منتظر فیلم‌های سینمایی بزرگ برای اکران 1398 نباشید

دستگاه‌های فعال در حوزه تولید سینمای ایران، که اغلب پروژه‌های بزرگ سینمایی را تولید می‌کنند، هیچ پروژه عظیم سینمایی از جمله هیچ اثر جنگی یا تاریخی دارای ابعاد وسیع تولید نخواهند داشت و با توجه به آنکه دورخیز برای جشنواره فیلم فجر و اکران سال پس از آن، دست کم باید در مهرماه رخ دهد، با اطمینان می‌توان گفت که هیچ پروژه بزرگ سینمایی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر پرده رونمایی نخواهد شد و ویترین سینمای ایران برای سال آینده کم‌رونق‌تر از سال جاری خواهد بود.

به گزارش «تابناک»؛ در واپسین روزهای مهرماه، روند تولید فیلم‌های سینمایی شتاب گرفته، به گونه ای که در دو ماه اخیر، شماری از فیلم‌های سینمایی کلید خورده و با تأمین منابع مالی، در ماه‌های آینده فیلم‌های بیشتری مراحل تولید را پشت سر می‌گذارند و برای حضور در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر آماده می‌شوند؛ ترکیبی از کارگردان‌های پرتجربه نظیر رضا میرکریمی (قصر شیرین) و بهرام توکلی (تختی) و کارگردان‌های جوان نظیر رضا درمیشیان (مجبوریم)، سعید روستایی (متری شش و نیم) و محمدحسین مهدویان (ماجرای نیمروز 2) احتمالاً در این دوره از جشنواره حضور دارند.

در این میان، احتمالاً برخی از این فیلم‌ها نظیر «تختی» پیرامون زندگی غلامرضا تختی و «ماجرای نیمروز 2» که دنباله‌ای برای «ماجرای نیمروز» و پیرامون عملیات مرصاد در مقابل عملیات فروغ جاویدان سازمان منافقین است، جزو گران‌ترین آثار این دوره از جشنواره خواهند بود و بعید به نظر می‌رسد که شاهد تولید یک «پروژه بزرگ / Big Productions» در پنج ماه مانده از سال 1397 باشیم. به تعبیر ساده‌تر در جشنواره ملی فیلم فجر سی و هفتم، اثری از نمایش فیلم‌های دارای داستان وسیع و لوکیشین بزرگ نظیر فیلم‌های جنگی چون «ایستاده در غبار» و «تنگه ابوقریب» یا فیلم‌های تاریخی نخواهد بود.

با وجود سوژه‌های فراوان و همچنین درخواست‌های متعدد برای تولید آثار دیگری در این زمینه، به نظر می‌رسد، منابع مالی کافی در اختیار متولیان نهادهای فرهنگی دخیل در تولید اینچنین آثاری برای سال جاری قرار گرفته و آنها به همین دلیل سراغ فیلم‌های کم‌هزینه‌تر رفته‌اند. در واقع شاید این مجموعه‌ها با محافظه کاری پیش رفته‌اند، چون تولید چنین آثاری ـ آن هم در این شرایط اقتصادی ـ با هزینه‌های تصاعدی روبه روست که پیش از این، چنین چالشی درباره برخی فیلم‌های سینمایی مشابه رخ داده است.

بدین ترتیب خواست بیننده برای دیدن چنین آثاری در سبد تولید سال جاری داده نشده و برای سال 1398 نیز فیلم‌های سینمایی بزرگی برای اکران وجود نخواهد داشت. این اتفاق قاعدتاً تنوع اکران را سلب خواهد کرد و بر میزان فروش سینمای ایران در سال آینده نیز تأثیر منفی خواهد گذاشت؛ اما آنچه از تأثیر اقتصادی و تنوع ژانر در اکران پراهمیت‌تر است، کارکرد فرهنگی این آثار بوده که تداوم تولیدشان را ضروری می‌سازد.

نسل کنونی تصوری از احمد متوسلیان نداشت و حتی برای بسیاری از رزمندگان نیز متوسلیان یک فرمانده با چند خاطره بود اما اکنون یک چهره از متوسلیان در سینما وجود دارد که نسل‌های پیاپی می‌توانند او را بشناسند. در سینمای ایران که همچنان از کمبود قهرمان رنج می‌برد، ظرفیت داستانی فراوانی برای چنین تولیداتی وجود دارد. هرچند فیلم «تختی» در این دوره از جشنواره می‌تواند چنین کارکردی داشته باشد، اما شایسته است برای تماشاگر ایرانی که مشتاق تماشای قهرمان ایرانی بر پرده عریض سینماست، تصاویر متنوعی در هر سال نقش ببندد.

از این منظر انتظار می‌رود، با توجه به آنکه فرصت تولید برای چنین پروژه‌هایی در سال جاری عملاً از دست رفته، نهادهای تاثیرگذار در این حوزه نظیر فارابی، حوزه هنری، اوج، بنیاد روایت فتح و... دست کم با تجمیع منابع مالی‌شان، مسیر تولید چنین آثاری را -البته با حفظ کیفیت و صرفه جویی- تداوم بخشند و سینمای ایران دست کم برای سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر و اکران 1399 با چند پروژه عظیم مواجه باشد که دستاوردهای فنی نیز برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.