اَنگُم یا رزین ( Resin) شیره درختان است که اغلب در فصل بهار از شاخه‌ها و تنه درختان خارج می‌شود. در زبان‌های محلی در نقاط مختلف ایران این نوع صمغ با اصطلاحات مختلفی بیان می‌شود. مثلاً در زبان محلی منطقه جیرنده (گیلان) به این نوع صمغ هنگف (Hongof) و در زبان ترکی " جیه " گفته می‌شود. در قدیم از این صمغ در این منطقه برای ساختن چسب و ... استفاده می‌گردید.

رزین اصطلاحی است که برای بسپار‌های طبیعی و مصنوعی به کار می‌رود.  منابع طبیعی رزین‌ها، حیوانات، گیاهان و مواد معدنی‌ می‌باشند. این بسپار‌ها به سادگی شکل‌پذیر بوده لیکن دوام کمی دارند. رزین‌های رایج عبارتند از روزین، آسفالت، قیر، کهربا، سندروس، لیگنپین و لاک شیشه‌ای. رزین‌های طبیعی اصلاح شده شامل سلولز و پروتئین می‌باشند.

صمغ‌های دارویی ترکیبات هیدروکلوئیدی گیاهی هستند که بی‌شکل و نیمه شفاف بوده و به وسیله خراش دادن گیاهان عالی به وجود می‌آیند بعضی از هیدرو کلوئید‌های مفید نیز در جنین دانه یا قسمت‌های دیگر گیاه به حالت پکتین وجود دارند که Agar و Algin و Carageenan مثال‌هایی از این نوع می‌باشند.