در دشت‌های بیکران قرقیزستان، جایی که باد هنوز قصه‌های کهن عشایر را با خود می‌برد، صدای سُم اسب‌ها طنین تاریخ را زنده می‌کند. اینجا سرزمین مردمانی‌ست که اسب، نه یک حیوان، بلکه نماد آزادی، شجاعت و پیوند با گذشته است. سوارکاران با لباس‌های سنتی، بر زین‌های دست‌دوز سوار می‌شوند و در رقابتی نفس‌گیر، مهارت، جسارت و غرور قومی خود را به نمایش می‌گذارند. مسابقات سوارکاری، که ریشه در آیین‌ها و سبک زندگی هزارساله این مردم دارد، بار دیگر در سال ۲۰۲۵ با شکوهی خاص برگزار شد. پرچم‌ها در باد می‌رقصند، فریاد تماشاگران به آسمان می‌پیچد و گرد و خاک میدان، خاطره کاروان‌هایی را زنده می‌کند که روزگاری این مسیر‌ها را می‌پیمودند. جوانان و کهنسالان در کنار هم گرد آمده‌اند تا نه تنها یک ورزش، بلکه میراثی زنده را گرامی بدارند. این رویداد، تنها یک رقابت نیست؛ بازتابی‌ست از فرهنگی مقاوم و زنده که قرن‌ها از دل تاریخ گذشته و به امروز رسیده است. در میان هیاهو و هیجان، سکوتی در دل بیننده می‌نشیند: سکوت احترام به ریشه‌ها. قرقیزستان، بار دیگر با اسب‌هایش سخن می‌گوید؛ زبانی که جهانیان باید گوش بسپارند.
کد خبر: ۱۳۱۹۰۳۹ تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۵/۰۲