کلیات
کوهمره سرخی یا نگین سبز فارس، منطقه‌ای باستانی در غرب استان فارس، در شهرستان شیراز است. نام کوهمره از دوره صفویه در متون تاریخی به ثبت رسیده و ظاهراً اولین بار در روزنامه ملا جلال منجم معاصر شاه عباس کبیر به کار رفته‌است. این نام به منطقه‌ای در جنوب غربی شهر شیراز اطلاق میشود که از جنوب شرق بهفیروزآباد، از غرب به کازرون و از شمال شرق به شیراز محدود است.
جغرافیای کوهمره سرخی
منطقه کوهمره به سه ناحیه کوهمره نودان، کوهمره جروق و کوهمره سرخی تقسیم میشود.
کوهمره سرخی، که امروزه جزو شهرستان شیراز است، سرزمینی است کوهستانی و جنگلی به وسعت حدود سه هزار کیلومتر مربع که آخرین شاخه جنوبی رشته‌کوه‌هایزاگرس به‌شمار می‌رود. بلندترین قله کوهستان کوهمره سرخی کوه دلو است که حدود ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
کوچنشینان منطقه
طبق پژوهش‌های تاریخ شناسان مردم‌شناس و صاحب نظر در زمینه ایلات و عشایر جنوب ایران، منطقه نامبرده در دوره ساسانی و سده‌های آغازین اسلامی رم دیوان نامیده می‌شده و یکی از پنج رم (ناحیه عشایرنشین) دوره ساسانی بوده‌است؛ که در روستای شکفت آثار تاریخی بسیاری وجود دارد که گواه آن است که مردم کوهمره از نسل هخامنشیان و ساسانیان هستند که همان مردم اریایی هستند.
گفته می شود در کوهمره سرخی طوایف کوه‌نشین متعددی زندگی می‌کنند مانند: طوایف شش‌گانه سرخی، طایفه بککی، طایفه سقلمه‌چی، طایفه آرندی وکوزرک تمامی طوایف بسیار کهن بوده و از گویش و فرهنگ متمایزی برخوردارند (). قدمت این طوایف به «کردان فارس» دوره ساسانی می‌رسد. روستا‌های کوزرک، ماصرم، ددو، بگدانه، شکفت، از روستا‌های قدیمی کوهمره سرخی هستند؛ که شکفت از همه قدمت بیشتری دارد.
مقر اصلی طایفه سقلمه چی در کوه دودو (دودویه) بود که به تدریج به کوهپایه دودویه منتقل شده و روستاهایی، چون چشمه بردی، چنارک، ملاحسینی (سعادت آباد)، امیرآباد و اسلام‌آباد را ایجاد کردند.
در سال‌های پس از انقلاب بخش مهمی از اعضای طایفه فوق در شهر شیراز مستحیل شده و بخشی هنوز در روستاهایشان به دامداری و کشاورزی اشتغال دارند.
روستاها
روستا‌های کوهمره (سرخی) را شکفت، رمقان، بگدانه، مسقان، مورگون، کره گاو، فتح‌آباد، جمالی، شورآب، کراچ، کره بس، بنگر، آرندی، ریچی، حسین‌آباد. مله گاله تشکیل می دهند.
راهنمای سفر و جذابیت ها
در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر شیراز در مسیر کازرون جاده فرعی کوهمره سرخی از جاده اصلی منشعب میشود.
با گذر از چند روستا به روستای رمقان خواهید رسید که دارای آبشار‌های کوچک متعدد و جنگل بلوط تنکی است. کوهمره سرخی منطقه‌ای باستانی در جنوب استان فارس، در شهرستان شیراز است.
نام کوهمره از دوره صفویه در متون تاریخی به ثبت رسیده و ظاهراً اولین بار در روزنامه ملا جلال منجم معاصر شاه عباس کبیر به کار رفته است.
منطقه کوهمره به سه ناحیه تقسیم میشود: کوهمره نودان، کوهمره جروق و کوهمره سرخی. کوهمره سرخی، که امروزه جزو شهرستان شیراز است، سرزمینی است کوهستانی و جنگلی به وسعت حدود سه هزار کیلومتر مربع که آخرین شاخه جنوبی رشته‌کوه‌های زاگرس به شمار می‌رود.
بلندترین قله کوهستان کوهمره سرخی کوه دلو است که حدود ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. آبشار کوهمره سرخی در بالادست شالیزار‌های برنج و در غرب روستا در حاشیه جاده قرار دارد.