اهل النخل ؛ مهدی یراحی

اهلِ النّخل احنَه أهلِ الکَرم و الجُود
رَبعِ الشَّمِس صِرنَه یابه ولِلکَرم انعود
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
ماعِدنَه غیرَ الله یابه نِشکیلَه الاحوال
نِرفَع ایدینه دوم یابه وبعیده الآمال
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
نِبحِر ابمایِ الخیروالله و انغَنِّی للهور
وشَحلَه مِن طورِ الشَّمِس من تِعزِفِ النّور
بس انت یا ریح تسمع غنانه
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
فوگ النخل فوگ یابه فوگ النخل فوگ
والله ماریده
بالینی بلوه
حبّینه حُب صافی یابه وچنّه الحُب ممنوع
و تبقی لیالینه یابه واتذوب الشموع
الله ایساعدنه ما عدنه غیره
اریاج الشّاطی یابه یابه امن النفط مُرّه
خلّونمسح دمعه یابه و کل دمعه درّه
الله ایساعدنه ما عدنه غیره

اهل نخلستانیم ، زاده ی سخاوت و بخشندگی
همسایه آفتابیم و کمال همنشین ما را بخشنده ساخت
خداوند یارومان باشد ، که ما را کسی جز او نیست
جز خدا یاوری نداریم که با او درد دلمان را بگوییم
دست هایمان مدام رو به آسمان است
هر چه آرزوهایمان همواره دور دستند
خدا به داد دلمان برسد که جز او دادرسی نداریم
دریای رنجمان را در مینوردیم
و برای نی زار (هور) ترانه سر میدهیم
و برای نی زار (هور) ترانه سر میدهیم
و چه چیز زیباتر از این که
با لهجه ی خورشید بخوانی و بنوازی
با لهجه ی خورشید بخوانی و بنوازی
و تنها تویی ای باد سرگردان که درد دلمان را میشنوی
خدا به داد دلمان برسد که جز او پناهی نداریم
بر سر نخل است اکنون آری بر سر نخل
نمیدانم این برقِ گونه ی اوست
یا مهتاب که آن بالا دلربایی میکند
سوگند که نمیخواهمش
اوست مرا مبتلای خویش کرده است
پاکبازانه عاشقیم
اما انگار عاشقی برای ما ممنوع است
شب هایمان ادامه دارند
در حالی که شمع هایمان آب میشوند
خدا به فریادمان برسد
که جز او فریادرسی نداریم
دهان رود زیبایمان (کارون)
از طعم نفت تلخ است
مجالی دهید تا اشک هایش را پاک کنیم
که کم کم به گوهر هایی بدل گشته اند
خدا به داد دلمان برسد
که جز او یاوری نمیخواهیم
بر سر نخل است اکنون آری بر سر نخل
نمیدانم این برقِ گونه ی اوست
یا مهتاب که آن بالا دلربایی میکند
سوگند که نمیخواهمش
اوست مرا مبتلای خویش کرده است