در مورد احمد عبادی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

علی‌اکبر شهنازی روز عید قربان (۲۳ اردیبهشت) سال ۱۲۷۶ ش در تهران، خیابان عین‌الدوله کوچه نصیر حضور در خاندان هنر به دنیا آمد. چون در روز عید قربان به دنیا آمد، به او حاجی علی‌اکبرخان یا حاجی مطلق می‌گفتند. آقا علی‌اکبر فراهانی پدربزرگش، آقا حسینقلی پدرش و میرزا عبدالله فراهانی عمویش بود. پسرعموی پدرش آقا غلامحسین از نوازندگان تار و استاد پدرش بود. پسرعمویش استاد احمد عبادی نوازنده سه‌تار، دو برادر کوچک‌تر او محمدحسن و عبدالحسین شهنازی نوازندگان تار و همسران خواهرانش، باقرخان نوازنده کمانچه و رضاخان نوازنده تار بودند. تحصیلات خود را در مدرسه‌های سن‌لوئی، اشراف و سعادت به پایان برد. علی‌اکبر شهنازی آموزش تار را از هشت‌سالگی نزد پدرش آغاز کرد و در مدت شش سال ردیف موسیقی ایرانی را از پدرش آموخت؛ و مدتی از محضر درویش‌خان بهره برد. اولین صفحه‌اش را با جناب دماوندی در سن 14 سالگی در بیات ترک و افشاری در تهران ضبط کرد. پس از درگذشت پدر در سال 1294، او در هجده سالگی جانشین پدرش شد و آموزش شاگردان پدرش را به‌عهده گرفت. در سال‌های دهه 1300 معروف‌ترین نوازنده تار در تمام محافل هنری بود. او در اواسط 1305 به دعوت کمپانی هیز ماسترز ویس صفحاتی از او با آواز اقبال ضبط گردید. در سال 1308 هنرستان موسیقی شهنازی را تأسیس نمود. با تأسیس رادیو در برنامه‌های هفتگی موسیقی رادیو به همراه ادیب خوانساری، روح بخش و… نوازندگی می‌نمود. در سال 1334 در هنرستان آزاد موسیقی به آموزش مشغول شد. در سال ۱۳۴۱ ردیف آقا حسینقلی و در سال 1356 ردیف دوره عالی را ضبط کرد. علی‌اکبر شهنازی به‌جز تار، با سازهای دیگری از جمله سه‌تار و پیانو نیز آشنایی داشت. یک تک نوازی تار این استاد موسیقی را در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.

احمد عبادی استاد برجسته موسیقی سنتی ایران و نوازنده توانمند سه‌تار، فرزند میرزا عبدالله فراهانی فرزند آقا علی اکبر فراهانی بود. احمد عبادی در سال 1285 در تهران به دنیا آمد و از هفت سالگی مشق سه تار را نزد پدرش شروع کرد. سیزده سال بیشتر نداشت که پدرش میرزا عبدالله درگذشت و پس از آن، او مشق سه تار را پیش خواهرانش ملوک و مولود و برادرش جواد ادامه داد به گونه‌ای که در هجده سالگی توانایی نواختن قابل قبول ساز را پیدا کرد. با این‌که احمد عبادی پسر میرزا عبدالله بود نوازندگیش هیچ شباهتی به نوازنده‌های هم دوره خود که اکثراً از شاگردان میرزا عبدالله بودند نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی‌تر از خودش نیز متفاوت بود. او در دوره‌ای که سه تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته و در غبار فراموشی فرورفته بود این ساز را در رادیو معرفی کرد. عبادی علاوه بر تربیت نسلی از برجسته‌ترین موسیقی‌دان‌های تاریخ ایران، ابداعات در موسیقی داشت. به عنوان نمونه او مبدع روش کوک نوینی برای سه‌تار است و سبک نوازندگی منحصر به فردی از نظر برخی کارشناسان متفاوت و ویژه است. عبادی با موسیقی‌دان‌های مطرحی چون همچون رضاقلی‌میرزا ظلی، غلامحسین بنان، حسین قوامی، محمدرضا شجریان، فرامرز پایور، حسن کسایی، علی تجویدی و شهرام ناظری همکاری داشت. محمدرضا شجریان از او به عنوان بزرگ‌ترین استادش در موسیقی ایرانی یاد می‌کند. همه شاگردانش از قلب رئوف عبادی حکایت می‌کنند. این‌گونه بود که او سه تار را از خلوت بیرون آورد و معرفی کرد. داریوش پیر نیاکان می‌گوید: «به همین دلیل است که می‌بینیم اکثر نوازنده‌های هم دوره من که در زمان استاد عبادی شاگرد بودند و سازشان سه تار نبود سه تار را به عنوان ساز دوم خود انتخاب کردند و به آن گرایش پیدا کردند» که می‌توان به حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان و پیرنیاکان و سيدخليل عالي نژاد اشاره کرد. آنطور که برخی نقل می‌کنند، او فردی معتقد و متدین بود، قبل از ساز زدن وضو می‌گرفت و در روزهای عزاداری و درگذشت امامان شیعه دست به ساز نمی‌زد. مستندی که اکنون تماشا می‌کنید در دوران حیات این استاد موسیقی از او ساخته شده و به خوبی عمق تخصص و پختگی او مشخص است. این مستند که اشاره‌ای به زندگی پرفراز و نشیب عبادی را نیز دارد، در تابناک تماشا می‌کنید.