شکست در پرتاب «دوستی» به روایت خارجی و سکوت مبهم داخلی!

به گزارش «تابناک»؛ تصاویر ماهواره‌ای منتشره توسط یک شرکت آمریکایی، حکایت از آن دارد که احتمالا دومین پرتاب فضایی ایران به انجام رسیده است؛ پرتابی که رئیس جمهور و برخی دیگر از مسئولان وعده انجامش را داده بودند و قرار بود، ماهواره «دوستی» با آن در مدار قرار گیرد.

ماهواره‌ای که از ابتدای فرایند طراحی و ساخت «شریف ست» نام داشت و توسط محققان، پژوهشگران و اساتید دانشگاه صنعتی شریف طراحی و ساخته شده بود؛ اما بعد‌ها به دلایلی ناگفته «دوستی» نام گرفت و به صف ماهواره‌های ایرانی در انتظار پرتاب پیوست تا به تازگی گفته شود که پرتاب آن به فضا برنامه ریزی شده است؛ ماهواره‌ای که یکی دو هفته پیش بار دیگر برای پرتاب مورد تست‌های نهایی قرار گرفت تا آماده پرتاب به فضا شود، ولی پرتاب ناموفق ماهواره «پیام» گویی وضعیت آن را تغییر داد؛ تغییری که حالا به شکل تردید و ابهام خودنمایی می‌کند و این پرسش را پدید آورده که پاسخ مسئولان به این ابهامات چقدر قانع کننده خواهد بود؟

ابهاماتی که تصاویر ماهواره‌ای منتشر شده توسط شرکت دیجیتال گلوب به ذهن متبادر می‌کند. شرکتی واقع در ایالت کلرادو که مجهز به ماهواره‌های متعدد در مدار زمین است و از جمله کسب و کارهایش، فروش تصاویر ماهواره‌ای به متشریان دولتی، شرکت‌های بزرگ انفورماتیک و تحقیقاتی است. تصاویری که دو فریم از آن‌ها در روز‌های اخیر سر و صدای زیادی پیرامون فعالیت موشکی کشورمان به پا کرده است.

تصاویری که نه به فعالیت‌های موشکی کشورمان ارتباطی دارد و نه حتی به موشک جدیدی مرتبط است؛ تصاویری ماهواره‌ای از یک سکوی پرتاب فضایی کشورمان که ظاهرا یک فریم از آن پیش از پرتاب دوستی به ثبت رسیده و یک فریم دیگر، بعد از پرتاب این ماهواره و زمانی که آثار شعله‌های سوزان موشک روی سکو نقش بسته است.

تصاویری که بر مبنای آن ادعا می‌شود ایران ماهواره دوستی را به فضا پرتاب کرده است. پرتابی که چون رسما توسط مسئولان اعلام و رسانه‌ای نشده، نتیجه می‌گیرند که قرین با موفقیت نبوده است. اتفاقی مسبوق به سابقه که موجب شده این استقرا مورد توجه بسیاری از رسانه‌ها و تحلیلگران خارجی قرار گیرد و به شدت بازتاب وسیعی در رسانه‌های دیگر کشور‌ها بیابد.

مسأله‌ای اثبات نشده که ظاهرا خوراک خوبی برای یک کلاغ چهل کلاغ کردن برخی به شمار می‌آید. برای آن‌هایی که با اتکا به این تصاویر و استنباط‌های ناشی از آن، مدعی هستند ایران موشک بالستیک آزموده و این کار تخلف و نقض فلان تعهد بوده در حالی که افراد آگاه می‌دانند آنچه تصاویر ثابت می‌کنند (به فرض صحت تصاویر) استفاده ایران از موشک ماهواره‌بر «سفیر» است؛ موشکی که بار‌ها و بار‌ها از آن استفاده کرده ایم.

موشکی که به دلیل ویژگی‌های فراوانش، پسوند «ماهواره‌بر» به آن چسبیده و آنقدر کاربری اش شفاف و مشخص است که سؤال درباره ظرفیت حمل بار و ارتفاع اوج آن از افرادی که کمترین اطلاعاتی در حوزه دانش فضایی کشورمان دارند به جواب دقیق می‌رسد، اما بعضی خود را به آن را می‌زنند تا تأکید کنند که سفیر موشکی بالستیک و خطرناک است.

رویکردی که مسئولان کشورمان با سکوت خود در قبال ادعا‌های مطرح از سوی رسانه‌های بیگانه درباره پرتاب دوستی به آن دامن می‌زنند؛ سکوتی که با توجه به انتشار تصاویر، باید به تکذیب این ادعا یا تأیید آن برسد؛ اما ظاهرا مسئولان ترجیح می‌دهند راه سومی در پیش گرفته و همه چیز را به آینده موکول کنند؛ آینده‌ای که در آن «دوستی» به مانند روز‌های گذشته قرار است به فضا پرتاب شود، انگار نه انگار که بیگانگان مدعی شده‌اند پیشتر پرتاب شده!