تمایل روزافزون تحصیلکرده‌های ایرانی به مهاجرت، علی رغم تکذیب مسئولان!
تلاش‌ها نه برای کاهش خروج دانشجویان و نه بازگرداندن دانشجویان موثر بوده است و به همین علت شاهد رشد روزافزون مهاجرت به خارج از کشور هستیم. مهاجرتی که تنها واکنش مسئولان به آن تکذیبش است و بس، در حالی که شواهد و قرائن حکایت از افزایشش دارد.
براساس تازه‌ترین اظهار نظر قائم مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل، آمار تسویه حساب دانشجویان نسبت به سال گذشته با شیب کمی افزایش پیدا کرده است و این افزایش به معنای رشد مهاجرت دانشجویان است زیرا معمولا دانشجویانی اقدام به تسویه حساب میکنند که قصد خروج از کشور را دارند.البته پیش از این دیگر مسئولان وزارت علوم، بنیاد نخبگان و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هم به موضوع افزایش مهاجرت دانشجویان اشاره کرده اند، اما اغلب مسئولان با قاطعیت اعلام میکنند که حجم دانشجویان مهاجر قابل توجه نیست و حتی نسبت به متوسط سایر کشور‌ها هم کمتر است.
موضع گیری مسئولان در قبال رشد مهاجرت درحالی است که سازمان‌های بین اللمللی میزان دانشجویان ایرانی مهاجر را قابل توجه می‌دانند. برطبق آمار جهانی، ایران طی سال‌های اخیر در لیست ده کشوری قرار دارد که بالاترین میزان مهاجرت متخصصان و تحصیلکردگان را به خود اختصاص داده است و همین اختلاف و تناقض بین آمار مسئولان و نهاد‌های بین المللی، اما و اگر‌ها در این زمینه را افزایش می‌دهد.
چندی پیش یکی از مسئولان وزارت علوم در گفت‌وگویی با یکی از رسانه‌ها اعلام کرد که دانشجویان ایرانی خیلی اقدام به مهاجرت نمی‌کنند و درصد مهاجرت دانشجویان دانشگاههای ایران نسبت به دانشجویان کشور‌های دیگر درصد بالایی نیست و نمی‌توان گفت که ایران یک کشور اعزام کننده و مهاجر فرست دانشجو به خارج از کشور است. این در حالی بود که عبده تبریزی، یکی دیگر از مسئولان دولتی که مشاور وزیرراه و شهرسازی است اذعان داشت ۱.۵ میلیون ایرانی در صف مهاجرت به کانادا و امریکا هستند.
در این میان و در حالی که کارشناسان در خصوص رشد مهاجرت دانشجویان، نخبگان و تحصیلکردگان ایرانی هشدار می‌دهند، به نظر می‌رسد که وزارت علوم نگرانی چندانی درباره این آمار افزایشی ندارد زیرا قائم مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل اعلام کرده است که نگرانی اصلی این وزارتخانه برای مهاجرت دانشجویان کیفی دانشگاههای معتبر کشور است.
واقعیت این است که مهاجرت و خروج نیروی انسانی جوان از کشور (چه نخبه و چه غیر نخبه) در شرایط کنونی تبعات منفی اجتماعی، اقتصادی، علمی و... بسیاری برای کشور به همراه دارد و خروج هر دانشجو یا جوان غیر تحصیلکرده به معنای ناامیدی او از بهبود وضعیت کشور از نظر اقتصادی، اجتماعی و امثال اینها است.
اما در شرایطی که نیروی جوان کشور به دلیل فشار‌های اقتصادی، نبود امنیت شغلی و مسائل دیگر در حال خروج از کشور هستند اقدام خاصی برای افزایش انگیزه دانشجویان از جمله ایجاد امنیت شغلی، کاهش فشار اقتصادی و ... نمی‌شود.
این در حالی است که وضعیت نخبگان و کارآفرینان در شرایط کنونی کشور بغرنج‌تر از سایر جوانان است و براساس آخرین آمار حدود ۱۲.۱ درصد از نخبگان دانشگاهی کشور بیکار هستند. به عبارت بهتر، یک هشتم از بیکاران کشور را نخبگان دانشگاهی تشکیل می‌دهند؛ افرادی که با آغاز فعالیت هایشان می‌توانند نوید بخش اقتصادی پویا، باانگیزه و رو به رشد باشند.
اما در این شرایط شاهد اجرای طرح‌هایی برای اشتغالزایی، افزایش امنیت شغلی و... برای جوانان، دانشجویان و نخبگان دانشگاهی و غیر دانشگاهی نیستیم، در واقع طرح‌هایی که با سروصدای بسیاری در این زمینه اجرایی می‌شوند تاکنون موثر نبوده است و نگاهی به آمار افزایشی دانشجویان ایرانی خواهان مهاجرت به خوبی به صحت این موضوع استناد می‌کند.
به این مسائل، کم اثر بودن و بی اثر بودن طرح‌هایی که از سوی برخی وزارتخانه‌ها و نهاد‌ها برای بازگرداندن دانشجویان ایرانی اجرایی میشود را هم می‌توان افزود. امثال بخشنامه‌ای که وزیر بهداشت به دانشگاههای علوم پزشکی کشور ابلاغ کرد تا بر اساس آن، دانشجویان ایرانی خارج از کشور بتوانند بدون گذراندن ۷۲ واحد و فقط با سپری کردن ۳۶ واحد یا یکسال به کشور بازگشته و دریکی از دانشگاههای علوم پزشکی به تحصیل خود ادامه دهند.
در واقع تلاش‌ها نه برای کاهش خروج دانشجویان و نه بازگرداندن دانشجویان موثر بوده است و به همین علت شاهد رشد روزافزون مهاجرت به خارج از کشور هستیم، در این شرایط مسئولان باید برنامه‌های کارآمدتری را تدوین و اجرایی کنند، زیرا ادامه وضع موجود به از میان رفتن تمام سرمایه‌های علمی و اجتماعی کشور منجر میشود و پیش ازرسیدن به چنین روزی باید آستین‌های همت بالا زده شود.
غیر قابل انتشار: ۳
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۳۷
ما که سوختیم بزار اونایی که می تونن خودشون را نجات بدن ایران کشور پزشک و دندان پزشک است. بقیه یا باید بمانند و برای این دوقشر کار کنند یا باید بروند. اینجا خارج از کشور از هر ۱۰ نفر هندی یا چینی ۸ تاشون برمیگرد کشورشن بعد از تحصیلات.ولی از ایرانیا یکیشون هم بر نمیگرده.خودم یکی از اونها. مشکل کشور واقعا فرار مغزهانیست ماندن اسگل هاست نه این که شغل نباشه شغلی که درآمد هاش با هزینه های آدم بخونه خیلی کمه منم که تا حالا نتونستم برم، پول نداشتم. به شدت دارم کار میکنم پولامو جمع کنم که برم. واقعا هیچ امیدی به این سرزمین ندارم.کسانی که میگن من عاشق غرب هستم، فقط یه جواب بهشون میدم: آیا ایران الان به شیوه اسلامی اداره میشه؟
الان همه دارند فرار می کنند چه برسد به مغزها! چرا نرن. به کدوم یک از نخبگان توجه شد؟ خود من فوق لیسانس ریاضی از دانشگاه شیراز هستم. 30 سال خوندیم امروز بیکار هستم. این همه که زحمت کشیدیم به باد رفت. با این وضعیت اگر کسی فرصتی براش پیش بیاد قطعا دریغ نخواهد کرد بهترین کار رو میکنه اینجا بمونه چکار کنه؟ چند سال پیش من این فرصت رو داشتم اما استفاده نکردم. الان عین ... پشیمونم. میدونید این مقدار درخواست مهاجرت چه میزان ارز از کشور خارج میکنند؟هر کدوم 5000 دلار هم با خود ببرند میدونید یعنی چی؟خک بر سر مسولین این مملکت که کاری کردند همه به فکر مهاجرت هستند. مگه برای سردمداران کشور مهمه که قشر جوان و تحصیلکرده خارج بشوند؟ من که دیگه تقریبا مطمئن شدم اصلاً مهم نیست. در حال انجام پروژه جایگزین حدمت سربازی (معرفی شده بنیاد ملی نخبگان) هستم و بمحض اتمام و حل شدن مشکل ممنوع الخروجی از ایران میرم. ایران برای شما من فارغ التحصیل دکتری هستم.دارم آماده میشم برای مهاجرت. اکثر کسایی که میشناسم یا رفتن یا دارن میرن.متاسفم که مجبورم برم. طرح وزارت بهداشت در جهت برگرداندن دانشجویان پزشکی از خارج به داخل کشور و به همان اندازه کاهش پذیرش داخل بود تا مجموع تعداد فارغ التحصیلان پزشکی کشور در داخل و خارج را کاهش دهند وگرنه ایران بهشت پزشکان است و هر کسی هر جایی پزشکی بخواند آرزویش کار در داخل کشور است بحث فقط حفظ انحصار و درآمد میلیاردی بود وگرنه همه می دانند بزرگترین فرار مغزها در حوزه علوم ریاضی و مهندسیست کاش چند سال پیش ما هم از ایران میرفتیم وقتی که حقوق یک استاد با بالاترین درجه یعنی استادی در بهترین دانشگاههای دولتی کشور با حدود ۱۵ سال سابقه در این مملکت زیر ۱۰۰۰ دلار می شود و با این حقوق حتی نمی تواند زندگی مطمئن و حداقلی برای خانواده اش داشته باشد چه انتظاری از این مملکت دارید. و این در حالی است که عده ای رانت خوار و فرصت طلب سرمایه مملکت را به تاراج بردند و می برند. لااقل بهتر است آنهایی که جوانتر هستند به چنین سرنوشتی دچار نشوند و دنبال یک زندگی مطمئن در خارج از کشور باشند. من در دانشگاه تربیت مدرس که یک دانشگاه تحصیلات تکمیلی هست هستم و تقریبا همگی افرادی که باهاشون صحبت میکنم به دنبال راهی برای مهاجرت از هر طریقه ممکن می باشند. به خصوص در مقاطع بالاتر که هیچ چشم اندازی نه برای استخدام میبینند و نه در دوران تحصیل حمایتی ازشان صورت نمیپذیرد. آقای ستاری مزاح فرمودند!!!! تابناک جان مسئولین درست میگن در کشوری که پول و کار و سرمایه فقط برای آقازاده ها فراهم است و نخبه ترین افراد بیکار می مانند نخبه ها چاره ای غیر از مهاجرت ندارند . فرض کنید یک نخبه در ایران بماند آیا امکان اینکه (بدون پارتی بازی و هم عقیده بودن با اعضای شورای نگهبان) او روزی عضو شورای شهر یا نماینده مردم شود وجود دارد ؟ رییس جمهور و وزیر شدن که دیگر هیچ ، چون کسی که 40 سال پیش وزیر شده تا وقتی راهی بهشت زهرا شود وزیر میماند مطلب خوبی بود!ولی واقعا دل خوشی داریدا !
وایسن اینجا که دق کنن؟ خواهشا یه پست برای راهنمایی برای مهاجرت بزنین دغدغه خیلیاس در مورد این موضوع که چرا میل به تحصیل در خارج از ایران به شدت زیاد و تمایل به بازگشت به ایران به شدت پایین هست نیازی به توضیحات زیادی نیست اساتید عزیز هستند که دانشجویان را به مهاجرت تشویق می کنند! آنچنان رونق اقتصادی ایجاد کنم ..... سخن گهرباری از ولی نعمت تابناک من یه جوان 26 ساله ام لیسانس برق گرایش قدرت دارم توی زمینه برق 10 ساله فعالیت میکنم درس خوندم توی این کشور تلاش کردم کار یاد گرفتم تا این کشور رو بسازم ولی با چی؟ با دست خالی؟
تحصیلکرده ها که جای خود دارن. الان دور و بر هر کدوم از ما خانواده هایی میبینیم که برای نجات جون بچه هاشون و برای‌زندگی بهتر برای اونها دارن مهاجرت میکنن. الان خانوادگی دارن میرن. کسی ارزش نیروی انسانی و نقشش را در تولید و پیشرفت نخواهد فهمید ان زمان هم که دیگر خیلی دیر هست ooo پول نفت و گازی میاید بین عده ای تقسیم میشود و کشور فعلا اداره هم میشود تا زمانی که منابع هم تمام نشوند خوب واقعیت اینه که در این کشور به نیروی تحصیلکرده بهایی نمیدهند سلام.وقت بخیر
من دکترام رو تو یکی از بهترین دانشگا های ایران حدود یک سال پیش گرفتم و میتونستم همونم موقع از ایران برم. ولی گفتم باید تلاشم کنم که تا یه کاری تو مملکت خودم پیدا کنم و یه حداقل خدمتی(در حد توانم) به مردم بکنم. ولی بعد از گذشت این مدت نه تنها به نتیجه ای نرسیدم بلکه دلسرد تر هم شدم. خیلی از دوستام از ایران رفتن و الان که باهاشون صحبت میکنم میگن خیلی راضی هستن....
همه اونا ه رفته بودن هم با دیدن گل و بلبل شدن مملکت برگشتن درود بر شما مسئولین ما کله اشان را توی برف کرده اند.... وقتی حقوقی که در صورت کارداشتن حتی کفاف اجاره مسکن را ندهد و کل حقوقی که در یی سال خدمت دریافت میشود جوابگوی هزینه های دوران تحثیل متحمل شده توسط خانواده نباشد چه انتظاری دارید.