ممنوعیت سگ گردانی؛ نمونه جدید نگاه صفر و یکی و البته گذرا!

به گزارش «تابناک»، این چکیده دستور پلیس تهران در روز‌های اخیر است که پیرو دستور مقام قضایی صادر شده و بر اساس آن، سگ گردانی مطلقا ممنوع است و مجازات سنگینی برای سرپیچی کنندگان از آن در نظر گرفته شده است.

دستوری که صریحا تأکید دارد منظور از سگ گردانی، تقریبا هر نوع بیرون آوردن سگ از منزل را شامل می‌شود، چون در آن تأکید شده «اماکن عمومی جای سگ گردانی و رفت و آمد حیوانات نیست» و علاوه بر آن، یادآوری شده که «حمل سگ در درون خودرو‌ها ممنوع است و در صورت مشاهده این موضوع، برخورد جدی پلیس با حاملان سگ در خودرو‌ها انجام خواهد شد.»

نکاتی که بر اساس آن صاحبان سگ‌ها اجازه ندارند، حیوانشان را به خیابان یا پارک یا هیچ مکان عمومی دیگری برده یا حتی آن را سوار بر خودرو کرده و از خانه بیرون بزنند، چون مصداق سگ گردانی است و مستوجب مجازات؛ آن هم مجازاتی که در تیتر اخبار بر «شدید» بودن آن تأکید شده است.

دستوری که برخی بر این باورند، چون جایی در قوانین ندارد، نمی‌تواند اجرا شود و بعضی ورای قانون، به اشکالات دیگر آن اشاره می‌کنند که از جمله آنها، غیرممکن شدن بردن سگ به مراکز دامپزشکی یا سکوت مسئولان درباره گربه گردانی است. مواردی که نشان می‌دهند دستور مقابله با سگ گردانی چندان هم دقیق صادر نشده است.

گزاره‌ای که برخی می‌کوشند، ریشه وجودی آن را کشف کننده و بنابراین، به روایت ماجرای حمله سگ به کودک در یکی از محلات تهران می‌رسند و نتیجه می‌گیرند این اقدام بجا بوده یا به عکس، تعمیم یک حادثه به کل بوده و خطاست؛ فضایی که ظاهرا مسئولان قصد ندارند، تلاشی برای شفاف کردن آن از خود نشان دهند.

مسئولانی که هرچند شاید بسیاری شان ممنوع شدن سگ گردانی را از رسانه‌ها شنیده باشند، بی شک در روز‌های اخیر بسیاری شان با واکنش‌های متفاوتی در این خصوص مواجه شده‌اند؛ واکنش‌هایی از جنس موافقت و تقدیر و تشکر از ایشان یا به عکس، نقد رفتارشان در این ماجرا؛ چه سکوت کرده و چه در ممنوعیت اعمال شده نقش داشته باشند.

تشکر‌هایی که احتمالا از طرف آن‌هایی به سمت مسئولان سرازیر می‌شود که از سگ هراس دارند یا نجس بودن آن برای شان مساله‌ای غیرقابل چشم پوشی است، اما در روزمره و زندگی عادی، بارها در معرض افرادی هستند که سگشان را بی هیچ حد و مرزی همه جا همراه خود می‌برند و حتی خود را مسئول مراقبت از حیوانشان نمی‌دانند.

وضعیتی که می‌تواند برخی افراد را تا سر حد مرگ بترساند و آزار دهد و از این رو تهی کردن اماکن عمومی از سگ ها، اقدامی خوب و شایسته تقدیر است. اقدامی شایسته که البته معلوم نیست چرا شامل جابجایی سگ با خودرو‌ها هم شده یا سوای آن، چرا مشمول گربه گردانی نشده است؟ مگر غیر از این است که ترس از سگ، عینا و چه بسا بدتر در برخی افراد به نسبت گربه هم دیده می‌شود؟

ابهامی که می‌شود در کنار نقد‌های مطرح در خصوص ممنوعیت سگ گردانی قرارش داد ـ که بالاتر یکی دو نمونه از آن‌ها ذکر شد ـ تا دریافت نگاه مسئولان به این موضوع همیشه صفر و یکی بوده و هرگز فراتر از آزادی بی حد و حصر یا ممنوعیت مطلق نرفته است. نگاهی که بر اساس آن، یا سگ گردانی آزاد است و می‌شود سگ‌ها را همه جا از جمله پارک برد و یا آنقدر ممنوع است که اجازه ندارید در خودروتان سوارش کنید!

نگاهی که غالبا محصول غفلت مسئولان تصمیم ساز در مسائل مختلف است. امثال آن دسته از مسئولانی که می‌بایست مدت‌ها پیش برای قانون‌مند کردن گردش حیوانات تصمیم می‌گرفتند تا مثلا بردن سگ به پارک‌ها و بوستان‌ها محدود شود، اما دست روی دست گذاشته و سکوت کردند تا حالا برخی مسئولان رأی به ممنوعیت مطلق دهند و انبوهی از ابهام آفریده شود و احتمالا این منع جز دوره‌ای کوتاه، اثرگذاری خاصی نداشته باشد.

منعی که چون در قانون دیده نشده، احتمالا عمرش چندان طولانی نخواهد بود و طولانی نبودن عمرش معنایی نخواهد داشت جز بازگشت اوضاع به روال سابق؛ همان روالی که در آن عده‌ای از مردم ـ چه بسا عده زیادی از مردم ـ از حضور سگ در پارک و کوچه و خیابان بیمناک و ناراحت بودند، اما چاره‌ای هم پیش روی خود نمی‌دیدند؛ وضعیتی به شدت تکراری که پیشتر هم در موارد متعددی تجربه اش کرده‌ایم!