در مورد کن در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

«طعم گیلاس / Taste of Cherry» به کارگردانی عباس کیارستمی محصول 1376 سینمای ایران، یکی از مهم ترین آثار این کارگردان فقید است. مردی در حومه شهر تهران، با اتومبیلش دنبال کسی می‌گردد که تقاضای پردردسر او را در ازای دریافت دویست هزار تومان پول انجام دهد. دویست هزار تومان در سال 1376 به نسبت امروز رقم قابل توجهی بود که برای پیشنهاد دفن مردی که خودکشی کرده، ارائه شود. کیارستمی در مورد این فیلم گفت: «تفاوت و شباهت کار ما کارگردان‌ها با روان‌شناسان در این است که کارگردان، در سطح جامعه معضلات را می‌بیند و نقطهٔ درد را نشان می‌دهد ولی همان‌جا رها می‌ کن د و از اینجا به‌بعد، حیطه او نیست. این جامعه روانپزشکی است که پس از تشخیص، به درمان درد هم می‌پردازد.» کیارستمی با انتقادهای شدیدی به واسطه ساخت این فیلم مواجه شد و متهم به ساخت فیلمی با مضمون ترویج خودکشی شد. فیلم با اکران محدود در ایران همراه بود و حواشی اهدای جایزه کن به کیارستمی، شرایط بسیار بحرانی را برای اون به وجود آورد. کیارستمی با طعم گیلاس اولین نخل طلای کن را در سال 1999 برای سینمای ایران به دست آورد. این فیلم پس از بدرود حیات کیارستمی از تلویزیون پخش شد! همایون ارشادی و گروهی از نابازیگران در این فیلم مقابل دوربین همایون پایور بازی کردند. موسیقی طعم گیلاس، انتخابی از لویی آرمسترانگ و احمد ظاهر است. کیارستمی شخصاً اثر را تدوین کرده است. سکانس‌هایی از این فیلم سینمایی را در «تابناک» تماشا می‌ کن ید.

برخی سینماگران نه تنها به هیچ یک از این قواعد بازی احترام نمی گذارند و این قواعد را رعایت نمی کن ند، بلکه برخی از اوقات از این عدم رعایت قواعد به عنوان تاکتیک استفاده می کن ند. به عنوان یکی از کارگردان های سینما در سه دهه اخیر، شمار قابل توجهی از مهمانان را در قالب مهمان به کاخ جشنواره تزریق کرده و جو را به گونه ای مدیریت کرده که انگار سا کن ان کاخ جشنواره تمامی فیلم هایش را تحسین کرده اند.

شاید به همین دلیل است که اسفندیاری نه تنها حاضر به پذیرش ضعف آشکار موقعیت سینمای ایران در سطح بین‌الملل نیست، بلکه با استدلا‌ل‌های عجیب، سینمای ایران را در عرصه بین‌الملل موفق ارزیابی می‌ کن د و از برگزاری بازارچه جشنواره فیلم فجر دفاع می‌ کن د؛ بازارچه‌ای که خروجی جدی ندارد و بیشتر بهانه‌ای برای سفر توریستیِ رایگان عده‌ای به ایران شده است.

هجوم ماموران شهرداري به خانه‌هاي سا کن ان« کن »، ضرب‌وشتم اهالي محل، تخريب و آتش‌زدن وسايل خانه، استفاده از گاز اشک‌آور در ساعت پنج صبح. پيامي که به‌نظر مي‌رسيد اغراق‌آميز است.