قلعه گنج؛ الگویی برای پیشرفت و توسعه

«هوای گرم و شرجی "قلعه گنج" حالا با وجود تغییر شرایط زندگی برایم چون نسیم بهشت است؛ حالا فکر می‌کنم خدا ما را می‌بیند و لبخند آبادانی به روی مردمان این دیار نقش بسته است». این بخشی از گفته‌های کارآفرین نمونه ساکن قلعه گنج است.

به گزارش ایسنا، قلعه گنج شهرستانی در جنوب استان کرمان است که تا چند سال پیش لقب «محروم ترین» به آن سنجاق شده بود و جدایی ناپذیر به نظر می‌رسید اما طی چندسال به جایی رسیده که حالا الگویی در پیشرفت و توسعه به شمار می‌آید.

جهشی باورناپذیر از فقر مطلق به خطه‌ای آباد و خودکفا؛ از حسرت و ناامیدی تا امید و لبخند؛ از مایوس شدن از لطف خدا و پی بردن به عظمت باریتعالی. جهشی که برای توصیف آن تنها می‌توان خود قلعه گنج را مثال زد، نه جای دیگری را. سرزمینی که حتی مردمانش تصور نمی‌کردند روزی تغییر کند و حالا پرچمدار رنسانس اقتصادی و فرهنگی شده است.

اما به راستی چه رخ داد که قلعه گنج طی چند سال این همه تغییر کرد؟

مجتبی خواستگاری ۳۱ ساله این گونه به این سوال پاسخ می دهد: «به مردم اعتماد نمی‌کردند؛ بنیاد علوی به مردم اعتماد کرد و مردم هم به ایشان اعتماد کردند و نتیجه خودکفایی قلعه گنج شد. نتیجه این شد که هاله تاریکی و فکر هجرت را پس زدیم و توانستیم رنسانس اقتصادی و فرهنگی رقم بزنیم. توانستیم مثل ققنوس از زیر خاکستر سر برآوریم.»

پاسخی موجز اما کامل از مردمانی که گنج واقعیِ قلعه گنج هستند. مردمی که می‌دانستند برای تغییر سرنوشت‌شان، جز پای کار آمدن امثال بنیاد علوی، به تغییری بنیادین در درون نیاز دارند؛ مصداق آیه مبارکه سوره رعد که تاکید دارد سرنوشت ملتی تغییر نمی‌کند مگر اینکه خودشان بخواهند.

مردمانی که حالا بی سوادانش هم می‌کوشند از بقیه جا نمانند و صنعت گرانش در تلاشند تا از خام فروشی مواد غذایی به فرآورده‌سازی برسند. مردمانی که با فراهم شدن زیرساخت‌ها، در دل کویر سوزان شهری آباد و شکوفا فراهم آورده‌اند که می‌تواند الگوی تمامی شهرها و دیارهایی شود که حال و روزشان مثل قلعه گنج سابق است