در مورد ژ3 در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

مسلسل ام‌ ژ3 یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین سلاح‌های پشتیبانی از جوخه است که چندین دهه پس از طراحی و تولید آن همچنان یکی از سلاح‌های رسمی نیروهای مسلح بسیاری از کشورهای دنیا است. این سلاح که در هشت سال دفاع مقدس نیز بسیار پرکاربرد بود، توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تولید می‌شود و تلاش برای جایگزینی آن ناموفق بوده است. سهولت حمل و نقل، استحکام، عملکرد قابل اطمینان از نقاط قوت این تیربار محبوب است، هرچند گیر کردن گلوله در آن نیز به عنوان بزرگ ترین نقطه ضعف آن یاد می‌شود؛ مشکلی که البته در نسخه‌های مدرن شده آمریکا رفع شده است.

ژ-3 تا مدت‌ها سلاح سازمانی ارتش جمهوری اسلامی بود. این سلاح که در اصل ساخت شرکت هکلر و کخ بود، در بسیاری از نقاط دنیا از جمله ایران تحت لیسانس این شرکت تولید شد. سلاح ژ-3 از نظر دسته بندی یک تفنگ جنگی به شمار می‌رود، تفنگ‌های جنگی از تفنگ‌های تهاجمی مانند ای‌کی-47 (کلاشنیکف) سنگین‌تر بوده و برد بیشتری دارند. این سلاح به دلیل سادگی و ارزانی ساخت تا مدت‌ها سلاح مورد علاقه نیروهای نظامی بوده است و همچنان نیز هرچند محدودتر در نیروهای نظامی مختلفی استفاده می‌شود. این سلاح مانند سایر سلاح‌های محبوب دیگر بارها بازتولید شده و ارتقا یافته است و انواع مختلفی برای آن وجود دارد، در این ویدیو دو متخصص آمریکایی که یک نسخه ایرانی از این سلاح را پیدا کرده‌اند آن را نقد و تجربه شلیک با آن را توصیف می‌کنند.

تفنگ‌های جنگی نمونه‌های قوی‌تر و سنگین‌تری نسبت به تفنگ‌های تهاجمی هستند که شاید معروف ترین نمونه از آن‌ها برای ما تفنگ جنگی ژ3 باشد. تفنگ «ست‌می 308 / CETME 308 Semi-Auto Rifle» که به نوعی پدربزرگ تفنگ ژ3 است توسط مرکز مطالعات فنی برای مواد مخصوص (ست‌می) متعلق به دولت اسپانیا ساخته شده است. اما طراح اصلی آن لودویک ورگریملر یک مهندس آلمانی بود که در دوران جنگ جهانی دوم برای شرکت اسلحه سازی موزر کار می‌کرد. این تفنگ از کالیبر قدرتمند 308 استفاده می‌کند که قدرت و برد بالایی به آن می‌دهد.