بخشی از اسناد دومین دوره بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی

آیا قابل قیاس هستند؟!

پرده سوم و چهارم توافق غلط و امضاء اشتباه ؛ 13 و 14 آبان 1387 و همچنین 12 بهمن 1387

متن کامل صورتجلسه (به شماره صفحات زده شده در سمت راست هر صفحه دقت کنید.)

صفحه اول

صفحه دوم

صفحه سوم

صفحه چهارم

صفحه پنجم

صفحه ششم

صفحه هفتم

 

صفحه دهم

 

 

 

 

 شاید اگر این ماجرا توسط تابناک رسانه‏ای نشده بود، سرنوشت دیگری جز حفظ این نام رقم می‏خورد.

نمایشی که اعراب از آن اطلاع نیافتند.

 

حتی خبرنامه‏‌ای که خبر این رونمایی با تصاویر مدال‏ها منتشر شده، به کشورهای شرکت کننده در بازیها و ISSF ارسال نشده و همه آنها در حال خاک خوردن است.

نامه وزارت امور خارجه مبنی بر تایید انجام چنین عملی توسط آقابیگ

میرزاآقابیگ تنها مستندی که تا این لحظه ارائه داده یک امضاء از دبیرکل فدراسیون همبستگی کشورهای اسلامی است که در آن نقشه ایران با نام خلیج فارس ذکر شده است! این امضاء در صورت صحت در حد یک امضاء یادگاری ارزش حقوق دارد! جالب تر آنکه قذدر رسماً تاکید کرده، این امضاء هم «جعلی» است و او چنین امضایی انجام نداده است. قذدر دبیرکل فدراسیون بین‏المللی همبستگی کشورهای اسلامی تاکید کرده که چرا باید تنها یک صفحه از دفترچه راهنمای مسابقات و آن هم صفحه‏ای که در آن نام خلیج فارس ذکر شده که در خصوص آن اختلاف داریم امضاء کنم. اگر قرار بر تایید دفترچه باشد، یا باید انتهایش را با ذکر نوشته‏ای امضاء می‏کردم یا تمام صفحاتش را. (امضاء جعلی قذدر در سمت راست و پایین این صفحه)







آقابیگ در نامه اول عنوان کرد تنها یک صفحه امضاء کرده و منکر این مسئله شد و در نامه دوم نیز در عوض آنکه عین انچه وزارت امور خارجه گفته بود را ذکر کند، مجدداً بحث انکار امضایش را به میان کشید و عنوان کرد ویدئوی اجلاس وجود دارد؛ حال آنکه این صورتجلسه پس از توافقات در آن اجلاس، بعداً به ایران ارسال شده و میرزاآقابیگ پس از امضاء به عربستان بازپس فرستاده است و اصلاً این صورتجلسه با این محتوادر آن اجلاس امضاء نشده که ویدئویش موجود باشد. قذدر نیز در صفحه ابتدایی صورتجلسه که حکم نامه را دارد، یادآور شده که این صورتجلسه را به ایران می‏فرستد تا میرزاآقابیگ آن را امضاء کند.



دو نامه که در پی عدم زدن نامه توسط آقابیگ با ذکر آنچه وزارت امور خارجه دقیقاً خواسته بود، راساً با هماهنگی و تایید علی آبادی توسط افشارزاده زده شد و ذکر شد که ایران کوتاه نخواهد آمد و بند هفت باید منتفی شود.

در این نامه نیز که از سوی افشارزاده مستقیماَ به فدراسیون همبستگی کشورهای اسلامی ارسال شده، همین موضوعه مورد تاکید قرار گرفته است.

---

نامه وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که در آن بیان نشده بازیها برای آنفولانزای نوع آ لغو شود و تنها تاکید شده که هماهنگی لازم برای برگزاری به جهت در نظر گرفتن مسائل پزشکی با آن وزارتخانه انجام شود.

مصوبه هیات وزیران برای تعویق بازیها که بر اساس نامه وزارت بهداشت برای جلوگیری از آنفولانزای خوکی، بازیها به تعویق افتاده است. (ایران در آن زمان به دنبال خریدن زمان برای مذاکره با سران عرب جهت نادیده گرفتن صورتجلسه و آنچه در دوره نخست گذشته برای حفظ نام خلیج فارس بود.)

قرعه کشی برای مسابقات در آستانه لغو

در همین زمان از مجموعه ورزشی‏های میزبان مسابقات نیز بازدید شد. جالب آنکه در این زمان مسئولان فدراسیون همبستگی کشورهای اسلامی از جمله قذدر دبیر کل این فدراسیون خبر نداشتند بازیها به تعویق افتاده و حتی خبر نداشتند حسن میرزاآقابیگ دبیر اجرایی بازیها مدال‏ها را رونمایی کرده است، چه رسد به ذکر نام خلیج فارس!

به جز افشارزاده کدامیک از نفرات اعزامی دارای سوابقی در مسائل بین‏الملل در این سطح بوده‏اند که به عنوان طرف ایرانی در مذکره شرکت کرده بودند. آیا این کارمندان ستاد برگزاری بازیها هم باید در مذاکرات می‏نشستند؟! نتیجه تنها متقاعد کردن عرب‏ها به تعویق شش ماهه بازیها به بهانه آنفولانزای خوکی بود.

تیم اعزامی ایران به اجلاس همبستگی کشورهای اسلامی برای دفاع از حقوق ایران(سمت چپ؛ کارمندان ستاد بازیها)

مهم ترین صفحه نامه میرزاآقابیگ که پس از این اجلاس و بازگشت از حج و امارات با کارمندانش، به رئیس وقت سازمان و رئیس فعلی کمیته ملی المپیک ارائه شد و تقریباً برابر با پایان دوران فعالیتش بود.

روز معارفه شهنازی، پایان پنهانکاری برخی اشخاص در خصوص ارائه اطلاعات به علی آبادی بود. پس از این تلاش فراوانی انجام شده بود اما به سبب اشتباه نفرات قبلی، دیگر امکان تحصیل حقوق ایران وجود نداشت.