ویدیویی در فضای مجازی از وضعیت آب شرب سیستان و بلوچستان منتشر شده که نشان میدهد یک زن آب را در درون گودال لجن آلود برمیدارد. زمان و مکان دقیق این برداشت آب مشخص نیست اما ظاهراً این وضعیت در برخی نقاط سیستان و بلوچستان وجود دارد که دسترسی به آب آشامیدنی لوله کشی در آن وجود ندارد. این تصاویر را میبینید.
این وضع عجیبی نیست. در مستند گردشگر که از شبکه های مختلف صدا و سیما پخش میشه روستایی رو در سیستان و بلوچستان نشون دادند که جاده ارتباطی نداره و از راه مال رو با موتور حدود 4 ساعت راه بری تا به این روستا برسی. مستند نشون میداد که رانندگان موتور از آبی مینوشیدند که انواع قورباغه و حشرات در اون جولان میدادند.
برای نظام زشت و ناپسند است که 40 سال پس از انقلاب ، هنوز در سیستان و بلوچستان ، چهارمحال و بختیاری ، کهکیلویه و بویر احمد و برخی از استانهای دیگه شاهد چنین صحنه هایی باشیم.
این درسته که خدمات رسانی به جمعیتهای کم و پراکنده بسیار پر هزینه است اما میشه با جابجایی برخی از این اجتماعات انسانی دور از هم ، اونها در نزدیک به هم آورد تا هزینه تامین امکانات اولیه و زیرساختها کمتر بشه.
این روش در بسیاری از روستاهای منطقه دشتیاری چابهار که بدلیل خشکسالی و ایجاد سد زیردان سیلابهای فصلی را از دست داده اند انجام می شود.
مردم راهی بجز تامین آب از آب شیرین کن چابهار در فاصله 100 کیلومتری و یا استفاده از "هوتک" ها ندارند که در شرایط فقر موجود فقط استفاده از هوتک ها برایشان مانده است.
هوتک پاله های آبگیر سنتی است که برای ذخیره آب استفاده می شود.
خدایا به مسئولین ما بصیرت و خدمت به مردم را عطا کند.
آن وقت در شهرها مردم به اصطلاح با فرهنگ و تمدن ما از آب شرب برای شستن ماشین و حیاط جلوی درب مغازه ومنزل استفاده میکنند.
امان از اسراف
خداوند کریم در قران مجید می فرماید:(( همانا اسراف کاران برادران شیطانند.))