در مورد موسیقی تقلیدی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

«فوگ / Fugue / Fuga» یک ساختار موسیقایی کنترپوانتیک است که در دو یا چند صدا و بر یک درونمایه یا (سوژه) ساخته می‌شود. سوژه در ابتدا معرفی و تعریف شده سپس مجدداً در تمامی قطعه بارها بازنوازی، تقلید و تکرار می‌شود. این تکرار و توالی هر بار در درجه و گام‌های متفاوتی بیان می‌شود. در موسیقی قرون وسطی، این اصطلاح به‌طور گسترده‌ای برای نشان دادن هر گونه اثر در سبک «کانن» بود، در دورهٔ رنسانس به نوعی سبک « موسیقی تقلیدی » یا «ایمیتاسیون»[الف] شناخته می‌شد و در قرن هجدهم به نام فوگ خوانده شد که به عنوان فرآیندی کامل‌تر از پدیدهٔ « موسیقی تقلیدی » به حساب می‌آمد. پس از دورهٔ باروک و تکامل این سبک توسط آهنگسازانی چون باخ، پیچیدگی در سبک‌ها رو به افول نهاد و نقش فوگ در آثار کمرنگ شده و به جای آن فرم سونات در سمفونی‌ها رواج یافت. اما با این حال آهنگسازانی نظیر موتزارت، بتهوون و حتی آهنگسازان مدرنی چون شوستاکوویچ آثاری در این زمینه خلق کردند. اکنون قطعه «فوگ هیراندینوم / Fuga Hirundinum» را از ظافر یوسف موزیسن و نوازنده مطرح عود که این ساز را در سبک جز به شکل متفاوتی مورد توجه قرار داد، می‌بینید و می‌بینید.