌دهد. بر پایه اصول نخستین هومیوپاتی هر ماده‌ای که دربدن تندرست یکسری نشانه‌های بیماری ایجاد کند درصورت تجویز به فرد بیمار باهمان علایم، (با مقادیر بسیار کمتر دارو) بیماری وی را درمان خواهدکرد، البته به شرط آنکه نشانه‌های موجود در بیمار و نشانه‌هایی که آن ماده دارویی می‌تواند ایجاد کند، تا حد ممکن همانند باشد.

بنا بر این تفکر اگرچه بیمار تنها برای یک درد جسمی به پزشک هومیوپات مراجعه کرده‌است، ولی باید واقعیت‌های روحی، عاطفی و عصبی خود را با پزشک درمیان بگذارد. مبلغین این روش چنین اظهار می‌کنند که هر بیماری که نیروی حیاتی وی از میان نرفته باشد می‌تواند از هومیوپاتی انتظار بهبود داشته باشد. با نگرش به اینکه هومیوپاتی با تحریک دستگاه ایمنی بدن عمل می‌کند، چنانچه این سیستم و ساختار بدن دچار نابودی برگشت‌ناپذیر شود امید به بهبود کاهش می‌یابد.

هومیوپاتی یعنی همانند بیماری و به تعبیری دیگر درمان با همانند، یا درمان بدست عامل همانند بیماری است. مهم‌ترین ویژگی این روش درمانی نگرش کلی به انسان‌ها از دید جسمی، روانی و احساسی استبا این حال بعضی از تحقیقات علمی اثری فراتر از شبه دارو‌ها را برای دارو‌های هومئوپاتی قائل نشده‌اند.  از سوی دیگر تحقیقات علمی دیگری نیز ارائه شده‌اند که مؤید تأثیر دارو‌های هومیوپاتی می‌باشند.


پژوهش دیگری نیز انجام شده که نشان می‌دهد دارو‌های هومیوپاتی پلاسبو نیست و با این روش انرژی موجود در دارو‌های هومیوپاتی قابل ردیابی می‌باشد