محمدتقی جعفری در مرداد ۱۳۰۴ در محلهٔ جمشیدآباد تبریز – که بعد‌ها به نام او تغییر یافت – به دنیا آمد. او نخستین آموزش‌های خود، از جمله مقدمات دروس و قرآن، را نزد مادر فراگرفت و سپس دورهٔ چهارم و پنجم ابتدایی را در مدرسهٔ اعتماد تبریز با رتبه‌ای ممتاز پشت سر گذاشت. جعفری در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم همراه برادرش وارد مدرسهٔ طالبیه تبریز شد و تحصیل علوم دینی را نزد استادان آن دیار ادامه داد. وی در سال ۱۳۱۹، در پانزده‌سالگی، تبریز را به قصد اقامت در تهران ترک کرد و در مدرسهٔ مروی به تحصیل متون رسائل و مکاسب پرداخت. سه سال بعد، در ۱۳۲۲، راهی قم شد و ضمن ادامهٔ تحصیل در مدرسهٔ دارالشفا، به لباس روحانیت درآمد و درس‌های خارج را آغاز کرد. جعفری پس از مدتی برای تکمیل تحصیلات خود عازم نجف شد و در بیست‌وسه‌سالگی به درجهٔ اجتهاد نایل آمد. او پس از یازده سال اقامت در نجف، در سال ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ به ایران بازگشت. این اندیشمند برجستهٔ شیعه در اواسط شهریور ۱۳۷۷ به بیماری سرطان مبتلا تشخیص داده شد و سرانجام پس از انجام یک عمل جراحی، در ۲۵ آبان ۱۳۷۷ بر اثر سکتهٔ مغزی چشم از جهان فروبست. پیکر وی نیمه‌شب ۲۶ آبان در تهران تشییع شد و پس از اقامهٔ نماز توسط آیت‌الله جوادی آملی در محوطهٔ دانشگاه تهران، به مشهد مقدس انتقال یافت و در «دارالزهد مبارکه»، پیش‌روی ضریح مطهر، به خاک سپرده شد.

کد خبر: ۱۳۴۰۳۹۷ تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۸/۲۵