کلیات

آشخانه مرکز شهرستان مانه و سملقان در استان خراسان شمالی است که در ۴۰ کیلومتری غرب بجنورد قرار گرفته‌است.

شهرستان مانه و سملقان به نگین خراسان شمالی مشهور است و از این رو شهر آشخانه از جایگاه ویژه‌ای در استان خراسان شمالی برخوردار می‌باشد.

جغرافیا

بر اساس مطالعات جغرافیایی و زمین‌شناسی، سملقان دشتی است که از مخروطه افکنه‌ها با رسوبات آبرفتی در دوران سوم زمین‌شناسی شکل گرفته‌است و شهر آشخانه با شیب ملایمی بر روی این دشت قرار گرفته‌است. شهر آشخانه نخستین شهر ورودی استان خراسان شمالی از سمت استان‌های شمالی ایران است. این شهر با احداث یک پل به دو قسمت تقسیم شده‌است و در حاشیه جاده آسیایی قرار دارد که حدود ۱۲۰ کیلومتر این‌جاده ترانزیتی از محدوده شهرستان مانه و سملقان می‌گذرد.

این شهر دارای آب‌وهوای مدیترانه‌ای با زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم می‌باشد. وسعت شهر آشخانه ۳۳۹ هکتار می‌باشد.

این شهر از منابع آب خوبی برخوردار است که از کوه‌های آلاداغ سرچشمه می‌گیرد و به همین خاطر کشاورزی و دامپروری در پیرامون آن رواج دارد. زبان گفتاری بیشتر ساکنان آشخانه کرمانجی است. ا شهرآشخانه قطب کشاورزی، دامپروری و بزرگترین شهرستان استان از نظر وسعت است.

اولین گروه‌هایی که در آشخانه ساکن شدند، پنج قوم «شاهقلی»shahqoli ،(قره ولی)qaravali، (دوولی)davvali (کرسان)karsan، (سللور)sellur، نام داشتند که به مجموع پنج چشمه نزدیک محل اقامت آن‌ها «چشمه شاهقلی» گفته می‌شود. بزرگترین چشمهٔ این مجموعه کانی هسپان (چشمهٔ اسب‌ها) نام دارد، کانی روون، کانی دو گورران، کانی مامی mamey کانی گرراو، کانی روستم، کانی ایمیم، کانی بندی، کانی ترناو

نام‌گذاری

-روایت اول: در زبان کرمانجی به آسیاب آبی «اَش» گفته می‌شود که در قدیم به‌دلیل وجود چشمه‌های ذکر شده در آشخانه و وجود آسیاب‌های آبی در جهت تبدیل گندم به آرد بوده‌است «اَشخانه» گفته می‌شده که بعدها با تغییر لفظ از اَشخانه به آشخانه تبدیل شده‌است. -روایت دوم: وجود سلسلهٔ اَشکانیان در این منطقه که بعدها اَشکانه به آشخانه تبدیل شده‌است.

جمعیت

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۲۵٬۱۰۴ نفر (در ۷٬۲۴۵ خانوار) بوده‌است.

جمعیت این شهر که در اوایل انقلاب ۵۷ حدود ۶ هزار نفر بود در سال ۱۳۸۴ به ۲۰ هزار نفر رسید. سرعت مهاجرت به این شهر باعث ایجاد پدیده حاشیه‌نشینی شده‌است.